انواع خداشناسی
بطور کلی، معرفت و شناخت یک موجود به حسب آن شی مورد شناخت، به دو صورت تحقق مییابد. یکی شناخت حضوری و دیگری شناخت حصولی. در مورد خداوند متعال نیز همین دو نوع شناخت متصور است. یکی شناخت حضوری که بدون وساطت مفاهیم ذهنی، تحقق مییابد و دیگری شناخت کلی و حصولی که به وسیله مفاهیم عقلی حاصل میشود و مسقیماً به ذات الهی تعلق نمیگیرد.
قرآن کریم انسان را بالفطره خداشناس معرفی میکند و مدعی است که همه انسانها در مرحلهای وجود، پروردگار خویش را به صورت عیان مشاهده کرده و به ربوبیت او اعتراف کردهاند و به حسب آفرینش خود، یک نوع شناخت از آفریننده خود دارند.
لشناخت حصولی و حضوری خداوند را اینگونه بیان میکنیم:
1. خداشناسی فطری (حضوری):
منظور از خداشناسی فطری و حضوری این است که دل انسان ارتباط عمیقی با آفرینندهی خود دارد و هنگامی که انسان به عمق دل خود، توجه نماید چنین رابطهای را خواهد یافت ولی اکثر مردم مخصوصا در اوقات عادی زندگی که سرگرم امور دنیا هستند، توجهی به این رابطه قلبی ندارند و تنها هنگامی که توجهشان از همه چیز بریده میشود و امیدشان از همه اسباب قطع میگردد، میتوانند به این رابطه قلبی توجه نمایند.
2. خداشناسی فطری (حصولی):
منظور از خداشناسی فطری و حصولی این است که عقل انسان برای تصدیق وجود خدا نیازی به تلاش و کوشش ندارد، بلکه به آسانی درک میکند که وجود انسان و همه پدیدههای جهان نیازمند هستند. پس خدای بینیازی وجود دارد که نیاز آنها را رفع کند.
بطور کلی، معرفت و شناخت یک موجود به حسب آن شی مورد شناخت، به دو صورت تحقق مییابد. یکی شناخت حضوری و دیگری شناخت حصولی. در مورد خداوند متعال نیز همین دو نوع شناخت متصور است. یکی شناخت حضوری که بدون وساطت مفاهیم ذهنی، تحقق مییابد و دیگری شناخت کلی و حصولی که به وسیله مفاهیم عقلی حاصل میشود و مسقیماً به ذات الهی تعلق نمیگیرد.
قرآن کریم انسان را بالفطره خداشناس معرفی میکند و مدعی است که همه انسانها در مرحلهای وجود، پروردگار خویش را به صورت عیان مشاهده کرده و به ربوبیت او اعتراف کردهاند و به حسب آفرینش خود، یک نوع شناخت از آفریننده خود دارند.
لشناخت حصولی و حضوری خداوند را اینگونه بیان میکنیم:
1. خداشناسی فطری (حضوری):
منظور از خداشناسی فطری و حضوری این است که دل انسان ارتباط عمیقی با آفرینندهی خود دارد و هنگامی که انسان به عمق دل خود، توجه نماید چنین رابطهای را خواهد یافت ولی اکثر مردم مخصوصا در اوقات عادی زندگی که سرگرم امور دنیا هستند، توجهی به این رابطه قلبی ندارند و تنها هنگامی که توجهشان از همه چیز بریده میشود و امیدشان از همه اسباب قطع میگردد، میتوانند به این رابطه قلبی توجه نمایند.
2. خداشناسی فطری (حصولی):
منظور از خداشناسی فطری و حصولی این است که عقل انسان برای تصدیق وجود خدا نیازی به تلاش و کوشش ندارد، بلکه به آسانی درک میکند که وجود انسان و همه پدیدههای جهان نیازمند هستند. پس خدای بینیازی وجود دارد که نیاز آنها را رفع کند.
ادامه مطلب ....
http://www.nooreaseman.com/forum81/thread58825.html
منبع:انجمن هاي سياسي مذهبي فرهنگي نورآسمان
تبادل لينك
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر