محمّدمهدی محی الدّین الهی قمشه ای
ولادت: ۱۳۱۸ هـ.ق. محلّ ولادت: اصفهان
وفات: ۱۳۹۳ هـ.ق. محلّ دفن: قم، وادی السّلام، اتاق ۱۹
محلّ تحصیل: اصفهان، مشهد
اساتید: حضرات ملاّمحمّدهادی قمشه ای، شیخ محمّد حکیم خراسانی، آقا حسین فقیه خراسانی و ...
شاگردان: محمّدرضا ربّانی، حسن حسن زاده آملی، عبدالله جوادی آملی
تألیفات: ترجمه قرآن کریم، حکمت الهی عام و خاص، شرح فصوص الحکم فارابی، دیوان حکیم الهی و ...
در دیوان اشعارش روح تولّی به ساحت قدس ائمه اطهار علیهم السّلام و ذوق لطیف و مشرب عرفانی او مشهود است. به خلوت شب و بیداری سحر بسیار انس داشت؛ قسمت اعظم غزلیّاتش در این باب است. در قنوت نمازش بسیار گریه میکرد. در عظمت شأن نهج البلاغه میفرمود:«برویم بهشت، نهج البلاغه را خدمت امیرالمؤمنین علیه السّلام درس بخوانیم تا بفهمیم حضرت چه فرموده است».
آیت الله حسن زاده آملی درباره ایشان میفرماید: «از اوّل تا آخر کلیّات دیوانش و در همه آثارش یک کلمه لغو نمییابی؛ از فاتحه تا خاتمه، شور و نوا و سوز و گداز است؛ خدا گواه است که محضرش نیز چنین بود؛ بیش از ده سال با او حشر و نشر داشتم یک کلمه ناروا و یک جمله بیهوده از او نشنیدم». آیت الله بروجردی که خود در تفسیر قرآن تبحّر داشت در مورد ترجمه ایشان میفرماید: «هیچ ترجمه ای را با ترجمه آقای الهی قمشه ای مقایسه نکنید؛ کاری که ایشان کردند فوق العاده است»
ادامه مطلب ....
http://ift.tt/1voRNFJ
منبع:انجمن هاي سياسي مذهبي فرهنگي نورآسمان
تبادل لينك
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر