مادران خویشتندار! برد با شماست .بیشتر مادران در رفتار با بچه هایشان گاه به علت خشم و غضب دچار توفان های «چند ثانیه ای» می شوند.
به نظر می رسد که این فقط یک خشم مادرانه است اما دکتر «کیت ابلو» از آن با عنوان «بیماری خشم» (anger illnes) یاد می کند و معتقد است، که این همان غضب غیرقابل کنترلی است که بخش عمده آن متوجه فرزندان می شود.
از این رو ۱۰ توصیه برای خویشتنداری مادران توصیه می کند.
▪ نخست: خشم تان را خوب بشناسید تا بتوانید مهارش کنید: آیا اولین علامت عصبانی شدن شما بالا رفتن ضربان قلبتان است؟ دچار لکنت زبان می شوید؟ با این که دست خود را مشت می کنید؟ به محض بروز و اوج گرفتن خشم، هر کاری در دست دارید رها کنید و به نقطه خلوتی از خانه پناه ببرید و چشمانتان را ببندید و نفس عمیق بکشید و فقط ۳۰ ثانیه به خودتان تا آرام شدن زمان بدهید. طی این ۳۰ ثانیه شما قرار است با یک بیماری به نام «بیماری خشم» بجنگید نه با جگرگوشه هایتان!
▪ دوم: من بهترین مادر دنیا هستم: چند جمله درباره وضعیت تان بسازید و هنگام شروع خشم آنها را مانند وردی جادویی تکرار کنید. این ها وردهای شخصی شما هستند. جملاتی مانند: «اون فقط ۵ سالشه»، «اون بچه است»، «داد نزن بعد حسابی پشیمان می شوی» و «بهترین مادر دنیا منم»، در این مواقع جملات خوبی هستند. خوب است گاهی با خودتان حرف بزنید.
▪ سوم: به آینده رفتاری خود و کودکتان فکر کنید: مجسم کنید که سال ها گذشته و باید دلیل رفتارهای خشن، فریاد و احیانا کتک هایی که به بچه زده اید را به پسر یا دخترتان که اکنون شخص بزرگی شده، توضیح دهید. تنها این تصویر می تواند سبب موفقیت شما در زمان کنترل طغیان خشم تان شود.
▪ چهارم: چنانچه تمرکزتان را از دست بدهید، نبرد را باخته اید: بکوشید بدون جنگیدن همواره تا حد امکان فاتح بایستید. مهم تر از همه این که به خود یادآوری کنید که برنده شدن بدون درگیری، علاوه بر عزت نفس؛ احترام فرزند و همسر را برایتان به ارمغان می آورد.
▪ پنجم: به شطینت کودکان بخندید: گاهی کودکان صبر و تحمل شما را محک می زنند.
کودکان خردسال اکثر چیزها را پرتاب می کنند، در خانه می دوند و مرتب سوال می کنند. چنانچه از همان ابتدا این واقعیت را بپذیرید که نمی توانید همواره آنها را به طور کامل کنترل کنید و گاهی هم اصلا نمی توانید این کار را انجام دهید، به هنگامی که آنها چیزی را می ریزند، به چیزی دست می زنند که نباید دست بزنند و سوالی را برای پنجاهمین مرتبه تکرار می کنند، خیلی عصبی نمی شوید و حتی به شیطنت کودکتان می خندید.
▪ ششم: از کودکتان کمک بخواهید: بگذارید گاهی هم آنها از شما مواظبت کنند. کودک شما بیش از آن که به فریاد تحکم آمیز تان توجه کند، به تقاضای کمکی که صادقانه بیان شود، واکنش مثبت نشان می دهد. این عمل به هیچ روی تلافی جویانه نیست بلکه منظور جلب همدلی اوست.
▪ هفتم: به آینه بنگرید: به معنای واقعی کلمه به هنگام عصبانیت خودتان را در آینه نگاه کنید. بی تردید تصویر خوشایندی نخواهید دید وانگهی عصبانی ماندن، در زمانی که به چهره خودتان خیره شده اید کار آسانی نیست.
▪ هشتم: معجزه آب سرد: آب سرد آتش خشم را هم خاموش می کند. چنانچه اوضاع به سمت خطرناک شدن پیش می رود، صورت خود را با آب سرد بشویید.
▪ نهم: تنفس عمیق: نفس عمیق بکشید. دم و بازدم سبب می شود تا کنترل اعصابتان را به دست بگیرید.
▪ دهم: با کسی صحبت کنید: خشم خود را بر سر کودکانتان خالی نکنید. در چنین وضعیتی گوشی تلفن را بردارید و به یک دوست خوب یا همسرتان زنگ بزنید و بگویید که صبرتان تمام شده و به دلجویی و عبارتی تسکین دهنده نیاز دارید. قطعا با شنیدن صدای آرام دوست و یا همسرتان، به آرامش می رسید.
روزنامه جوان
ادامه مطلب ....
http://www.nooreaseman.com/forum353/thread50513.html
منبع:انجمن هاي سياسي مذهبي فرهنگي نورآسمان
تبادل لينك
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر