سال ها قبل یکی از رفقا به سراغم آمد که با هم به مشهد مشرّف شویم. گفتم من کار دارم، شما بروید، من هم ان شاء الله چند روز دیگر در مشهد به شما ملحق می شوم. چند روز بعد من هم به مشهد مشرّف شدم، ولی به محض اینکه نزد او رفتم با خُلق تنگ به من گفت: حالا می آیی؟ گفتم مگر چه شده؟ گفت: چه می خواستی بشود؟ فهمیدم در زیارت حضرت حالات سفرهای گذشته اش را نداشته است. به او گفتم: خوب، حضرت رضا علیهالسّلام حق ندارد بگوید شما خنده هایتان را می برید جاهای دیگر و گریه هایتان را می آورید پیش ما؟ او زد زیر خنده. تا خندید، گفتم این خنده را بر لبت حفظ کن و با همین حال برو حرم یک طواف بکن. رفت و وقتی بازگشت، دیدم خُلقش باز شده و به خواسته اش رسیده است. سعی کنید وقتی به زیارت ائمّه علیهم السّلام مشرّف می شوید، با خُلق باز و دل راضی و خشنود از خدا وارد حرم شوید.
مصباح الهدی، مهدی طیّب، زیارت اهل بیت(علیهم السّلام)، صص 314 و 315
مصباح الهدی، مهدی طیّب، زیارت اهل بیت(علیهم السّلام)، صص 314 و 315
ادامه مطلب ....
http://ift.tt/1voRLgY
منبع:انجمن هاي سياسي مذهبي فرهنگي نورآسمان
تبادل لينك
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر