شلیک جدید مقامات آمریکایی و اسرائیلی به توافق ژنو
مذاکره با ایران برای به نتیجه رسیدن نیست!
رصد مجموعه اظهارات و مواضع آمریکایی‌ها نشان می‌دهد واشنگتن به دنبال رسیدن به توافق بلندمدت هسته‌ای با ایران نیست.
در تازه‌ترین موضع‌گیری‌های ضد ایرانی، «باب منندز»، نماینده دموکرات و رئیس کمیته روابط خارجی سنای آمریکا که رهبری نمایندگان این نهاد برای تشدید تحریم‌ها علیه ایران را برعهده دارد، در گفتگو با فاکس‌نیوز مدعی شد: وقتی شما از تولید سانتریفیوژهای پیشرفته جدید که تنها برای غنی‌سازی اورانیوم از آنها استفاده می‌شود، صحبت می‌کنید و از سوی دیگر اجازه بازرسی از آن را نمی‌دهید، این به آن معنا است که هدف شما از این اقدام نه تولید انرژی هسته‌ای برای مصارف داخلی، بلکه تولید بمب اتم (!) است.
از سوی دیگر سفارت رژیم صهیونیستی در واشنگتن در بیانیه‌ای، بار دیگر ادعای خود را مبنی بر اینکه تمام فعالیت‌های غنی‌سازی ایران باید متوقف شده و زیربنای این فعالیت‌ها باید به طور کامل از بین برود، تکرار کرد و مدعی شد: اعلام تولید سانتریفیوژهای بیشتر به این معنا است که ایران به دنبال تولید بمب اتم است و سرعت خود برای دستیابی به این هدف را افزایش داده است.
منندز در بخش دیگری از سخنان خود تاکید کرد: من هم مانند رئیس‌جمهور با دیپلماسی موافقم، اما تفاوت دیدگاه ما در این زمینه در این است که ما باید آماده این باشیم که دیپلماسی در این زمینه به نتیجه نرسد. در واقع این اقدام باعث می‌شود ما همزمان با اقدام دولت برای مذاکره، در برابر ایران موضع قوی نیز داشته باشیم.
همچنین مارک کرک که از حامیان اصلی این طرح است، دراین‌باره می‌گوید: ما برای اینکه بتوانیم در زمینه دیپلماسی به موفقیت برسیم، باید برای مقامات ایران این مسئله را روشن کنیم که اقدامات بد در زمینه توافق باعث تحمیل شدیدترین تحریم‌های اقتصادی در تاریخ علیه این کشور خواهد شد.
شروط غیرهسته‌ای
در همین حال «ریچارد.اچ.سولومون» از اعضای اندیشکده رند در مطلبی در «یواس‌نیوز» با مقایسه توافق هسته‌ای ایران با توافق آمریکا و چین در دهه هفتاد میلادی، نوشت: در یک نگاه کلی باید گفت، همانگونه که سیاست فتح باب «مائو تسه دونگ» با آمریکا تقریبا در برابر چنددستگی داخلی در چین شکست خورد، توافقنامه هسته‌ای مقبول آمریکا و متحدان و دوستان منطقه‌ای‌اش ممکن است به خاطر مخالفت‌ها در داخل ایران حتی منعقد نشود. فتح باب چین به واسطه ترس از شوروی سابق - نگرانی راهبردی مشترک مائو و سپس «دنگ شیائوپینگ» با نیکسون و روسای جمهوری بعدی آمریکا - ممکن و عملی شد. امروزه، ایران و آمریکا فاقد چنین نگرانی امنیتی مشترک و بنیادی هستند که موجب تثبیت به نسبت بلندمدت روابط عادی شده روابط آمریکا و چین شد. در واقع، آنها اختلافات بنیادی و اساسی بر سر ساختار آتی قدرت منطقه‌ای دارند.
این مقام سابق آمریکایی افزوده است: سوال این است که ایران پس از آنکه جانی دوباره گرفت، از قدرت خود چگونه استفاده خواهد کرد؟ در خوش‌بینانه‌ترین حالت، معلوم نیست که این کشور سیاست‌های وفاق و ثبات منطقه‌ای را دنبال کند. از این رو، عجیب نیست که چشم‌انداز یک توافقنامه محدود به مساله هسته‌ای تهدیدی برای سایر قدرت‌های خاورمیانه باشد که در انتظار تغییر اساسی منطقه‌ای در جهت نفوذ ایران هستند. در نتیجه، مذاکرات ژنو باید با مذاکرات موازی و حتی مهم‌تر درباره اقداماتی تکمیل شود که فراتر از حمایت ایران از «بشار اسد» و حزب‌الله است و تهدیدی برای ثبات منطقه محسوب می‌شود.
سولومون که زمانی رئیس اندیشکده موسوم به موسسه صلح آمریکا بود، در رابطه با چشم‌انداز توافقنامه جامع با ایران گفت، احتمالا شاهد خواهیم بود که روحانی و گروه مذاکره‌اش خواستار توافقنامه‌ای هستند که تصورات ایران را در زمینه استیلا بر منطقه‌ای محفوظ بداند. آیا اگر پنج بعلاوه یک قاطعانه بر شروطی تاکید کند که به طور قابل ملاحظه‌ای توان جهش هسته‌ای ایران را محدود و یا حتی نابود کند، توافقنامه‌ای امضا خواهد شد و یا پایدار خواهد ماند؟
شاید غیرممکن
«جیمز. ام. لیندسی»، مدیربخش مطالعات شورای روابط خارجی آمریکا نیز در مطلبی با ابراز تردید درباره آینده توافق هسته‌ای با ایران نوشت:
با به دست آمدن توافق موقتی ژنو با ایران در ماه نوامبر (آذرماه)، دولت آمریکا این فرصت را دارد که به توافقی جامع‌تر درخصوص برنامه هسته‌ای ایران برسد. اولویت شماره یک دولت اوباما در سال 2014 تبدیل توافق موقتی با ایران به یک توافق دائمی است اما انجام این کار آسان نخواهد بود و حتی ممکن است غیرممکن باشد.
وی ادامه داد: شاید محتمل‌ترین نتیجه این باشد که دو طرف با دیدگاه از این ستون به آن ستون فرج است، توافق موقتی را تمدید کنند.
مانع یا بهانه؟!
در همین حال آسوشیتدپرس در گزارشی مدعی شد فعالیت جدید هسته‌ای ایران، مذاکرات را با مانع روبرو کرده است.
به نوشته این خبرگزاری، دو مقام آشنا با فعالیت‌های هسته‌ای ایران گفتند که تهران حتی از این هم فراتر رفته و یکی از مفاد توافق هسته‌ای موقتی ژنو را طوری تعبیر کرده است که توسط بسیاری از کشورهای گروه 5+1 رد شده است.
این مقامات درگفت‌وگو با آسوشیتدپرس در روز جمعه گفتند که کارشناسان فنی ایران اخیرا به همتاهای خود از شش قدرت جهانی گفتند که تعدادی سانتریفیوژ در یک شاخه تحقیقاتی یکی از سایت‌های غنی‌سازی ایران نصب شده است، ولی به تعداد آنها اشاره‌ای نکردند.
این مقامات گفتند که ایران گفته است که تحت مفاد تحقیق و توسعه توافق ژنو حق انجام این کار را دارد. این مقامات که عضو دو کشور طرف مذاکرات با ایران هستند خواستند نامشان فاش نشود، چون اجازه گفت‌وگو درباره جلسات محرمانه را ندارند.
این مقامات گفتند که رویکرد ایران با مخالفت شدید آمریکا و سایر نمایندگان گروه 5+1 (انگلیس، روسیه، فرانسه، چین و آلمان) روبرو شده است و آنها بر این عقیده‌اند که نصب هرگونه سانتریفیوژی که تعداد کل سانتریفیوژها را افزایش دهد، به ویژه از یک مدل جدید، تعهد تهران به تعلیق تعداد و نوع ماشین‌های غنی‌سازی‌اش تحت توافق ژنو را نقض می‌کند.
مذاکره با ایران برای به نتیجه رسیدن نیست!
رصد مجموعه اظهارات و مواضع آمریکایی‌ها نشان می‌دهد واشنگتن به دنبال رسیدن به توافق بلندمدت هسته‌ای با ایران نیست.
در تازه‌ترین موضع‌گیری‌های ضد ایرانی، «باب منندز»، نماینده دموکرات و رئیس کمیته روابط خارجی سنای آمریکا که رهبری نمایندگان این نهاد برای تشدید تحریم‌ها علیه ایران را برعهده دارد، در گفتگو با فاکس‌نیوز مدعی شد: وقتی شما از تولید سانتریفیوژهای پیشرفته جدید که تنها برای غنی‌سازی اورانیوم از آنها استفاده می‌شود، صحبت می‌کنید و از سوی دیگر اجازه بازرسی از آن را نمی‌دهید، این به آن معنا است که هدف شما از این اقدام نه تولید انرژی هسته‌ای برای مصارف داخلی، بلکه تولید بمب اتم (!) است.
از سوی دیگر سفارت رژیم صهیونیستی در واشنگتن در بیانیه‌ای، بار دیگر ادعای خود را مبنی بر اینکه تمام فعالیت‌های غنی‌سازی ایران باید متوقف شده و زیربنای این فعالیت‌ها باید به طور کامل از بین برود، تکرار کرد و مدعی شد: اعلام تولید سانتریفیوژهای بیشتر به این معنا است که ایران به دنبال تولید بمب اتم است و سرعت خود برای دستیابی به این هدف را افزایش داده است.
منندز در بخش دیگری از سخنان خود تاکید کرد: من هم مانند رئیس‌جمهور با دیپلماسی موافقم، اما تفاوت دیدگاه ما در این زمینه در این است که ما باید آماده این باشیم که دیپلماسی در این زمینه به نتیجه نرسد. در واقع این اقدام باعث می‌شود ما همزمان با اقدام دولت برای مذاکره، در برابر ایران موضع قوی نیز داشته باشیم.
همچنین مارک کرک که از حامیان اصلی این طرح است، دراین‌باره می‌گوید: ما برای اینکه بتوانیم در زمینه دیپلماسی به موفقیت برسیم، باید برای مقامات ایران این مسئله را روشن کنیم که اقدامات بد در زمینه توافق باعث تحمیل شدیدترین تحریم‌های اقتصادی در تاریخ علیه این کشور خواهد شد.
شروط غیرهسته‌ای
در همین حال «ریچارد.اچ.سولومون» از اعضای اندیشکده رند در مطلبی در «یواس‌نیوز» با مقایسه توافق هسته‌ای ایران با توافق آمریکا و چین در دهه هفتاد میلادی، نوشت: در یک نگاه کلی باید گفت، همانگونه که سیاست فتح باب «مائو تسه دونگ» با آمریکا تقریبا در برابر چنددستگی داخلی در چین شکست خورد، توافقنامه هسته‌ای مقبول آمریکا و متحدان و دوستان منطقه‌ای‌اش ممکن است به خاطر مخالفت‌ها در داخل ایران حتی منعقد نشود. فتح باب چین به واسطه ترس از شوروی سابق - نگرانی راهبردی مشترک مائو و سپس «دنگ شیائوپینگ» با نیکسون و روسای جمهوری بعدی آمریکا - ممکن و عملی شد. امروزه، ایران و آمریکا فاقد چنین نگرانی امنیتی مشترک و بنیادی هستند که موجب تثبیت به نسبت بلندمدت روابط عادی شده روابط آمریکا و چین شد. در واقع، آنها اختلافات بنیادی و اساسی بر سر ساختار آتی قدرت منطقه‌ای دارند.
این مقام سابق آمریکایی افزوده است: سوال این است که ایران پس از آنکه جانی دوباره گرفت، از قدرت خود چگونه استفاده خواهد کرد؟ در خوش‌بینانه‌ترین حالت، معلوم نیست که این کشور سیاست‌های وفاق و ثبات منطقه‌ای را دنبال کند. از این رو، عجیب نیست که چشم‌انداز یک توافقنامه محدود به مساله هسته‌ای تهدیدی برای سایر قدرت‌های خاورمیانه باشد که در انتظار تغییر اساسی منطقه‌ای در جهت نفوذ ایران هستند. در نتیجه، مذاکرات ژنو باید با مذاکرات موازی و حتی مهم‌تر درباره اقداماتی تکمیل شود که فراتر از حمایت ایران از «بشار اسد» و حزب‌الله است و تهدیدی برای ثبات منطقه محسوب می‌شود.
سولومون که زمانی رئیس اندیشکده موسوم به موسسه صلح آمریکا بود، در رابطه با چشم‌انداز توافقنامه جامع با ایران گفت، احتمالا شاهد خواهیم بود که روحانی و گروه مذاکره‌اش خواستار توافقنامه‌ای هستند که تصورات ایران را در زمینه استیلا بر منطقه‌ای محفوظ بداند. آیا اگر پنج بعلاوه یک قاطعانه بر شروطی تاکید کند که به طور قابل ملاحظه‌ای توان جهش هسته‌ای ایران را محدود و یا حتی نابود کند، توافقنامه‌ای امضا خواهد شد و یا پایدار خواهد ماند؟
شاید غیرممکن
«جیمز. ام. لیندسی»، مدیربخش مطالعات شورای روابط خارجی آمریکا نیز در مطلبی با ابراز تردید درباره آینده توافق هسته‌ای با ایران نوشت:
با به دست آمدن توافق موقتی ژنو با ایران در ماه نوامبر (آذرماه)، دولت آمریکا این فرصت را دارد که به توافقی جامع‌تر درخصوص برنامه هسته‌ای ایران برسد. اولویت شماره یک دولت اوباما در سال 2014 تبدیل توافق موقتی با ایران به یک توافق دائمی است اما انجام این کار آسان نخواهد بود و حتی ممکن است غیرممکن باشد.
وی ادامه داد: شاید محتمل‌ترین نتیجه این باشد که دو طرف با دیدگاه از این ستون به آن ستون فرج است، توافق موقتی را تمدید کنند.
مانع یا بهانه؟!
در همین حال آسوشیتدپرس در گزارشی مدعی شد فعالیت جدید هسته‌ای ایران، مذاکرات را با مانع روبرو کرده است.
به نوشته این خبرگزاری، دو مقام آشنا با فعالیت‌های هسته‌ای ایران گفتند که تهران حتی از این هم فراتر رفته و یکی از مفاد توافق هسته‌ای موقتی ژنو را طوری تعبیر کرده است که توسط بسیاری از کشورهای گروه 5+1 رد شده است.
این مقامات درگفت‌وگو با آسوشیتدپرس در روز جمعه گفتند که کارشناسان فنی ایران اخیرا به همتاهای خود از شش قدرت جهانی گفتند که تعدادی سانتریفیوژ در یک شاخه تحقیقاتی یکی از سایت‌های غنی‌سازی ایران نصب شده است، ولی به تعداد آنها اشاره‌ای نکردند.
این مقامات گفتند که ایران گفته است که تحت مفاد تحقیق و توسعه توافق ژنو حق انجام این کار را دارد. این مقامات که عضو دو کشور طرف مذاکرات با ایران هستند خواستند نامشان فاش نشود، چون اجازه گفت‌وگو درباره جلسات محرمانه را ندارند.
این مقامات گفتند که رویکرد ایران با مخالفت شدید آمریکا و سایر نمایندگان گروه 5+1 (انگلیس، روسیه، فرانسه، چین و آلمان) روبرو شده است و آنها بر این عقیده‌اند که نصب هرگونه سانتریفیوژی که تعداد کل سانتریفیوژها را افزایش دهد، به ویژه از یک مدل جدید، تعهد تهران به تعلیق تعداد و نوع ماشین‌های غنی‌سازی‌اش تحت توافق ژنو را نقض می‌کند.
ادامه مطلب ....
http://www.nooreaseman.com/forum324/thread60835.html
منبع:انجمن هاي سياسي مذهبي فرهنگي نورآسمان
تبادل لينك
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر