موانع شناخت خدا
با توجه به اهمیت و ضرورت خداشناسی، گاهی باز هم عواملی وجود دارد که مانع شناخت خدا و رسیدن به آثار و برکات آن میشود. در اینجا به مواردی از این موانع اشاره میکنیم:
1. شیطان
خداوند در قرآن کریم درباره کافران و دلباختگان به عالم طبیعت میفرماید:
تمام تلاش شیطان این است که سرمایه خداخواهی را از انسان بگیرد و اگر کسی این سرمایه را باخت، خودش را از یاد میبرد. این آیه به این نکته اشاره دارد که شیطان در برابر انسان دسیسه میکند تا بر او تسلط یابد و سرمایه او را از او بگیرد.
2. تعلق به دنیا:
امام علی(ع) میفرمایند: از فرومایگی دنیا همین بس که خدا در هیچ عالمی، نه در عوالم قبل از دنیا و نه در عوالم بعد از دنیا معصیت نمیشود، تنها در دنیا معصیت میشود.
باید توجه داشت که مقصود از دنیا، زمین و آسمان و دریا و صحرا و جانوران نیست؛ زیرا همه این پدیدههای عالم، آیات الهیاند و هرگز نشانههای خدا مذموم نخواهد بود. بلکه مراد از دنیا، عناوین اعتباری است که هر کدام مایه تفاخر بیجاست. مثل اینکه کسی افتخار کند که این مال انبوه از آن من است و یا آن مقام اعتباری به من تعلق دارد.
بنابراین آن کس که خود را شناخت و به ارزش جاودانه خویش پی برد، خود را به خدا میفروشد و آنکه خود را نشناخت، گرفتار طبیعت شده و به آن مشغول میگردد.
3. گناه:
یکی دیگر از عواملی که باعث فراموشی خدا و غفلت از او میشود، گناه است که همچون پردهای بین انسان و خدا آویخته میشود و در نتیجه انسان خداوند را فراموش میکند.
مرحوم شیخ صدوق ازامام رضا(ع) نقل میکند که شخصی پرسید: چرا خدا محجوب است؟ فرمودند: او محجوب نیست. اینکه شما او را نمیبینید در اثر کثرت گناهان است که همانند پردهای جلوی شهود فطرت را میگیرد و نمیگذارد انسان با چشم فطرت خداوند را مشاهده کند.
با توجه به اهمیت و ضرورت خداشناسی، گاهی باز هم عواملی وجود دارد که مانع شناخت خدا و رسیدن به آثار و برکات آن میشود. در اینجا به مواردی از این موانع اشاره میکنیم:
1. شیطان
خداوند در قرآن کریم درباره کافران و دلباختگان به عالم طبیعت میفرماید:
«شیطان بر آنان مسلط شده و یاد خدا را از خاطر آنها برده، آنها حزب شیطانند. بدانید حزب شیطان زیانکارانند.»
تمام تلاش شیطان این است که سرمایه خداخواهی را از انسان بگیرد و اگر کسی این سرمایه را باخت، خودش را از یاد میبرد. این آیه به این نکته اشاره دارد که شیطان در برابر انسان دسیسه میکند تا بر او تسلط یابد و سرمایه او را از او بگیرد.
2. تعلق به دنیا:
امام علی(ع) میفرمایند: از فرومایگی دنیا همین بس که خدا در هیچ عالمی، نه در عوالم قبل از دنیا و نه در عوالم بعد از دنیا معصیت نمیشود، تنها در دنیا معصیت میشود.
باید توجه داشت که مقصود از دنیا، زمین و آسمان و دریا و صحرا و جانوران نیست؛ زیرا همه این پدیدههای عالم، آیات الهیاند و هرگز نشانههای خدا مذموم نخواهد بود. بلکه مراد از دنیا، عناوین اعتباری است که هر کدام مایه تفاخر بیجاست. مثل اینکه کسی افتخار کند که این مال انبوه از آن من است و یا آن مقام اعتباری به من تعلق دارد.
بنابراین آن کس که خود را شناخت و به ارزش جاودانه خویش پی برد، خود را به خدا میفروشد و آنکه خود را نشناخت، گرفتار طبیعت شده و به آن مشغول میگردد.
3. گناه:
یکی دیگر از عواملی که باعث فراموشی خدا و غفلت از او میشود، گناه است که همچون پردهای بین انسان و خدا آویخته میشود و در نتیجه انسان خداوند را فراموش میکند.
مرحوم شیخ صدوق ازامام رضا(ع) نقل میکند که شخصی پرسید: چرا خدا محجوب است؟ فرمودند: او محجوب نیست. اینکه شما او را نمیبینید در اثر کثرت گناهان است که همانند پردهای جلوی شهود فطرت را میگیرد و نمیگذارد انسان با چشم فطرت خداوند را مشاهده کند.
ادامه مطلب ....
http://www.nooreaseman.com/forum81/thread58828.html
منبع:انجمن هاي سياسي مذهبي فرهنگي نورآسمان
تبادل لينك
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر