در این حدود ۱۶۰ روز که از عمر دولت اعتدال می‌گذرد، اندازه ۴ سال دولت‌های قبلی، ملت ایران از طرف کاخ سفید، تهدید به حمله و استفاده از گزینه نظامی شده است، آن‌هم در حالی که در این دولت، اندازه تمام عمر جمهوری اسلامی به دشمن امتیاز داده شده. اگر در دولت‌های قبلی، یانکی‌ها، هفته به هفته بلکه ماه به ماه، آن روی سگ خود را به جمهوری اسلامی نشان می‌دادند، فی‌الحال کمتر روزی پیدا می‌شود که کاخ سفید پاسخ این همه حسن نیت دولت مستقر را با ادبیات عاری از ادب ندهد و حرف از حمله و برچیدن کامل هسته‌ای و احیانا خشکاندن ریشه ملت ایران نزند.
در آخرین نمونه، رئیس قوه مجریه که مشاور ارشدشان معتقد است؛ «رای‌دهندگان به غیر از روحانی، رأی به بی‌قانونی داده‌اند»، در سوییس، نه یک بار و دو بار بلکه مکرر سخن از تبدیل دشمنی ۳۰ ساله آمریکا و ایران، به دوستی و محبت رانده‌اند اما هنوز کلام‌شان منعقد نشده، وزیر خارجه آمریکا یک بار دیگر حمله نظامی را به رخ ملت رشید ایران می‌کشد.
جان کری در حالی که روحانی داشت درباره گل و بلبل سخن می‌گفت و در حالی که فقط ۳ روز از اجرای توافق ژنو گذشته بود، می‌گوید: «اگر ایران توافق ژنو را نقض کند، گزینه نظامی روی میز خواهد بود» !
آقایان برای یک بار هم که شده باید ملت را محرم اسرار خود بدانند و بگویند اصولا در این توافق، چه امتیاز دندان‌گیری به دشمن داده‌اند که کاخ سفید، نقض آن را مترادف با حمله نظامی تفسیر می‌کند؟! البته در اینکه آمریکا کما فی‌السابق هیچ غلطی نمی‌تواند بکند، شکی نیست اما عاقبت باید نشست و بررسی کرد که دهان این حرامیان عالم را کدامین ادبیات سست و کدامین توافق نامتوازن، این همه علیه ملت ایران باز کرده است؟! شگفتا! تهدید به حمله در صورت نقض توافق، در شرایطی مطرح می‌شود که طبق مفاد آن، توافق قابل بازگشت است! صد البته آقایان روحانی و ظریف، گاهی جوابی به دشمن می‌دهند اما این جواب، مع‌الاسف آنقدر خفیف است که در لابه‌لای اظهار دوستی به طرف آمریکایی، گم و گور می‌شود! وانگهی! مردم مانده‌اند جواب‌های ولو نه چندان انقلابی اصحاب سیاست خارجه را باور کنند یا آنچه دارند به چشم خود در صحنه عمل می‌بینند؟!
به عنوان مثال، وزیر امور خارجه دولت اعتدال می‌گوید؛ «آمریکا اگر مغلطه کند، هیچ چیز را برنمی‌چینیم»، لیکن مردم مشاهده می‌کنند که هنوز یانکی‌ها مغلطه نکرده، خیلی چیزها برچیده شده، خیلی امتیازات به دشمن داده شده و خیلی از تاسیسات هسته‌ای پلمب شده! ما البته بنا را بر صداقت آقای ظریف می‌گذاریم. سلمنا بزرگوار! مغلطه از این بدتر که جان کری بگوید اگر توافق نقض شود، ما از گزینه نظامی استفاده می‌کنیم؟! و آیا حق این نیست که ناظر بر این همه مغلطه، نه فقط دیگر چیزی برچیده نشود بلکه برچیده‌شده‌های قبلی هم فک پلمب شود؟! متاسفانه از این گیر و گورها پر است در اذهان عمومی، حتی رأی‌دهندگان به دولت اعتدال.
روزی آقای روحانی اعلام می‌دارند؛ «انرژی هسته‌ای، بخشی مهم از غرور ملی ایرانیان است» و بلافاصله سخنگوی کاخ سفید اظهار می‌دارد: «بعد از توافق نهایی، ایران باید بخش قابل ملاحظه‌ای از تاسیسات هسته‌ای خود را کنار بگذارد». مغلطه از این آشکارتر؟! توهین از این بدتر؟! و آیا دولت اعتدال، زیر بار این ننگ می‌رود که طبق فرموده خود، بخش مهم و قابل ملاحظه‌ای از غرور ملی را کنار بگذارد؟! من باب نصیحت یا وصیت یا هر چه، من برای رهایی از این وضعیت، یک فرمول پیش پای رئیس قوه مجریه می‌گذارم و آن اینکه؛ «ایشان لااقل همان اندازه بغض مشاوران عالی به سایر رأی‌دهندگان، یعنی به نیمی از ملت خودشان، بغض داشته باشند نسبت به سران کاخ سفید».
ما از خاطر نبرده‌ایم که آقای روحانی به ملت خود، «کلید» نشان داد، نه بولدوزر، فلذا بهتر است دولت اعتدال، بولدوزر را خرج بیگانگان کند! بیگانگانی که زیاد مغلطه می‌کنند و مرتب از خط قرمز وزیر امور خارجه عبور می‌کنند! توافق ژنو، خودش آنچه زیاد دارد گره است. این توافق، فقط گره بر چرخ سانتریفیوژها نزده، بل از آنجا که بخش مهمی از غرور ملی را لکه‌دار کرده و متضمن منافع دشمن بوده، در درازمدت، به معیشت و اقتصاد کشور هم آسیب‌های فراوان خواهد زد.
آنجا که دولت‌ها می‌خواهند کم‌کاری خود در زمینه اقتصاد را لاپوشانی کنند، از غرور ملی به عنوان گوشت قربانی، یعنی سیبل استفاده می‌کنند. اگر دولت گذشته در ۴ سال دوم خود، «مقاومت» را مانع رشد اقتصاد معرفی می‌کرد، اینک دولت هفت دهم درصدی، «هسته‌ای» را بهانه کرده. و این هر ۲ اشتباه بوده و هست. این همه پلمب بر تاسیسات هسته‌ای زده شد بلکه یکی هم ادبیات دشمن با ما اصلاح شود. اصلاح که نشده هیچ، هارتر هم شده‌اند سگ‌های کاخ سفید. آن روز که رهبر انقلاب می‌فرمودند؛ «من به این مذاکرات خوش‌بین نیستم»، متاثر از دیدن همین روزها در خشت خام تجربه بود. و آن روز هم که امام راحل، آمریکا را شیطان بزرگ معرفی کرده بودند، باز همین روزها را می‌دیدند.
اینک مغلطه دشمن اثبات شده. و وقت آن است که آقای ظریف، صداقت خود را نشان دهند. در سردر وزارت امور خارجه ما شعار «نه شرقی، نه غربی، جمهوری اسلامی» نقش بسته است. عکسش هست، سندش هست! توافق ژنو در وهله اول، نقض این شعار است. تو اما وقتی در خلال یک توافق، «آری» هم به غرب بگویی و هزاری هم از تبدیل دشمنی ۳۰ ساله به دوستی سخن برانی، باز جان کری از گزینه نظامی سخن می‌گوید!
اما خب! هزاری هم مشاوران ارشدت، رأی نیمی از ملت را رأی به بی‌قانونی بخوانند، ما باز از در «هوش و ادب» با دولت خود سخن می‌گوییم و هرگز دولت را دولت فقط نیمی از ملت نمی‌دانیم. آقایان! حال باید متوجه شده باشید که چرا این ملت با آمریکا، جز به زبان «مرگ بر آمریکا» سخن نمی‌گوید! اگر اینچنین جان کری، هار شده، «مرگ بر آمریکا»ی این دولت کم شده. شک نکن!
آقای روحانی! رأی به بی‌قانونی، همین آرای عاری از هوش و ادب اوباما و جان کری است. به مشاورانت بگو، عمومی و رسا بگو؛ سر بولدوزر را بچرخانند طرف دشمن این ملت واحد، بلکه از این پس، هر چه فریاد دارند بر سر آمریکایی بکشند که اینگونه جواب حسن نیت رئیس قوه مجریه ما را می‌دهد.
+
وطن امروز/ ۶ بهمن ۱۳۹۲
در آخرین نمونه، رئیس قوه مجریه که مشاور ارشدشان معتقد است؛ «رای‌دهندگان به غیر از روحانی، رأی به بی‌قانونی داده‌اند»، در سوییس، نه یک بار و دو بار بلکه مکرر سخن از تبدیل دشمنی ۳۰ ساله آمریکا و ایران، به دوستی و محبت رانده‌اند اما هنوز کلام‌شان منعقد نشده، وزیر خارجه آمریکا یک بار دیگر حمله نظامی را به رخ ملت رشید ایران می‌کشد.
جان کری در حالی که روحانی داشت درباره گل و بلبل سخن می‌گفت و در حالی که فقط ۳ روز از اجرای توافق ژنو گذشته بود، می‌گوید: «اگر ایران توافق ژنو را نقض کند، گزینه نظامی روی میز خواهد بود» !
آقایان برای یک بار هم که شده باید ملت را محرم اسرار خود بدانند و بگویند اصولا در این توافق، چه امتیاز دندان‌گیری به دشمن داده‌اند که کاخ سفید، نقض آن را مترادف با حمله نظامی تفسیر می‌کند؟! البته در اینکه آمریکا کما فی‌السابق هیچ غلطی نمی‌تواند بکند، شکی نیست اما عاقبت باید نشست و بررسی کرد که دهان این حرامیان عالم را کدامین ادبیات سست و کدامین توافق نامتوازن، این همه علیه ملت ایران باز کرده است؟! شگفتا! تهدید به حمله در صورت نقض توافق، در شرایطی مطرح می‌شود که طبق مفاد آن، توافق قابل بازگشت است! صد البته آقایان روحانی و ظریف، گاهی جوابی به دشمن می‌دهند اما این جواب، مع‌الاسف آنقدر خفیف است که در لابه‌لای اظهار دوستی به طرف آمریکایی، گم و گور می‌شود! وانگهی! مردم مانده‌اند جواب‌های ولو نه چندان انقلابی اصحاب سیاست خارجه را باور کنند یا آنچه دارند به چشم خود در صحنه عمل می‌بینند؟!
به عنوان مثال، وزیر امور خارجه دولت اعتدال می‌گوید؛ «آمریکا اگر مغلطه کند، هیچ چیز را برنمی‌چینیم»، لیکن مردم مشاهده می‌کنند که هنوز یانکی‌ها مغلطه نکرده، خیلی چیزها برچیده شده، خیلی امتیازات به دشمن داده شده و خیلی از تاسیسات هسته‌ای پلمب شده! ما البته بنا را بر صداقت آقای ظریف می‌گذاریم. سلمنا بزرگوار! مغلطه از این بدتر که جان کری بگوید اگر توافق نقض شود، ما از گزینه نظامی استفاده می‌کنیم؟! و آیا حق این نیست که ناظر بر این همه مغلطه، نه فقط دیگر چیزی برچیده نشود بلکه برچیده‌شده‌های قبلی هم فک پلمب شود؟! متاسفانه از این گیر و گورها پر است در اذهان عمومی، حتی رأی‌دهندگان به دولت اعتدال.
روزی آقای روحانی اعلام می‌دارند؛ «انرژی هسته‌ای، بخشی مهم از غرور ملی ایرانیان است» و بلافاصله سخنگوی کاخ سفید اظهار می‌دارد: «بعد از توافق نهایی، ایران باید بخش قابل ملاحظه‌ای از تاسیسات هسته‌ای خود را کنار بگذارد». مغلطه از این آشکارتر؟! توهین از این بدتر؟! و آیا دولت اعتدال، زیر بار این ننگ می‌رود که طبق فرموده خود، بخش مهم و قابل ملاحظه‌ای از غرور ملی را کنار بگذارد؟! من باب نصیحت یا وصیت یا هر چه، من برای رهایی از این وضعیت، یک فرمول پیش پای رئیس قوه مجریه می‌گذارم و آن اینکه؛ «ایشان لااقل همان اندازه بغض مشاوران عالی به سایر رأی‌دهندگان، یعنی به نیمی از ملت خودشان، بغض داشته باشند نسبت به سران کاخ سفید».
ما از خاطر نبرده‌ایم که آقای روحانی به ملت خود، «کلید» نشان داد، نه بولدوزر، فلذا بهتر است دولت اعتدال، بولدوزر را خرج بیگانگان کند! بیگانگانی که زیاد مغلطه می‌کنند و مرتب از خط قرمز وزیر امور خارجه عبور می‌کنند! توافق ژنو، خودش آنچه زیاد دارد گره است. این توافق، فقط گره بر چرخ سانتریفیوژها نزده، بل از آنجا که بخش مهمی از غرور ملی را لکه‌دار کرده و متضمن منافع دشمن بوده، در درازمدت، به معیشت و اقتصاد کشور هم آسیب‌های فراوان خواهد زد.
آنجا که دولت‌ها می‌خواهند کم‌کاری خود در زمینه اقتصاد را لاپوشانی کنند، از غرور ملی به عنوان گوشت قربانی، یعنی سیبل استفاده می‌کنند. اگر دولت گذشته در ۴ سال دوم خود، «مقاومت» را مانع رشد اقتصاد معرفی می‌کرد، اینک دولت هفت دهم درصدی، «هسته‌ای» را بهانه کرده. و این هر ۲ اشتباه بوده و هست. این همه پلمب بر تاسیسات هسته‌ای زده شد بلکه یکی هم ادبیات دشمن با ما اصلاح شود. اصلاح که نشده هیچ، هارتر هم شده‌اند سگ‌های کاخ سفید. آن روز که رهبر انقلاب می‌فرمودند؛ «من به این مذاکرات خوش‌بین نیستم»، متاثر از دیدن همین روزها در خشت خام تجربه بود. و آن روز هم که امام راحل، آمریکا را شیطان بزرگ معرفی کرده بودند، باز همین روزها را می‌دیدند.
اینک مغلطه دشمن اثبات شده. و وقت آن است که آقای ظریف، صداقت خود را نشان دهند. در سردر وزارت امور خارجه ما شعار «نه شرقی، نه غربی، جمهوری اسلامی» نقش بسته است. عکسش هست، سندش هست! توافق ژنو در وهله اول، نقض این شعار است. تو اما وقتی در خلال یک توافق، «آری» هم به غرب بگویی و هزاری هم از تبدیل دشمنی ۳۰ ساله به دوستی سخن برانی، باز جان کری از گزینه نظامی سخن می‌گوید!
اما خب! هزاری هم مشاوران ارشدت، رأی نیمی از ملت را رأی به بی‌قانونی بخوانند، ما باز از در «هوش و ادب» با دولت خود سخن می‌گوییم و هرگز دولت را دولت فقط نیمی از ملت نمی‌دانیم. آقایان! حال باید متوجه شده باشید که چرا این ملت با آمریکا، جز به زبان «مرگ بر آمریکا» سخن نمی‌گوید! اگر اینچنین جان کری، هار شده، «مرگ بر آمریکا»ی این دولت کم شده. شک نکن!
آقای روحانی! رأی به بی‌قانونی، همین آرای عاری از هوش و ادب اوباما و جان کری است. به مشاورانت بگو، عمومی و رسا بگو؛ سر بولدوزر را بچرخانند طرف دشمن این ملت واحد، بلکه از این پس، هر چه فریاد دارند بر سر آمریکایی بکشند که اینگونه جواب حسن نیت رئیس قوه مجریه ما را می‌دهد.
+
وطن امروز/ ۶ بهمن ۱۳۹۲
ادامه مطلب ....
http://ift.tt/1k3ucmX
منبع:انجمن هاي سياسي مذهبي فرهنگي نورآسمان
تبادل لينك
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر