اشک بی اجر و گریه زورکی!
گریه انواعی دارد؛ همان طور که خنده از اقسام و انواعی برخوردار است:
خنده و گریه فیزیکی
احساسی
و عقلی.
خنده فیزیکی مثل اینکه فردی را قلقلک می دهیم و او به خنده وادار می شود.
خنده احساسی مثل شنیدن مطلبی طنزی که موجب خنده می شود.
و اما خنده عقلی زمانی است که فرد به یک مطلب لطیف علمی و عقلی آگاه می شود شادمان و مسرور می شود.
اما گریه نیزاین چنین است:
گریه فیزیکی که انسان به هنگام شنیدن مارش عزا ناخودآگاه و بدون فهم چیستی آن گریه اش می گیرد. این گریه هیچ گونه ارزش و اجر معنوی در پی ندارد.
گریه احساسی این است که انسان به مظلومیت انسانی دیگر متأثر می شود و اشک می ریزد. این قسم گریه بین گریه کردن برای امام حسین (ع) و هر مظلوم دیگر در عالم مشترک است و امتیاز ویژه ای ندارد.
اما گریه عقلی آن است که انسان از داغ انحطاط و انحراف و برای از دست رفتن دیانت، هدایت، امامت، ولایت و در یک کلام در سوگ غارت میراث 7 هزار ساله انبیای الهی و نابودی فلسفه خلقت عالم وجود ، اشک می ریزد و سوگوار است.
گریه بر مصائب امام حسین (ع) از این قسم اخیر است.
برگرفته از سخنان آیت الله جوادی آملی
ادامه مطلب ....
http://www.nooreaseman.com/forum56/thread60878.html
منبع:انجمن هاي سياسي مذهبي فرهنگي نورآسمان
تبادل لينك
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر