چرا کوچک شمردن گناه، بزرگترین گناه است؟
این کار، از روح استکباری او پرده بر می دارد و بیانگر آن است که او گناهش را کوچک می شمرد.
کوچک شمردن گناه، آن را به گناه بزرگ تبدیل می کند، برای روشن شدن موضوع، به این مثال توجه کنید:
اگر کسی سنگی به سوی ما پرتاب کند، ولی بعدا پشیمان شده و عذرخواهی کند، ممکن است او را ببخشیم، ولی اگر سنگ ریزه ای به ما بزند، و در مقابلِ اعتراض بگوید: این که چیزی نیست، بی خیالش. او را نمی بخشیم، زیرا این کار، از روح استکباری او پرده بر می دارد و بیانگر آن است که او گناهش را کوچک می شمرد.
امام حسن عسکری (علیه السّلام) فرمود: «از گناهان نابخشودنی این است که انسان بگوید: کاش مرا به غیر از این گناه مجازات نکنند».
یعنی آن گناهِ مورد اشاره را کوچک بشمرد.
امیرمؤمنان علی (علیه السّلام) می فرماید: «بدترین گناهان، آن است که صاحبش آن را کوچک بشمرد».
امام صادق (علیه السّلام) فرمود: «از گناه حقیر و ریز، بپرهیز(سبک مشمار) که آمرزیده نشود».
عرض کردم: گناهان حقیر چیست!؟ فرمود: آن است که:
«کسی گناه کند و بگوید خوشا به حال من اگر غیر از این گناه نداشتم».
حضرت سجاد (علیه السّلام) در ضمن دعا، به خدا عرض می کند: «پروردگارا! به تو پناه می برم و از اصرار بر گناه، و کوچک شمردن گناه».
منبع: افکارنیوز
ادامه مطلب ....
http://www.nooreaseman.com/forum76/thread50955.html
منبع:انجمن هاي سياسي مذهبي فرهنگي نورآسمان
تبادل لينك
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر