گفتاري از آيت‌الله العظمي جعفر سبحاني
آنچه خدا به عنوان خزائن مطرح مي‌کند، در زبان قرآن و عرفان، ولايت مطلقه است. آن خزينه‌اي که عالَم از آن خزينه خرج مي‌شود و تمام هم نمي‌شود، امامت و ولايت است. تمام اشيا و موجودات عالم از وجود نازنين امام زمان ناشي شده است؛ امـــام زمان خزينه خداست. امام زمان يکي از برکات جهان شمولي است که خداوند متعال، عالَم برزخ و بهشت و تمام عوالم را از اين خزينه‌اش خرج کرده است و خزينه هم، دست نخورده باقي مانده است.
زيارت جامعه کبيره، همه امامان ما را يک حقيقت معرفي مي‌کند: «أنَّ أرواحَکُم وَ نُورَکُم وَ طينَتَکُم واحِدَهٌ طابَت وَ طَهُرَت، بَعضُها مِن بَعضٍ».[1]همانا روح‌هاي شما و نور شما و طينت شما، واحد است. اينها يک حقيقت هستند. يک خزينه از خزائن الهي هستند؛ اما جلوه‌هاي مختلف هستند. آيينه‌ها و نمودهاي مختلف هستند و گرنه يک حقيقت هستند؛ نه کم مي‌شوند و نه زياد.
انبيا از اين خزينه استفاده کردند؛ اولياي الهي از اين خزينه برگرفتند؛ اشقيا هم از اين خزينه برگرفتند. تمام موجودات عالم، همه جلوه‌هاي حضرت مهدي هستند؛ همه پياده شده‌هاي اين خزينه هستند؛ همه حرف هستند و همه اين کلمات و کتابات معيَّن شده، همه از آن روح و آن عِلم و آن وجود نازنين امام زمان پياده شده است.
اين يک حقيقت عالي عرفاني است که اگر شما متوجه بشويد که هستيد، آن وقت وابستگي دائمي خود را به امام زمان درک خواهيد کرد. دل پاک مي‌خواهد که اين حرف ها را متوجه بشود؛ به علم نيست؛ به نورانيت است. متوجه خواهيد شد که دم به دم وجود ما تازه مي‌شود؛ هر لحظه ما يک حرف از حروف خدا هستيم.
ما دائماً از خدا وجود مي‌گيريم؛ دائماً از وجود امــام زمان خير و برکت دريافت مي‌کنيم. اگر مي‌بينيم، به اذن امام زمان مي‌بينيم؛ اگر مي‌شنويم به اذن امام زمان مي‌شنويم؛ اگر قيام مي‌کنيم، با نيروي امام زمان قيام مي‌کنيم؛ اگر مي‌نشينيم، با نيروي امام زمان مي‌نشينيم؛ لذا انفکاک [و جدايي] بين انسان و انسان کامل که حضرت حجت-عجل الله تعالي فرجه الشريف است، يک لحظه هم مُحال است. امام زمان از هيچ موجودي جدايي ندارد؛ لذا فرمود: «وَأَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّهَا»[2]؛ خداوند متعال، زمين را به نور رب روشن کرد، اين نور ربي که تمام زمين، تحت الشعاع و در پرتو آن است؛ ائمه فرموده‌اند که اين نور، وجود نازنين امام عصر است.
برکات زمين به دست امام زمان است. تأثير و تأثّر در فعل و انفعالات همه امور زمين، همه با عنايت امام زمان است. لذا شما در زيارت جامعه کبيره مي‌گوييد: «بِــکُم فــَتَحَ اللهُ وَ بِــکُم يَختِمُ وَ بِکُم يُنَزِّلُ الغَيثَ وَ بِکُم يُمسِکُ السَماءَ أن تَقَعَ عَلَي الأَرضِ إلاّ بِإذنِهِ وَ بِکُم يُنَفّسُ الهَمَّ وَ يَکشِفُ الضُرَّ»[3] خدا عالم وجود را با شما آغاز کرد و با شما به پايان مي‌برد و به وجود شما، باران را نازل مي‌کند و به خاطر شما، غم و اندوه را مي‌گشايد و سختي و گرفتاري را برطرف مي‌کند.
«بِيُمنِهِ رُزِقَ الوَرَيَ»[4] الوَرَي؛ يعني ما سِوَي الله، تمام موجودات غير از خدا، به يُمن وجود امام زمان روزي داده مي‌شوند؛ يعني عالَم امکان، سفره وجود امام عصر است. او کل است؛ اين سفره که باز شد، رشحات وجودش، زمين و زمان است و علي الدوام متعلق به وجود نازنين حضرت حجت-عجل الله تعالي فرجه الشريف اســـت. هر نَفَسي که مي‌کشي، به امام زمان وابسته هستي؛ هر بازدمي که داري، به امام زمان وابسته هستي. وجود ما، هم در بُعد ظاهري و هم در بُعد معنوي و روحي، در تمام لحظات وابسته به اوست.
وقتي که ما به ياد خدا هستيم؛ نماز که مي‌خوانيم؛ سفره نماز ما را امام زمان پهن مي‌کند. جمکران که آمديد، به وجود خودش قسم، ايشان عنايت داشته است؛ وگرنه کسي بدون عنايت حضرت، اهل جمکران نيست. بعضي‌ها اصلاً اعتقاد به جمکران ندارند، امام زمان-عجل الله تعالي فرجه الشريف اين در را اصلاً به رويشان باز نمي‌کند.
کسي از حضرت آيت الله بهجت-رحمه الله عليه سوال کرد: اين سند مسجد جمکران درست است؟ اينکه مي‌گويند در خواب بوده است؟! حضرت آيت الله بهجت-رحمه الله عليه فرمودند: « اولاً خواب نبوده است، بلکه در بيداري حسن مُثله جمکراني آمد و علايمي را که امام زمان علامت‌گذاري کرده بودند ديد و با حضرت حرف زد؛ ثانياً اين قدر در اين مسجد جمکران شفا حاصل شده و حاجت روا شده که از حدّ تواتر هم گذشته است».
وجود نازنين امام زمان، همة درهاي توفيق را باز مي‌کند؛ هم رزق ظاهري و هم رزق معنوي و باطني ما، به يُمن قدوم امام عصر-عجل الله تعالي فرجه الشريف است و هم به وجود امام زمان، آسمان و زمين تثبيت مي‌شود. وجود امام زمان لطف خداست. اگر امام زمان نبود هيچ موجود ديگري نبود. اين لطف الهي است که به وجود آمده است و اين وجود نازنيني که منشأ تمام موجودات است، وجود حضرت امام زمان است « وُجُوُهُ لُطفٌ و َ تَصَرُّفُهُ لُطفُ آخَرُ» [وجودش لطف است و تصرفاتش لطفي ديگر].
اگر ما ذوب در امام زمان بشويم و مجذوب جذبه‌هاي ولايي او بشويم و قطره وجودمان را به درياي وجود امـــام زمان متصل کنيم، آنگاه ما هم در کرسي «کُن فَيَکُونُ» قرار مي‌گيريم. يک قطره، نه تشنه را سيراب مي‌کند، نه گلي را مي‌روياند و نه جايي را آباد مي‌کند. آدمي وقتي وجودش يک قطره باشد، يک قطره که کاري نمي‌کند، اما اين يک قطره وقتي به دريا ريخت، کارخانه‌هاي برق را راه مي‌اندازد، کشتي‌ها را حرکت مي‌دهد و اين همه موجودات را در دل خودش روزي مي‌دهد.
اينکه خداوند فرمود: «قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبي»[5] چون عشق است که آدم را با معشوق يکي مي‌کند؛ وقتي عاشق امام زمان بشوي و در به در و کوه به کوه، دنبال آقا جانت، سرگردان باشي و به عشق ديدارش به جمکران بيايي، اگر دلت واقعاً «صاحب الزمان» بگويد و با حضرت جوش بخورد، شما هم مثل مرحوم شيخ حسن علي نخودکي اصفهاني-رحمه الله عليه مي‌شوي، شما هم مي‌تواني مثل ملاحبيب الله گلپايگاني-رحمه الله عليه بشوي.
ما مي‌خواهيم پاک زندگي کنيم، توبه هم مي‌کنيم؛ ولي دوباره گرفتار و آلوده مي‌شويم. اوست که اين دِلِ گِل من را طلا مي‌کند: «تُطَهِّرُهُمْ وَ تُزکيهِم بِها» تو پاکشان مي‌کني و تو آنها را تزکيه مي‌کني و به آنها رشد و نمو مي‌دهي.
آنها را شجره طيبه مي‌کني تا سرشان از عرش بالا بيايد و نور الهي بشوند و مثل ستارگان عرش الهي، مقام «عند ربهم» پيدا کنند. هر کسي در باب خوبي، بندگي، طهارت، توبه و امورخير، به جايي مي‌رسد به واسطه اين نگاه ولايي است.
بنابراين، وجود مبارک حضرت حجت( ارواحنا فداه) علاوه بر اين که يُمن قدومشان همه عالم و همه انسان ها را اداره مي‌کند براي معراج دل‌هاي اهل دل اين کم‌ها را از ما قبول مي‌کند و سليمان وار از کرامت بارگاه سليماني‌اش به همه خاتم بخشي مي‌کند.[6]
[1]. من لا يحضره الفقيه، ج2، ص: 613
[2] . زمر : 69. الْمُفَضَّلُ بْنُ عُمَرَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ إِنَّ قَائِمَنَا إِذَا قَامَ أَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّها؛ الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد، ج2، ص: 381
[3] . من لا يحضره الفقيه، ج2، ص: 615
[4] . زاد المعاد، ص: 423
[5] . بگو من از شما براي اين (رسالتم) مزد و پاداشي در خواست نمي‌کنم، مگر دوست داشتن نزديکان و اهل بيتم. (شوري، آيه ۲۳)
[6] . منبع مقاله: دبیرخانه شورای عالی فرهنگی مسجد مقدس جمکران
مجله امان شماره 42
نقل قول:
کسي از حضرت آيت الله بهجت-رحمه الله عليه سوال کرد: اين سند مسجد جمکران درست است؟ اينکه مي‌گويند در خواب بوده است؟! حضرت آيت الله بهجت-رحمه الله عليه فرمودند: « اولاً خواب نبوده است، بلکه در بيداري حسن مُثله جمکراني آمد و علايمي را که امام زمان علامت‌گذاري کرده بودند ديد و با حضرت حرف زد؛ ثانياً اين قدر در اين مسجد جمکران شفا حاصل شده و حاجت روا شده که از حدّ تواتر هم گذشته است». |
آنچه خدا به عنوان خزائن مطرح مي‌کند، در زبان قرآن و عرفان، ولايت مطلقه است. آن خزينه‌اي که عالَم از آن خزينه خرج مي‌شود و تمام هم نمي‌شود، امامت و ولايت است. تمام اشيا و موجودات عالم از وجود نازنين امام زمان ناشي شده است؛ امـــام زمان خزينه خداست. امام زمان يکي از برکات جهان شمولي است که خداوند متعال، عالَم برزخ و بهشت و تمام عوالم را از اين خزينه‌اش خرج کرده است و خزينه هم، دست نخورده باقي مانده است.
زيارت جامعه کبيره، همه امامان ما را يک حقيقت معرفي مي‌کند: «أنَّ أرواحَکُم وَ نُورَکُم وَ طينَتَکُم واحِدَهٌ طابَت وَ طَهُرَت، بَعضُها مِن بَعضٍ».[1]همانا روح‌هاي شما و نور شما و طينت شما، واحد است. اينها يک حقيقت هستند. يک خزينه از خزائن الهي هستند؛ اما جلوه‌هاي مختلف هستند. آيينه‌ها و نمودهاي مختلف هستند و گرنه يک حقيقت هستند؛ نه کم مي‌شوند و نه زياد.
انبيا از اين خزينه استفاده کردند؛ اولياي الهي از اين خزينه برگرفتند؛ اشقيا هم از اين خزينه برگرفتند. تمام موجودات عالم، همه جلوه‌هاي حضرت مهدي هستند؛ همه پياده شده‌هاي اين خزينه هستند؛ همه حرف هستند و همه اين کلمات و کتابات معيَّن شده، همه از آن روح و آن عِلم و آن وجود نازنين امام زمان پياده شده است.
اين يک حقيقت عالي عرفاني است که اگر شما متوجه بشويد که هستيد، آن وقت وابستگي دائمي خود را به امام زمان درک خواهيد کرد. دل پاک مي‌خواهد که اين حرف ها را متوجه بشود؛ به علم نيست؛ به نورانيت است. متوجه خواهيد شد که دم به دم وجود ما تازه مي‌شود؛ هر لحظه ما يک حرف از حروف خدا هستيم.
ما دائماً از خدا وجود مي‌گيريم؛ دائماً از وجود امــام زمان خير و برکت دريافت مي‌کنيم. اگر مي‌بينيم، به اذن امام زمان مي‌بينيم؛ اگر مي‌شنويم به اذن امام زمان مي‌شنويم؛ اگر قيام مي‌کنيم، با نيروي امام زمان قيام مي‌کنيم؛ اگر مي‌نشينيم، با نيروي امام زمان مي‌نشينيم؛ لذا انفکاک [و جدايي] بين انسان و انسان کامل که حضرت حجت-عجل الله تعالي فرجه الشريف است، يک لحظه هم مُحال است. امام زمان از هيچ موجودي جدايي ندارد؛ لذا فرمود: «وَأَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّهَا»[2]؛ خداوند متعال، زمين را به نور رب روشن کرد، اين نور ربي که تمام زمين، تحت الشعاع و در پرتو آن است؛ ائمه فرموده‌اند که اين نور، وجود نازنين امام عصر است.
برکات زمين به دست امام زمان است. تأثير و تأثّر در فعل و انفعالات همه امور زمين، همه با عنايت امام زمان است. لذا شما در زيارت جامعه کبيره مي‌گوييد: «بِــکُم فــَتَحَ اللهُ وَ بِــکُم يَختِمُ وَ بِکُم يُنَزِّلُ الغَيثَ وَ بِکُم يُمسِکُ السَماءَ أن تَقَعَ عَلَي الأَرضِ إلاّ بِإذنِهِ وَ بِکُم يُنَفّسُ الهَمَّ وَ يَکشِفُ الضُرَّ»[3] خدا عالم وجود را با شما آغاز کرد و با شما به پايان مي‌برد و به وجود شما، باران را نازل مي‌کند و به خاطر شما، غم و اندوه را مي‌گشايد و سختي و گرفتاري را برطرف مي‌کند.
«بِيُمنِهِ رُزِقَ الوَرَيَ»[4] الوَرَي؛ يعني ما سِوَي الله، تمام موجودات غير از خدا، به يُمن وجود امام زمان روزي داده مي‌شوند؛ يعني عالَم امکان، سفره وجود امام عصر است. او کل است؛ اين سفره که باز شد، رشحات وجودش، زمين و زمان است و علي الدوام متعلق به وجود نازنين حضرت حجت-عجل الله تعالي فرجه الشريف اســـت. هر نَفَسي که مي‌کشي، به امام زمان وابسته هستي؛ هر بازدمي که داري، به امام زمان وابسته هستي. وجود ما، هم در بُعد ظاهري و هم در بُعد معنوي و روحي، در تمام لحظات وابسته به اوست.
وقتي که ما به ياد خدا هستيم؛ نماز که مي‌خوانيم؛ سفره نماز ما را امام زمان پهن مي‌کند. جمکران که آمديد، به وجود خودش قسم، ايشان عنايت داشته است؛ وگرنه کسي بدون عنايت حضرت، اهل جمکران نيست. بعضي‌ها اصلاً اعتقاد به جمکران ندارند، امام زمان-عجل الله تعالي فرجه الشريف اين در را اصلاً به رويشان باز نمي‌کند.
کسي از حضرت آيت الله بهجت-رحمه الله عليه سوال کرد: اين سند مسجد جمکران درست است؟ اينکه مي‌گويند در خواب بوده است؟! حضرت آيت الله بهجت-رحمه الله عليه فرمودند: « اولاً خواب نبوده است، بلکه در بيداري حسن مُثله جمکراني آمد و علايمي را که امام زمان علامت‌گذاري کرده بودند ديد و با حضرت حرف زد؛ ثانياً اين قدر در اين مسجد جمکران شفا حاصل شده و حاجت روا شده که از حدّ تواتر هم گذشته است».
وجود نازنين امام زمان، همة درهاي توفيق را باز مي‌کند؛ هم رزق ظاهري و هم رزق معنوي و باطني ما، به يُمن قدوم امام عصر-عجل الله تعالي فرجه الشريف است و هم به وجود امام زمان، آسمان و زمين تثبيت مي‌شود. وجود امام زمان لطف خداست. اگر امام زمان نبود هيچ موجود ديگري نبود. اين لطف الهي است که به وجود آمده است و اين وجود نازنيني که منشأ تمام موجودات است، وجود حضرت امام زمان است « وُجُوُهُ لُطفٌ و َ تَصَرُّفُهُ لُطفُ آخَرُ» [وجودش لطف است و تصرفاتش لطفي ديگر].
اگر ما ذوب در امام زمان بشويم و مجذوب جذبه‌هاي ولايي او بشويم و قطره وجودمان را به درياي وجود امـــام زمان متصل کنيم، آنگاه ما هم در کرسي «کُن فَيَکُونُ» قرار مي‌گيريم. يک قطره، نه تشنه را سيراب مي‌کند، نه گلي را مي‌روياند و نه جايي را آباد مي‌کند. آدمي وقتي وجودش يک قطره باشد، يک قطره که کاري نمي‌کند، اما اين يک قطره وقتي به دريا ريخت، کارخانه‌هاي برق را راه مي‌اندازد، کشتي‌ها را حرکت مي‌دهد و اين همه موجودات را در دل خودش روزي مي‌دهد.
اينکه خداوند فرمود: «قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبي»[5] چون عشق است که آدم را با معشوق يکي مي‌کند؛ وقتي عاشق امام زمان بشوي و در به در و کوه به کوه، دنبال آقا جانت، سرگردان باشي و به عشق ديدارش به جمکران بيايي، اگر دلت واقعاً «صاحب الزمان» بگويد و با حضرت جوش بخورد، شما هم مثل مرحوم شيخ حسن علي نخودکي اصفهاني-رحمه الله عليه مي‌شوي، شما هم مي‌تواني مثل ملاحبيب الله گلپايگاني-رحمه الله عليه بشوي.
ما مي‌خواهيم پاک زندگي کنيم، توبه هم مي‌کنيم؛ ولي دوباره گرفتار و آلوده مي‌شويم. اوست که اين دِلِ گِل من را طلا مي‌کند: «تُطَهِّرُهُمْ وَ تُزکيهِم بِها» تو پاکشان مي‌کني و تو آنها را تزکيه مي‌کني و به آنها رشد و نمو مي‌دهي.
آنها را شجره طيبه مي‌کني تا سرشان از عرش بالا بيايد و نور الهي بشوند و مثل ستارگان عرش الهي، مقام «عند ربهم» پيدا کنند. هر کسي در باب خوبي، بندگي، طهارت، توبه و امورخير، به جايي مي‌رسد به واسطه اين نگاه ولايي است.
بنابراين، وجود مبارک حضرت حجت( ارواحنا فداه) علاوه بر اين که يُمن قدومشان همه عالم و همه انسان ها را اداره مي‌کند براي معراج دل‌هاي اهل دل اين کم‌ها را از ما قبول مي‌کند و سليمان وار از کرامت بارگاه سليماني‌اش به همه خاتم بخشي مي‌کند.[6]
[1]. من لا يحضره الفقيه، ج2، ص: 613
[2] . زمر : 69. الْمُفَضَّلُ بْنُ عُمَرَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ إِنَّ قَائِمَنَا إِذَا قَامَ أَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّها؛ الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد، ج2، ص: 381
[3] . من لا يحضره الفقيه، ج2، ص: 615
[4] . زاد المعاد، ص: 423
[5] . بگو من از شما براي اين (رسالتم) مزد و پاداشي در خواست نمي‌کنم، مگر دوست داشتن نزديکان و اهل بيتم. (شوري، آيه ۲۳)
[6] . منبع مقاله: دبیرخانه شورای عالی فرهنگی مسجد مقدس جمکران
مجله امان شماره 42
ادامه مطلب ....
http://www.nooreaseman.com/forum296/thread57596.html
منبع:انجمن هاي سياسي مذهبي فرهنگي نورآسمان
تبادل لينك
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر