بخشی از آیه ۱۵ سوره شوری
فَلِذَلِكَ فَادْعُ وَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءهُمْ وَقُلْ آمَنتُ بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ مِن كِتَابٍ .... ﴿۱۵﴾
بنابراين به دعوت پرداز و همان گونه كه مامورى ايستادگى كن و هوسهاى آنان را پيروى مكن و بگو به هر كتابى كه خدا نازل كرده است ايمان آوردم ... (۱۵)
بنگرید که خداوندِ هستی خود با چه زبان مبین و روشنی با رسولش سخن می گوید و چگونه رسولش با شفقتی پدرانه وظایف الهی خود را با مردمان طرح می کند و در میان می گذارد و با صراحتی دوستانه بر ایشان دلیل و حجت می آورد.
این آیۀ چند سطری را می توان به اتاق گوچکی تشبیه کرد که جماعتی از معانی به انتظار ظهور در عرصۀ کلمات در آن نشسته اند و یک یک بیرون می آیند چنانکه آدمی در شگفت می شود این همه حوران و پریان چکونه در این اتاق کوچک گرد آمده بودند.
در صدر آیه به پیامبر می فرماید تو مردم را به دین حق و توحید دعوت کن و بگو:
بیایید بیایید که خورشید دمیده ست
آنگاه می فرماید که «تو در این دعوت خویش استقامت کن و کن و اگر مردمان زبان به انکار گشودند تو استوار باش چنانکه تو را پیش از این نیز به این استقامت و پایداری فرمان داده ایم.»
این کلمۀ استقامت مسئولیت بسیار سنگینی بر دوش می گذارد که هیچ راهی برای سستی و اهمال در آن نمی ماند زیرا اگر حتی یک بار کسی در انجام وظیفه قصور ورزد از صفت استقامت بیرون شده است و به همین مناسبت است که از قول پیغمبر نقل کرده اند که سورۀ هود مرا پیر کرد و چون علت را پرسیدند فرمود که در آنجا فرمان استقامت آمده است.
ادامه مطلب ....
http://www.nooreaseman.com/forum295/thread58970.html
منبع:انجمن هاي سياسي مذهبي فرهنگي نورآسمان
تبادل لينك
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر