ترول یا مردم آزاری...

گشت و گذار در اینترنت یا دور هم جمع شدن های دوستانه همیشه این‌گونه بوده که موضوعی به میان می آید و بحث و جدل در خصوص آن حسابی بالا می گیرد. به گونه ای که افراد سریعا با خط کشی های مشخص هر کدام جبهه ای را برای خود مشخص کرده و بیرق شان را بالا برده و با توپ پُر به جناح حریف حمله می کنند.

در فضای وب هم با توجه به اینکه بسیاری از افراد با هویت واقعی شان حضور ندارند و در پشت ماسک مجازی مخفی می شوند، بسیار آزادانه‌تر به اظهار نظر می پردازند. لذا هرگاه به یک سایت، فروم یا چت روم وارد شوید، به یک باره با حجم عظیمی از نظرات، انتقادات و حتی حملات روبرو می شوید.

اما واقعا در دنیای آنلاین چگونه باید رفتار کرد تا ضمن ناک اوت نشدن در برابر چنین رقبایی و نباختن قافیه، خودمان هم در دام این موضوع نیفتاده و ضمن حفظ جذابیت و شخصیت خود، در کنار تاثیر گذاری کلام، تبدیل به یک ترول آزار دهنده و منفور نگردیم؟

در این مقاله سعی داریم به نکات مفیدی بپردازیم که رعایت آنها کمک می کند تا ضمن موفقیت در یک بحث سازنده، هیچ گاه تبدیل به فردی مردم آزار نشویم.

● "از تشبیه استفاده نکنید"

اگر به ناگاه خودتان را در موقعیتی یافتید که در حال تایپ عبارتی همچون «این مانند آن است که...» هستید، سریعا دست از تایپ کردن بکشید و هر چه را که نوشته اید، پاک کنید. خاموشی بدون پاسخ سریع شما، بسیار سنگین تر و موجه تر از این استدلال ها است.

تشبیه ها (که موقعیت مورد بحث شما را با یک موقعیت متفاوت مقایسه می کنند) برای یک مباحثه آنلاین همانند سمی مهلک هستند.

ایراد تشبیه ها چیست؟

تشبیه یک شیوه آموزشی است و هنگامی که شنونده همسو با شما و موافق تان باشد، تاثیری شگفت آور خواهد داشت. وقتی افرادی هم سو با شما باشند، آنها به صورت عقلی نقاط مورد مقایسه را درخواهند یافت و از آن برای غنی کردن هر چه بیشتر آموخته های شان درباره موضوع مورد اشاره بهره خواهند برد.

اما هنگامی که آنها در مقابل شما باشند، منحصرا روی تفاوت های میان مورد شما و مثالی که می زنید تمرکز می کنند. و به محض اینکه چنین کاری کنند، شما دیگر در حال بحث درباره موضوع اصلی نیستید. بلکه رگه هایی از یک بحث دوم هم خلق شده است.

حال چه بخواهید یا نه، باید درباره این موضوع هم بحث کنید که آیا موضوع بحث با مورد X قابل مقایسه است یا خیر.

به این دو اظهار نظر نگاه کنید و ببینید کدام یک قوی تر و محکم تر بیان شده:

۱- کاری که شما انجام می دهید مانند آن است که هنگامی ماشین تان بنزین تمام کرده از من می خواهید دنبال تان بیایم، اما پس از آن، شروع به شکوه و شکایت می کنید چرا اینقدر دیر کرده ام.

۲- کار شما بسیار خودخواهانه است.

● "نقل قول های مناسبتی افراد مشهور را درج نکنید"

نقل قول های زیبا از افراد باهوش و مبتکر و مشهور برای اینکه کمی مهمات در بحث برای تان فراهم آورند، (به خصوص وقتی حرف را بهتر از آنچه شما می توانید بیان کرده اند) بسیار مفید هستند. اما کوتاه و محدود از آنها استفاده نمایید. اگر طرف بحث و مخالف شما علامت نگارشی نقل قول را ببینید که قبل و بعد یک توده عظیم از سخنان حکیمانه آورده شده، به راحتی از روی آن عبور کرده و از خواندنش امتناع می کند.

و مراقب باشید که افراد مورد ارجاع تان، خودشان هم محل منازعه و اختلاف نظر نباشند. اگر به کارل مارکس ریفرنس می‌دهید، باید خودتان را برای یک مناظره درباره‌ی کارل مارکس هم آماده کنید!

● "با توهین های کوچک به شکل موثری برخورد کنید"

آیا آنها شما را احمق، یا کودک یا دیوانه خطاب می کنند؟ خوب. به نظر می رسد که شما تا حد فراوانی برنده شده اید. در این نقطه، شما دو انتخاب دارید: خود را آماده ضربه نهایی کنید یا اینکه بخاطر توهین های شان آشفته، ناراحت و حتی خشمگین شوید. معمولا دو پاسخ معمول در مقابل توهین های این چنینی وجود دارد که هر دو هم بد هستند:

- پاسخ تند و گستاخانه: توهین های کوچک همیشه به عنوان یک استراتژی نهایی و تیر آخر به کار می روند که افراد به ترول ورزی با آن می پردازند. آنها هنگامی دست به این کار می زنند که انتظار یک توفان پس از چنین کاری را دارند. متجاوز می داند که تقریبا همه چیز را باخته است، لذا آخرین شانس خود را هم به کار می گیرد تا برنده را به زیر بکشد. گول نخورید و با این حربه پایین نیایید.

- توضیحات طولانی در خصوص اینکه آنچه می گویی شایسته من نیست: تا کنون توجه کرده اید که هنگامی واقعا مریض هستید و از محل کارتان تماس می گیرند، تنها داد می زنید و می گوید: «من واقعا مریضم و نمی توانم بیایم». اما وقتی «بیماری» به معنی بیرون رفتن با رفقا و گذران وقت کنار ساحل باشد، آنگاه توضیحات شما پشت گوشی برای مسئول اداره شروع می شود. اینکه چگونه از دیشب دوبار استفراغ کرده اید و آنکه چگونه دل و روده تان به هم می پیچد و وای از اینکه اسهال هم شده اید. و البته چنان بیمارید که تا کنون تجربه نکرده اید.

کاملا ساده است. حقیقت معمولا نیاز به توضیح ندارد، اما...

● "سوال نپرسید"

در یک مباحثه هرگز نباید از کسی سوالی بپرسید. وقتی چنین کاری کنید، جایگاه ویژه ای را به آنها واگذار کرده اید و آنها را به روی صحنه فرا خوانده اید. سوال شما به آنها اجازه می دهد که استدلال های شان را به صورت پایه ای از هر زاویه ای که دوست دارند مطرح کنند و تا هر زمان که بخواهند به راحتی از سوال شما به عنوان نقطه بازگشت و انحراف بهره می برند.

درست مانند تشبیه ها، ایراد و اشکال سوال کردن این است که ما سعی داریم معلم فرد مخالف خود باشیم. ما احساس می کنیم آنها نادان و ناآگاه هستند و می خواهیم به آنها آموزش دهیم. اما اگر یک بار هم در یک دبیرستان به عنوان معلم جانشین سر کلاس رفته باشید، متوجه می شوید که دانش آموزان مخالف و بی علاقه هیچ گاه چیزی یاد نمی گیرند. هر سوالی که آموزگار از آنها می پرسد، با گستاخی تمام توسط یک زهرخند یا پاسخی خارج از موضوع روبرو می شود. سوال کردن هیچ گاه درست از آب در نمی آید، اما آنها می توانند زرنگی کرده و با پاسخ های بالادست و ماهرانه شما را شکست دهند.

هرگز نگویید «آیا فکر نمی کنی آنچه شما هفته گذشته انجام دادی کمی متظاهرانه بود؟» زیرا هرگز پاسخ مثبت و بله را نخواهید شنید. بلکه ممکن است بشنوید: «پس از آنچه که تو هفته گذشته انجام دادی، این رفتار کنونی ات کاملا ریاکارانه است.»

● "اجازه ندهید مورد سوال واقع شوید"

هر سوالی که در یک مناظره از شما پرسیده می شود، می تواند یک تله خطرناک باشد: آنها می خواهند خودشان را در موقعیت معلم (توانا و دانا) قرار دهند و شما نقش شاگرد (تابع و کم تجربه) را پیدا کنید. اغلب از شما می خواهند که نقطه نظر آنها را برای شان شرح دهید یا حداقل آن را مطرح کنید. در کمترین حالت، از شما می خواهند که جملات قضاوت گونه شان را کامل و تمام کنید. اگر اجازه دهید چنین چیزی اتفاق بیفتد، به شکل کاملا غیرعمدی تبدیل به یکی از همدستان عقیده و نظر آنها شده اید. و این بحث و مجادله بر علیه آن نقطه نظر را بسیار مشکل تر می کند.

تنها بگویید: «اگر نقطه نظری دارید، آن را می شنوم، لازم نیست آن را در قالب سوال مطرح کنید.»

● "از عبارات نامشخص و رنجش آور استفاده نکنید"

اینکه به کسی به جای «غر نزن» بگوید «عر نزن» یا اینکه عده‌ای خاص را گوسفند خطاب کنید، نشان از اطلاع شما در زمینه مورد بحث نیست. استفاده از چنین اصطلاحاتی هیچ گاه درستی جایگاه و حقانیت شما را نمی رساند و بر مقبولیت شما نمی افزاید. تنها به نظر می رسد که شما یک استاد توهین های کلامی هستید. همچنین سعی کنید از کلماتی که نشان از تحقیرهای هرچند مودبانه هم هستند استفاده نکنید. برای مثال درست است که کلمه «عامه مردم» یا «عوام الناس» در ادبیات رسمی هم استفاده های زیادی دارد. اما ممکن است برخی آن را ناراحت کننده و کوچک بشمرند. به یاد داشته باشید که هیچ گاه با کوچک شمردن دیگران به بزرگی نمی رسید و برنده نمی شوید.

● "جمع بندی کلی ساختار متن قبل از ارسال"

قبل از اینکه نوشته تان را ارسال کنید، نگاهی بیندازید و ببینید که آیا جملات و نظرات ابتدایی تان تنها برای دست گرمی اند یا خیر. آیا می توان آنها را حذف کرد؟

همچنین کنترل کنید که آیا با نتیجه گیری شروع کرده اید و آنگاه راه مناسبی برای توضیح و تفسیر آن پیدا کرده اید. در این صورت، شاید بهتر باشد جملات آغازین خود را به پایان متن انتقال دهید. به دنبال استدلال های آویزان و رها شده ای باشید که ممکن است مجادله ای دیگر را آغاز کنند. علاوه بر این، حذف سوالات و تشبیه ها را هم فراموش نکنید.

● "درباره ترول ها و چگونگی فعالیت شان بدانید"

با همه این احوال، بدون دانش کافی درباره ترول ها، عادات و اخلاقیات آنها ، ممکن است گاهی اوقات ناخواسته، همانند آنها رفتار کنید. پس با آگاهی در اینترنت رفتار کنید.

● "با احساسات افراد منطقی برخورد کنید"

مردمی که پشت کامپیوترها نشسته اند، دارای احساسات و عواطف هستند. درست مانند شما.

● "متمدن باشید"

این کاملا ساده و یکی از اصول اولیه آداب معاشرت است. به دیگران ناسزا نگویید. از عبارات خشن، گستاخانه و بی ادبانه استفاده نکنید.

ادامه مطلب ....



http://www.nooreaseman.com/forum41/thread55431.html



منبع:انجمن هاي سياسي مذهبي فرهنگي نورآسمان



تبادل لينك