نمیتوان پایانی بر "جنگ میان سنت و مدرنیته" متصور بود و همواره مدافعان استخواندارِ سنت در مقابل پیشتازان مدرنیزم صف آرایی کرده و در این "میدان نبرد" هر یک خود را خیر و حریف را شّر می پنداشته اند.
به تجربه دریافته ایم که آنچه در این بین نقشی بی بدیل ایفا میکند "تکنولوژی" است و اگر بخواهیم مشابهتی تاریخی ذکر کنیم میتوان گفت :شوربختانه و یا خوشبختانه در نهایت این تفنگِ مدرنیزم بوده که بر تیروکمانِ سنتگرایان پیروز شده است.
اما نبرد بعدی میان سنتگرایانی بوده است که تفنگ آتشین در دست داشته و به جنگ توپهای غران رفته بودند... و همین قصه همچنان ادامه دارد.
به اصل موضوع بپردازم.
زمانی ظهور رادیو ,خلوت اهل دیانت را برهم زده بود و اصوات موسیقیایی را تاب نمی آوردند لیکن دیری نپائید که خطابه هایی از طریق همان رادیو و اینبار در تقبیح تلویزیون به سمع مستمعین میرسید.
ویدئو نیز در ابتدا ممنوع بود و چندی بعد "فیلمهای ویدئویی" برگ برنده ای بودند برای ارشاد شیفتگان مدرنیته و جوانان راه گم کرده.
امروز نیز نوبت به شبکه های اجتماعی و اینترنت رسیده است و ماهواره ها و تلفنهای هوشمند باب شده اند.
بی شک بی تفاوتی نسبت به مفسده ها, انفعالی نابخشودنی است لیکن نابخشودنی تر از آن ,چشم پوشی بر واقعیات و تغییرات است.
آیا ملت بزرگ ایران لایق نبوده اند که اتاق فکرهایی داشته باشند که تهدیدها را به فرصت تبدیل کرده و مزایای تکنولوژی را بر مضراتش تفوق بخشید؟
هزینه هایی که برای قلع و قمع و بگیر و ببندها صرف میشود, صرفا بهایی است که برای خرید زمان پرداخت میکنیم.
اما سوال اساسی این است که تا چه موقع میتوانیم واقعیتها را کتمان و وظائفمان را به تاخیر بیندازیم.
از دست رفتن زمان و هدر رفتن منابع صرفا برای نبودِ نخبگانی است که "تحلیلی بر فردا داشته باشند و برنامه ای برای امروز"
موضوع مرتبط:جنتی از دریافت 2هزار شبکه ماهواره ای روی تلفن های همراه در آینده نزدیک خبرداد
به تجربه دریافته ایم که آنچه در این بین نقشی بی بدیل ایفا میکند "تکنولوژی" است و اگر بخواهیم مشابهتی تاریخی ذکر کنیم میتوان گفت :شوربختانه و یا خوشبختانه در نهایت این تفنگِ مدرنیزم بوده که بر تیروکمانِ سنتگرایان پیروز شده است.
اما نبرد بعدی میان سنتگرایانی بوده است که تفنگ آتشین در دست داشته و به جنگ توپهای غران رفته بودند... و همین قصه همچنان ادامه دارد.
به اصل موضوع بپردازم.
زمانی ظهور رادیو ,خلوت اهل دیانت را برهم زده بود و اصوات موسیقیایی را تاب نمی آوردند لیکن دیری نپائید که خطابه هایی از طریق همان رادیو و اینبار در تقبیح تلویزیون به سمع مستمعین میرسید.
ویدئو نیز در ابتدا ممنوع بود و چندی بعد "فیلمهای ویدئویی" برگ برنده ای بودند برای ارشاد شیفتگان مدرنیته و جوانان راه گم کرده.
امروز نیز نوبت به شبکه های اجتماعی و اینترنت رسیده است و ماهواره ها و تلفنهای هوشمند باب شده اند.
بی شک بی تفاوتی نسبت به مفسده ها, انفعالی نابخشودنی است لیکن نابخشودنی تر از آن ,چشم پوشی بر واقعیات و تغییرات است.
آیا ملت بزرگ ایران لایق نبوده اند که اتاق فکرهایی داشته باشند که تهدیدها را به فرصت تبدیل کرده و مزایای تکنولوژی را بر مضراتش تفوق بخشید؟
هزینه هایی که برای قلع و قمع و بگیر و ببندها صرف میشود, صرفا بهایی است که برای خرید زمان پرداخت میکنیم.
اما سوال اساسی این است که تا چه موقع میتوانیم واقعیتها را کتمان و وظائفمان را به تاخیر بیندازیم.
از دست رفتن زمان و هدر رفتن منابع صرفا برای نبودِ نخبگانی است که "تحلیلی بر فردا داشته باشند و برنامه ای برای امروز"
موضوع مرتبط:جنتی از دریافت 2هزار شبکه ماهواره ای روی تلفن های همراه در آینده نزدیک خبرداد
ادامه مطلب ....
http://ift.tt/1bG37jP
منبع:انجمن هاي سياسي مذهبي فرهنگي نورآسمان
تبادل لينك
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر