بسم الله الرحمن الرحيم
«الهي انطقني بالهدي و الهمني التقوي»
حجت الاسلام قرائتی
شما يادتان نيست. جوان‌ها يادشان نيست. معلم‌ها يادشان است. ساعت‌هاي آخر عمر امام (ره) ايشان روي تخت خوابيده بود. سرم هم به دستش بود. اول اينکه اين نماز امام براي بيماران پيام دارد. بيماران سريع در مسجدها صندلي مي‌گذارند و سجده مي‌کنند. اين را بپرسند، اگر واقعاً مي‌توانيد روي پا بايستيد، روي پا بايستيد. امام وقتي مي‌خواست نماز بخواند، نمي‌توانست روي پا بايستد، ساعت‌هاي آخر مي‌ايستاد «مالک يوم الدين...» دو نفري دستش را مي‌گرفتند، سجده مي‌کرد. حالا ممکن است بگوييد: ما دو نفر همراهمان نيست. من در هر مسجدي مي‌روم، شنبه مي‌روي دو صندلي است. يکشنبه چهار تا است. بعضي مسجدها اصلاً صندلي نشين شده است. يا مثلاً دستش خوني مي‌شود. مي‌گويد: تيمم کن. در بيمارستان مي‌گويد: بدنم نجس است. بدنم اين مشکل را دارد. پايم خم نمي‌شود، در گچ است. نماز نمي‌خوانيم، بعد مي‌خوانيم. امام چطور در آن لحظه‌هاي آخر، نمي‌شود از نماز کم کرد. بله ما داريم که اگر به مشقت مي‌افتي، نمازت را بنشين بخوان. خوابيده بخوان. با «قل هو الله» بخوان. نماز مستحبي بي «قل هو الله» بخوان. ما تخفيفاتي داريم. ولي اين تخفيفات هم بايد زير نظر يک مسأله‌دان باشد. از دفتر مراجع بپرسيد. من نگران هستم که بعضي يک عمر نماز مي‌خوانند آخر هم مي‌گويند: آقا شما مي‌توانستيد با يک عصا نماز بخوانيد، چرا نشستي؟ اگر کسي بتواند با يک عصا ايستاده نماز بخواند، مي‌تواند بنشيند؟
«والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته»
ادامه مطلب ....
http://ift.tt/1vcXmqH
منبع:انجمن هاي سياسي مذهبي فرهنگي نورآسمان
تبادل لينك
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر