دعای کاری تر
کَما تُدینُ تُدانُ " با تو همان می کنند که با دیگران می کنی"
هر وقت سر جانماز نشستی؛
اول از آنهایی که اذیت شده ای، پکر هستی، طلبکار هستی صرف نظر کن
*****************
دعا هر چه مخفی تر باشد کاری تر است. این راه که من نشان می دهم راه بزرگی است؛ ان شاء الله که هرگز از این راه کسی را نفرین نمی کنید. اگر یک وقت کسی از کسی پکر شد فوری استغفار کند و آن ناراحتی را از سینه اش پاک کند. چون آن دعای مخفی است، مبادا آن خویشاوندت یا غریبه یا هرکسی که هست به زحمت بیفتد. چون نفرین هم دعای مخفی است. فرد با لبش که نفرین نمی کند. سینه اش اذیت شده است، دعا در آنجا می ماند. می ماند یعنی خدا اجابت می کند. انشاء الله دعاهای قشنگت را مخفی کن، بگذار خدا زود اجابت کند. زیاد با لبت نگو. هی مخفی کن، مخفی کن. آن وقت اگر از کسی پکر شدی استغفار کن، نگذار اثری از آن بماند. چون آن اثر، پَر و پای او را می گیرد و او را به زحمت می گذارد. خدا را خوش نمی آید. چرا آدم این کار را بکند. من عقیده ام این است که هر وقت سر جانماز نشستی، اول از آنهایی که اذیت شده ای، پکر هستی، طلبکار هستی صرف نظر کن. بیا و به زیردست های خودت، به آنهایی که عاجز بودند و گناه کردند، خطا کردند، یک اذیتی به شما کردند، حرفی زدند، غیبتی، تهمتی، اذیت مالی روا داشتند، آنها را عفو کن. خدا خودت را چند برابر بزرگ می کند. می گوید عجب! بنده ی من از بدهکاری های خلق من گذشت کرد. ملائکه را شاهد می گیرد، می گوید ملائکه ی من! شاهد باشید همین طور که او گذشت کرد، من هم از این بنده گذشت کردم. خدا ملائکه را شاهد می گیرد. چرا؟ برای اینکه او دیگرانی را که درباره اش کوتاه کرده بودند بخشید. بنده ی من بخشید، آیا من او را نبخشم؟ دستگاه خدا خیلی زیباست.
کَما تُدینُ تُدانُ[1]( با تو همان می کنند که با دیگران می کنی) همان کاری که کردی، خدا با تو کرد. او را بخشیدی خدا تو را بخشید. اگر عفوش کردی که سراپا عفوت کرد. عفو یعنی جایش را هم پاک کرد. وقتی من کسی را بخشیدم خودم خیالم راحت شد، او هم یک خرده راحت شد، اما در نَفْسِ خودش هنوز غصه دارد که این بنده ی خدا «آقا» بود، «خانم» بود، من چرا او را اذیت کردم؟
وقتی عفوش می کنی او هم پاک می شود. او هم راحت می شود. می گوید الهی تو را شکر که مرا عفو کرد. عفو بالاتر است.
اِن تَعفوا و تَصفَحوا و تَغفِروا فَاِنَّ الله غفورٌ رحیم[2]
او را ببخش و او را عفو کن
او را ببخش و او را عفو کن
حاج محمداسماعیل دولابی- طوبای محبت5
[1] اصول کافی- جلد2-صفحه134
[2] و اگر عفو کنید و مصافحه کنید و ببخشید؛ پس به راستی خدا بخشنده و رحیم است(سوره تغابن- آیه14)
yadoyar.mihanblog.com
ادامه مطلب ....
http://www.nooreaseman.com/forum164/thread51015.html
منبع:انجمن هاي سياسي مذهبي فرهنگي نورآسمان
تبادل لينك
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر