سخن از مردی که تنها خدا و رسول خدا(ص) او را می شناسند آسان نیست. اما او هدیه ی خدا به ماست که در کعبه آمد و در مسجد به آسمان پر کشید. محبوب خدا و آسمانیان و حقیقت جویان، اسدالله الغالب، علی ابن ابیطالب سلام الله علیه....
او را خدا نمی دانیم از خدا هم جدا نمی دانیم... همه افتخار ما این است که پیرو اوییم و امیدوار به شفاعت او که ساقی کوثر است و لواء حمد به دست اوست و اول وارد به بهشت و حاکم یوم الدین، آیة الله العظمی فی العالمین، نبأ عظیم، یعسوب الدین، مولی الموحدین، امام المتقین و امیرالمؤمنین روحی و ارواح العالمین فداه.
مرحوم حاج آقا دولابی (رحمة الله علیه) فرمودند:
*دل های مؤمنین که به هم وصل می‌شود، آب کُر است. وقتی به علــی علیه السّلام متّصل شد، به دریا وصل شده است...شخصِ تنها ، آب قلیل است و در تماس با نجاست نجس می شود ، ولی آب کُر نه تنها نجس نمی شود ، بلکه متنجس را هم پاک می کند."
*محبت، کارش تغییر دادن و رنگ زدن است. مگر نمی بینی آن کس که دوستش داری، اخلاق و رفتار تو را عوض کرده و تو مانند او شده ای؟ موالیان ما، ما را با محبت خود رنگ الهی می زنند.
*مرگ را که بپذیری، همه ی غم و غصه ها می رود و بی اثر می شود. وقتی با حضرت عزرائیل رفیق شوی، غصه هایت کم می شود. آمادگی موت خوب است، نه زود مردن. بعد از این آمادگی، عمر دنیا بسیار پرارزش خواهد بود. ذکر موت، دنیا را در نظر کوچک می کند و آخرت را بزرگ. حضرت امیر علیه السلام فرمود: یک ساعت دنیا را به همه ی آخرت نمی دهم. آمادگی باید داشت، نه عجله برای مردن.
* تربت، دفع بلا می‌کند و همه ی تب ها و طوفان ها و زلزله ها با یک سر سوزن از آن آرام می شود.مومن سرانجام تربت می‌شود. اگر یک مومن در شهری بخوابد، خداوند بلا را از آن شهر دور می‌کند.
* با تکرار کردن کارهای خوب، عادت حاصل می شود. بعد عادت به عبادت منجر می شود. عبادت هم معرفت ایجاد می کند. بعد ملکات فاضله در فرد به وجود می آید و نهایتا به ولایت منجر می شود.
* از هر چیز تعریف کردند، بگو مال خداست و کار خداست. نکند خدا را بپوشانی و آن را به خودت یا به دیگران نسبت بدهی که ظلمی بزرگ تر از این نیست. اگر این نکته را رعایت کنی، از وادی امن سر در می آوری. هر وقت خواستی از کسی یا چیزی تعریف کنی، از ربّت تعریف کن. بیا و از این تاریخ تصمیم بگیر حرفی نزنی مگر از او. هر زیبایی و خوبی که دیدی رب و پروردگارت را یاد کن، همانطور که امیرالمومنین علیه السلام در دعای دهه ی اول ذیحجه می فرماید: به عدد همه چیزهای عالم لا اله الا الله.
*هر چه غیر خداست را از دل بیرون کن. در "الّا"، تشدید را محکم ادا کن، تا اگر چیزی باقی مانده، از ریشه کنده شود و وجودت پاک شود. آن گاه "الله" را بگو همه ی دلت را تصرف کند.
* حضرت امیر علیه السلام به هر چیز نگاه کرد، لا اله الا الله را دید. در دعای دهه ی اول ذیحجه است: به عدد لیالی و دهور، به عدد امواج دریاها، به عدد درخت ها و خس ها، به عدد سنگ ها و کلوخ ها، به عدد موها و پشم ها، به عدد بادها و ... لا اله الا الله.
*چه خوب است که انسان جز از خدا سخن نگوید. همیشه حرفت را ذکر خدا قرار بده و اگر هم خواستی با دیگر انسان ها صحبت کنی، با لسان خدا حرف بزن. ان شاء الله دیدهایتان باز شود تا فقط با خدا حرف بزنید. فقیر مگر دیوانه است که با فقیری همچون خود حرف بزند؟ خواسته ات را از خدا بخواه که غنی است. خلق، آلت و اسبابی در دست خدا هستند و مخلوق اویند.
*مجالس ذکر اهل بیت علیهم السلام حوض کوثر است، انسان را تمیز و سبک می کند؛ روضه ای از روضه های بهشت است.
* بعضی از مؤمنین آب قلیل هستند؛ هرگاه خود را آلوده کنند، ملاقات با یک شخص بزرگ که به منزله ی آب کرُ می باشد، آنها را پاک می کند.
*توجه به دنیا و کثرات و طبیعت، غم و غصه می آورد. کثرات، حزن آور است؛ اما آحاد و افراد الهی برطرف کننده غم و غصه هستند. مردان الهی و آحاد، افراد کمی هستند که اگر به آنها برخورد نماییم، ملاقات آنها برای ما بسیار سرنوشت ساز است و باید قدر آن را بدانیم. آنها نشانه های راه خدا هستند.
* موالیان ما دست ما را گرفتند تا از بازار دنیا عبور دهند و به آخرت و دیدار خدا برسانند، ولی ما سرگرم متاع دنیا شدیم و دستمان را از دستشان بیرون کشیدیم و لذا در بازار دنیا گم شدیم و محجوب در پرده غیبت گشتیم. خدا و امام غایب نیستند. هرچه در نظر اهل دنیا غایب است، در نظر مؤمنین حاضر است .
* «خدا» را که می‌گویم منظورم «علی» است. توحید، علی را معرف است.
* این صفاتی که برای خد امی گیوند برای علی است. خداوند منزه از صفات است.
* و فی انفسکم» اشاره به علی است. او در شماست، خدا که همه جا بوده است.
*اگر اسرار فاش شده بود، به ما هم مثل ملائکه دستور سجده به علی (ع) را می‌دادند.
*اگر یک ذره از محبت علی (ع) به قلبتان بیفتد، ذاتتان به جنبش در می‌آید.
* علی (ع) در دل شما خانه دارد. مبادا او را خانه نشین یا شهید کنی!
* شب قدر، وقت قالب کردن خود در آنهاست.
* علی (ع) همه جا هست.
*علی (ع) مظهر اعمال و ماه رجب، محمد (ص) مظهر صفات و ماه شعبان و خدا مظهر ذات و ماه رمضان می‌باشند.
* این که ائمه (ع) را اسم می‌برم برای این است که راه را گم نکنید، و الا جز خدا کسی وجود ندارد.
*منهای خدا هیچ چیز نیست، راحت بخوابید!
*شیعه تا شهادتین را می گوید دوست اهل بیت می شود ومحال است معصیت را دوست بدارد نه اینکه معصیت نمی کند به خاطر عوارض وخواهش های طبیعت وشهوت ممکن است معصیت کند که این عوارض از اصل جداست اصل این است که دوست ندارد،معصیت که می کند هم غفران وستر خدا بالای سر اوست هم اینکه خودش تائب است وکتمان می کند وحاشا می زند معصیت قبای عاریه است که به تنش می رود البته درقیامت این لباس عاریه را از تنش درمی آورند وبه تن اهل جهنم می کنند نمی خواهم معصیت راکوچک کنم خود شارع فرموده:حب امیرالمؤمنین حسنه ای است که باعث می شود معصیت ضرر نرساند .محبوب (خداوند وائمه )هم محال است دوست خودش راعذاب کند
روایات هم شاهد براین است :فردی خدمت حضرت امام صادق (ع) رسید وعرض کردند:دوستان شما فاسق اند فعل بد انجام می دهند ،شراب می خورند .حضرت نفرمود که دوست ما نیست ویا دوست ما این کار رانمی کندفقط به حالت غضب نشست (چون می دانست که این فرد راست می گوید ) از حالت چهار زانو به حالت دو زانو نشست وفرمود :پناه می برم به خدا که به دوست ما بگویید فاسق ،عرض کرد:آقا پس چه بگویم حضرت فرمود بگویید فاسق العمل (عملش عمل فسق است وخودش ذاتاٌ فاسق نیست و فسق را دوست ندارد).محبوب هم دوست ندارد محب خودش را عذاب کند او را تأدیب می کند اما عذاب نمی کند چون دوستش دارد، تأدیب از دوست داشتن است مثل پدری که روی پشت بام بچه را با یک دست گرفته وبا دست دیگر او را می زند (اینجا تأدیب است ،تأدیب از محبت است ).این صفات ربوبی است که تنزیل داده شده ویک هزارمش به پدرومادر رسیده .این که بدانی عذاب نیست بلکه تأدیب است برای مؤمن اعتماد می آورد.
ادامه مطلب ....
http://www.nooreaseman.com/forum8/thread53625.html
منبع:انجمن هاي سياسي مذهبي فرهنگي نورآسمان
تبادل لينك
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر