معصومین از پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) تا امام زمان«عج الله تعالی فرجه الشریف» آگاه ترین افراد به قرآن بوده و هستند؛ بدین جهت، برای دریافت اعجاز قرآن و شناخت کاملتر آن، مروری کوتاه بر کلام آن برگزیدگان الهی خواهیم داشت تا از دریای بی کران علم و دانش آنها، بهره بریم. الاصول الکافی، کتاب فضل القرآن با مطالعه و تدبر در روایات معصومین (علیهم السّلام) درمی یابیم که آنها نیز از اعجاز قرآن با عبارت معجزه یاد نکرده اند؛ ولی عظمت قرآن را توصیف و عجایب آن را یادآور شده که اشاره به بی مانندی قرآن می باشد؛ که کلینی و دیگر محدثان، در روایات «فضل القرآن» اشاره نموده اند.
پیامبرگرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم)
حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)، مهبط وحی الهی بوده و تمامی آیات قرآن بر قلب مبارک ایشان نازل شده است؛ قرآن از نزول نخستین آیاتش در «غار حراء» تا آخرین آنها در حادثه «غدیرخم»، همواره، برای پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) کتابی شگفت و معجزه بوده است؛ ایشان در توصیف اعجاز و عجایب قرآن می فرماید:
الف)«علیکم بالقرآن، فانه الشفاء النافع و الدواء المبارک و عصمة لمن تمسک به و نجاة لمن تبعه، لا یعوّج فیقوّم و لا یزیغ فیستعتب، لا ینقضی عجائبه و لا یخلق علی کثرة الرد» . بحارالانوار، ج89، ص 182«بر شما باد که به قرآن، روی آورید؛ زیرا قرآن شفابخشی سودمند و دوایی نجات بخش است؛ هر کس به قرآن تمسک جوید، مصون می ماند و هر کس از آن پیروی نماید، نجات می یابد؛ هرگز از مسیر حق، منحرف نمی شود تا نیازمند به اصلاح باشد و هرگز گمراه نمی کند تا در خور عتاب باشد؛ شگفتیهای قرآن، پایان پذیر نیست و با گفتگوی فراوان در مورد آن، فرسوده نمی شود».
ب)«انّ هذاالقرآن هو النور المبین و الحبل المتین و العروة الوثقی و الدرجة العلیا و الشفاء الاشفی و الفضیلة الکبری و السعادة العظمی من استضاء به، نوّره الله و من عقد به، اموره عصمه الله و من تمسک به، انقذه الله». بحارالانوار، ج89، ص 31.«قرآن، چراغی آشکار و ریسمانی محکم و ملجا مطمئنی است که در رتبه و مقام بالا قرار دارد، قرآن برترین شفابخش و بالاترین فضیلت و سعادت است، هر کس از نور آن بهره می برد، خدا او را هدایت نماید و هر کس امور خویش را به او پیوند دهد، خداوند او را مصون می دارد و هر کس به قرآن، تمسک جوید، خداوند او را نجات می دهد...».
ج)«فضل القرآن علی سائر الکلام، کفضل الله علی خلقه». بحارالانوار، ج89، ص 19. «برتری قرآن بر دیگر سخنها، همانند برتری خداوند بر مخلوقاتش می باشد».
د)«ظاهره انیق و باطنه عمیق...، لا تحصی عجائبه و لا تبلی غرائبه، فیه مصابیح الهدی و منازل الحکمة». بحارالانوار، ج89، ص 17. «ظاهر قرآن دل آرا و باطن آن پرمعنا، شگفتیهای قرآن، قابل شمارش نیست و بر عجایب آن نتوان چیره شد؛ قرآن سرچشمه هدایت و جایگاه حکمت است».
با توجه به کلمات پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)، آن حضرت، مهمترین بخش اعجاز قرآن را مربوط به متن و محتوای آن می داند و می فرماید: قرآن کتاب هدایت، کتاب شفا، نور و فضیلت است؛ همچنان که می فرماید: شگفتیهای قرآن، پایان پذیر نیست، قرآن در مقایسه با دیگر کتابها، از محتوا و باطن عمیقی برخوردار است که در کتابهای دیگر چنین امتیازی نیست؛ قرآن ضمن اینکه با گذشت زمان، فرسوده نمی شود، بلکه همواره برای هر نسلی، پرجاذبه و بدیع است.
حضرت رسول در بخش دیگری از کلام خود، به برتری قرآن، چه در لفظ و چه در معنا، یعنی: «اعجاز لفظی و محتوایی قرآن» نیز اشاره دارد و می فرماید: برتری قرآن بر سایر کلام، همانند برتری خدا بر مخلوقاتش است و در عبارت دیگری می گویند: «ظاهره انیق» ظاهر کلام خدا، یعنی: «الفاظ و عبارات قرآن» که شامل واژه ها و قالبهای آنها از استعارات و کنایات و ... باشد، همه برجسته و شگفت انگیز بوده و قابل دسترسی برای بشر نیست.
پیامبرگرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم)
حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)، مهبط وحی الهی بوده و تمامی آیات قرآن بر قلب مبارک ایشان نازل شده است؛ قرآن از نزول نخستین آیاتش در «غار حراء» تا آخرین آنها در حادثه «غدیرخم»، همواره، برای پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) کتابی شگفت و معجزه بوده است؛ ایشان در توصیف اعجاز و عجایب قرآن می فرماید:
الف)«علیکم بالقرآن، فانه الشفاء النافع و الدواء المبارک و عصمة لمن تمسک به و نجاة لمن تبعه، لا یعوّج فیقوّم و لا یزیغ فیستعتب، لا ینقضی عجائبه و لا یخلق علی کثرة الرد» . بحارالانوار، ج89، ص 182«بر شما باد که به قرآن، روی آورید؛ زیرا قرآن شفابخشی سودمند و دوایی نجات بخش است؛ هر کس به قرآن تمسک جوید، مصون می ماند و هر کس از آن پیروی نماید، نجات می یابد؛ هرگز از مسیر حق، منحرف نمی شود تا نیازمند به اصلاح باشد و هرگز گمراه نمی کند تا در خور عتاب باشد؛ شگفتیهای قرآن، پایان پذیر نیست و با گفتگوی فراوان در مورد آن، فرسوده نمی شود».
ب)«انّ هذاالقرآن هو النور المبین و الحبل المتین و العروة الوثقی و الدرجة العلیا و الشفاء الاشفی و الفضیلة الکبری و السعادة العظمی من استضاء به، نوّره الله و من عقد به، اموره عصمه الله و من تمسک به، انقذه الله». بحارالانوار، ج89، ص 31.«قرآن، چراغی آشکار و ریسمانی محکم و ملجا مطمئنی است که در رتبه و مقام بالا قرار دارد، قرآن برترین شفابخش و بالاترین فضیلت و سعادت است، هر کس از نور آن بهره می برد، خدا او را هدایت نماید و هر کس امور خویش را به او پیوند دهد، خداوند او را مصون می دارد و هر کس به قرآن، تمسک جوید، خداوند او را نجات می دهد...».
ج)«فضل القرآن علی سائر الکلام، کفضل الله علی خلقه». بحارالانوار، ج89، ص 19. «برتری قرآن بر دیگر سخنها، همانند برتری خداوند بر مخلوقاتش می باشد».
د)«ظاهره انیق و باطنه عمیق...، لا تحصی عجائبه و لا تبلی غرائبه، فیه مصابیح الهدی و منازل الحکمة». بحارالانوار، ج89، ص 17. «ظاهر قرآن دل آرا و باطن آن پرمعنا، شگفتیهای قرآن، قابل شمارش نیست و بر عجایب آن نتوان چیره شد؛ قرآن سرچشمه هدایت و جایگاه حکمت است».
با توجه به کلمات پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)، آن حضرت، مهمترین بخش اعجاز قرآن را مربوط به متن و محتوای آن می داند و می فرماید: قرآن کتاب هدایت، کتاب شفا، نور و فضیلت است؛ همچنان که می فرماید: شگفتیهای قرآن، پایان پذیر نیست، قرآن در مقایسه با دیگر کتابها، از محتوا و باطن عمیقی برخوردار است که در کتابهای دیگر چنین امتیازی نیست؛ قرآن ضمن اینکه با گذشت زمان، فرسوده نمی شود، بلکه همواره برای هر نسلی، پرجاذبه و بدیع است.
حضرت رسول در بخش دیگری از کلام خود، به برتری قرآن، چه در لفظ و چه در معنا، یعنی: «اعجاز لفظی و محتوایی قرآن» نیز اشاره دارد و می فرماید: برتری قرآن بر سایر کلام، همانند برتری خدا بر مخلوقاتش است و در عبارت دیگری می گویند: «ظاهره انیق» ظاهر کلام خدا، یعنی: «الفاظ و عبارات قرآن» که شامل واژه ها و قالبهای آنها از استعارات و کنایات و ... باشد، همه برجسته و شگفت انگیز بوده و قابل دسترسی برای بشر نیست.
ادامه مطلب ....
http://ift.tt/1rwXAYm
منبع:انجمن هاي سياسي مذهبي فرهنگي نورآسمان
تبادل لينك
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر