قدیم ها خاکی بود که به آن گل سرشوی میگفتند و خواصی مشابه صابون داشت که برای شستشو استفاده میشد.
امروز به این خاک بنتونیت میگویند که اگر یک مشت از آن را داخل یک لیتر آب بریزید، حجیم میشود و بعد از خشک شدن از بتون هم محکمتراست.
در خراسان جنوبی معادن خاک بنتونیت وجود دارد که مرغوبترین خاک آن، سفیدرنگ است و عمری هزار ساله دارد. از بعضی از این معادن، ماهانه سه هزار تن از این خاک استخراج میشود. خاک بنتونیت به دلیل چسبندگی، جذب آب، تورم پذیری و نرم بودن، کاربردهای زیادی در ریخته گری، حفاری چاههای نفت، سدسازی و کشاورزی دارد.
عمده واحدهای فعال خاک بنتونیت که خاک مرغوب و صادراتی دارند در قائن، شمال غرب بیرجند و بخشی در فردوس هستند. اما اینکه این خاک به چه دردی میخورد و کجا میرود حکایت جالبی دارد.
هر تن خاک بنتونیت را ده هزار تومان میفروشند و همین خاک در دوبی بعد از فرآوری، هر کیلو تا هفتصد هزار تومان به فروش میرسد.
سالانه صدها هزار تن از این خاک مرغوب به دوبی صادر میشود. ظاهراً برای استفاده برای چاههای نفت، اما حقیقت این است که این خاک برای ساخت جزایر مصنوعی استفاده میشود.
جزایر النخیل موسوم به "پالم آیلند" که در سواحل جنوبی خلیج فارس در دست احداث است. مرغوبترین خاک ایران صادر میشود تا جزایری به مساحت پنجاه کیلومتر مربع در امارات ساخته بشود که هم تهدیدی برای محیطزیست خلیج فارس محسوب میشود و هم خواسته یا ناخواسته با این کار تیشه به ریشه معادن و منابع خودمان میزنیم. تنها جزیره نخلی جمیرا نیاز به بیش از پنجاه میلیون مترمکعب خاک برای به سطح آب رساندن این سازه دارد. عربها با پول، خیلی چیزها را خریدند. حتی خاک را. خاکی که برای دفاع از آن زمانی خون دادیم و نگذاشتیم دشمن پا روی آن بگذارد، حالا تریلی تریلی و کشتی کشتی تحویل و تقدیمشان میکنیم و چندرغاز پول میگیریم.
نمیدانم شاید اگر ما توانایی این را نداریم که از منابع خاکی خودمان استفاده بهینه ببریم، همان بهتر باشد تا این خاک گرانبها را بدهیم که آنها ازش جزیره نخل جمیرا بسازند که گفته میشود از روی ماه قابل دیدن است و بعد ما برویم آنجا برای تفریح و چند برابر پولهایی را که برای خاک آن جزیره ها گرفته ایم، روانه جیب هایشان کنیم!
امروز به این خاک بنتونیت میگویند که اگر یک مشت از آن را داخل یک لیتر آب بریزید، حجیم میشود و بعد از خشک شدن از بتون هم محکمتراست.
در خراسان جنوبی معادن خاک بنتونیت وجود دارد که مرغوبترین خاک آن، سفیدرنگ است و عمری هزار ساله دارد. از بعضی از این معادن، ماهانه سه هزار تن از این خاک استخراج میشود. خاک بنتونیت به دلیل چسبندگی، جذب آب، تورم پذیری و نرم بودن، کاربردهای زیادی در ریخته گری، حفاری چاههای نفت، سدسازی و کشاورزی دارد.
عمده واحدهای فعال خاک بنتونیت که خاک مرغوب و صادراتی دارند در قائن، شمال غرب بیرجند و بخشی در فردوس هستند. اما اینکه این خاک به چه دردی میخورد و کجا میرود حکایت جالبی دارد.
هر تن خاک بنتونیت را ده هزار تومان میفروشند و همین خاک در دوبی بعد از فرآوری، هر کیلو تا هفتصد هزار تومان به فروش میرسد.
سالانه صدها هزار تن از این خاک مرغوب به دوبی صادر میشود. ظاهراً برای استفاده برای چاههای نفت، اما حقیقت این است که این خاک برای ساخت جزایر مصنوعی استفاده میشود.
جزایر النخیل موسوم به "پالم آیلند" که در سواحل جنوبی خلیج فارس در دست احداث است. مرغوبترین خاک ایران صادر میشود تا جزایری به مساحت پنجاه کیلومتر مربع در امارات ساخته بشود که هم تهدیدی برای محیطزیست خلیج فارس محسوب میشود و هم خواسته یا ناخواسته با این کار تیشه به ریشه معادن و منابع خودمان میزنیم. تنها جزیره نخلی جمیرا نیاز به بیش از پنجاه میلیون مترمکعب خاک برای به سطح آب رساندن این سازه دارد. عربها با پول، خیلی چیزها را خریدند. حتی خاک را. خاکی که برای دفاع از آن زمانی خون دادیم و نگذاشتیم دشمن پا روی آن بگذارد، حالا تریلی تریلی و کشتی کشتی تحویل و تقدیمشان میکنیم و چندرغاز پول میگیریم.
نمیدانم شاید اگر ما توانایی این را نداریم که از منابع خاکی خودمان استفاده بهینه ببریم، همان بهتر باشد تا این خاک گرانبها را بدهیم که آنها ازش جزیره نخل جمیرا بسازند که گفته میشود از روی ماه قابل دیدن است و بعد ما برویم آنجا برای تفریح و چند برابر پولهایی را که برای خاک آن جزیره ها گرفته ایم، روانه جیب هایشان کنیم!
ادامه مطلب ....
http://www.nooreaseman.com/forum80/thread60818.html
منبع:انجمن هاي سياسي مذهبي فرهنگي نورآسمان
تبادل لينك
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر