در زیارت عاشورا می خوانیم:« أَنْ يَرْزُقَنِي طَلَبَ ثَارِكَ مَعَ إِمَامٍ مَنْصُورٍ مِنْ أَهْلِ بَيْتِ ... الْمَحْمُودَ لَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ وَ أَنْ يَرْزُقَنِي طَلَبَ ثَارِي (ثَارَكُمْ) مَعَ إِمَامٍ هُدًى (مَهْدِيٍّ)». زیارت عاشورا به ما یاد می دهد که اگر بخواهید، واقعاً عزادار حقیقی باشید، باید «منتقم» باشید. امروز گرفتنِ انتقام امام حسین(علیه السلام) به کشتن کسی نیست، زیرا قاتلین امام حسین(علیه السلام) به وسیله ی مختار و دیگران کشته شدند.
وقتی در زیارت عاشورا می خوانیم : «وَالوِترَ المَوتُور» وتر به معنی فرد است و موتور به کسی می گویند که از بستگان وی کسی یا کسانی کشته شوند، اما او نتواند حق آنان را از قاتلین باز بستاند. به همین سبب، به امام حسین (علیه السلام) الوتر الموتور می گویند. منظور جنبه حقوقی اهل بیت است که به آن «ثَارَالله = خون خدا» می گوییم.
«خون خدا» یعنی هدایت الهی در رگ های جامعه. معصومین مظهر ثارالله و عوامل هدایت روح انسانها به سمت هدف خلقت شان هستند. بنابراین، در مجالس اهل بیت باید روح انتقام در یک عزادار زنده شود.
«انتقام» یعنی برطرف کردن موانع ظهور امام زمان. وقتی عزادار به مرحله ی انتقام رسید، مثل اصحاب عاشورا تصمیم می گیرد، یعنی نسبت به «منتقم اصلی» به معرفت می رسد. منتقم اصلی کسی نیست جز، وجود مقدس امام زمان(علیه السلام). پس عزادارِ منتقم برای حاکمیت جهانی امام حسین(علیه السلام) و تمام انبیا تلاش می کند، زیرا ما امام زمان(علیه السلام) را فقط منتقم امام حسین(علیه السلام) نمی دانیم، منتقم همه انبیاء و فرزندان آنها می دانیم. سندش هم این است که در دعای ندبه می خوانیم: «أَیْنَ الطّالِبُ بِذُحُولِ الْأَنْبِیاءِ وَ أَبْناءِ الأَنْبِیاءِ = کجاست آن منتقمي که خون پيغمبران و اولاد پيغمبران را مطالبه نمايد»،
این یک مرحله ی فکری - معرفتی و عملیاتی است، یعنی عزادار ذهن، فکر و قلبش را متوجه حسین زمان خود می کند.
خداوند حکیم از روی حکمت خود در زیارت عاشورا دو بار اسم امام زمان(علیه السلام) را آورده که بیانگر هدفی است؛ هدف این است که ما به عنوان انسان لیاقت و روزی مان امام زمان بوده است. ما بدون این روزی نمی توانیم، رزق انسانی داشته باشیم. فقط با آموزش تحت نظر یک معصوم و با پذیرش رهبری یک معصوم است که ما حیات انسانی پیدا می کنیم. خداوند می فرماید:« يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَجِيبُوا لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ = اى كسانى كه ايمان آورده ايد، چون خدا و پيامبرش شما را به چيزى فرا خواندند كه به شما حيات مى بخشد، آنان را اجابت كنيد» (سوره انفال/آیه 29). در این آیه، فرد مؤمن برای «اجابت خدا و رسول» مورد خطاب قرار گرفته و پاداش آن «حیات انسانی» است، نه حیات حیوانی؛ وگر نه آنهایی هم که اجابت نمی کنند، زندگی می کنند. حسین زمان که ثار الله است، عامل حیات انسانی است، اما امروز کجاست؟ این سؤال خیلی مهم است. وقتی به زندگی حضرت مراجعه می کنیم، ایشان در 255 هجری متولد شده، از تولد ایشان بیش از 1180 سال گذشته، اما ایشان چرا غایبند؟ چرا ما به او دسترسی نداریم؟ چرا نمی توانیم ایشان را حاکم بر خود و جهان کنیم؟ علت غیبت یک متخصص معصوم چیست؟ آیا واقعاً خداوند راضی به غیبت ایشان است؟ قطعاً راضی نیست.
وجود مقدس امیرالمومنین(علیه السلام) درباره ی ایشان می فرماید: «صَاحِبُ هَذَا الْأَمْرِ الشَّرِیدُ الطَّرِیدُ الْفَرِیدُ الْوَحِیدُ = آواره ی طرد شده تنها و یگانه»، خیلی این کلمات کمرشکن و کشنده است. یعنی غربتی عمیقتر و طولانی تر از غربت همه ی معصومین ع، نه فقط سیدالشهدا.
عزادار حقیقی وقتی به این معرفت رسید که جامعه جهانی به متخصص معصوم نیاز دارد و تنها این شخص است که مایه ی حیات انسانیست و تنها این شخص ثارالله یعنی خون مورد نیاز برای حیات انسانی است، و وقتی می بیند او غریب، آواره و طرد شده و تنهاست؛ درک می کند که:
انتقام یعنی برطرف کردن موانع ظهور امام زمان (علیه السلام) ، و هیچ معنای دیگری جز این ندارد
انتقام یعنی تغییر ذائقه ی جامعه
انتقام یعنی تغییر فرهنگ و سطح کیفیت عزاداری ها
انتقام یعنی بالابردن سطح معرفت عزادارها
انتقام یعنی تولید یک محتوای قدرتمند در مجالس اهل بیت (علیهم السلام)
انتقام یعنی تبدیل شدن عزاداری ها از یک رسم و صرفاً سنت و هدف، به یک وسیله قدرتمند برای ایجاد حس انتقام نسبت به موانعی که نمی گذارند، امام زمان (علیه السلام) در بین مردم باشد
انتقام یعنی عملیات، انتقام یعنی روح جهاد، یعنی حرکت به سمت حسین زمان
انتقام یعنی داشتنِ روح اصحاب عاشورا و اصحاب امام حسین (علیه السلام)
انتقام یعنی تغییر سبک زندگی برای حرکت به طرف چادر حسین زمان
انتقام یعنی قطع دلبستگی ها و وابستگی های بخش های حیوانی و بخش های پایینی، برای آزادی و حرکت به سمت قرارگاه حسین زمان
انتقام یعنی عشق ورزی و عاطفه ی نسبت به حسین زمان
انتقام یعنی سوختن از طرد شدگی، آوارگی، غربت و مظلومیت امام زمان(علیه السلام)
انتقام یعنی شبیه شدن به اصحاب عاشورا، در ترکیبِ اصحابِ عاشورا، از همه اقشار جامعه وجود دارد، از اساتید بزرگ گرفته تا مسیحی، طفل، مرد، زن، پیرمرد، جوان، نوجوان و شخصیت های بسیار متنوع؛ یعنی هر کسی که باشید و در هر مقامی، می توانید به حسین زمانتان کمک کنید و به او ملحق شوید و خود را به خیمه و چادر او برسانید.
انتقام یعنی هر کس که هستی، سبک زندگی ات، انتخابات، رفتار ها، افکار، ارتباطات و چینش های فکری ات را به گونه ای باید تنظیم کنی که مانع رسیدن تو به چادر حضرت نشود، مانع از خدمت تو به حسین زمانت نشود.
انتقام یعنی مفید بودن برای امام زمان(علیه السلام)
انتقام یعنی توان برطرف کردنِ موانع ظهور امام زمان (علیه السلام)
انتقام یعنی از میان برداشتن یک رابطه ی انگلی نسبت به اهل بیت(علیهم السلام) و سیدالشهدا و امام زمان(علیه السلام) و تبدیل این رابطه به یک رابطه دوطرفه فعال
انتقام یعنی تو بفهمی که او پدر حقیقی توست، و تو نسبت به او وظایفی داری
انتقام یعنی تبدیل شدن «محبت» به «مودت»، مودتی که قرآن در مورد اهل بیت از ما خواسته
انتقام یعنی تغییر عزاداری های محبتی، به عزاداری های مودتی
انتقام یعنی تبدیل شخصیت های عزادار از عزادار محب به عزاداری که مودت دارد نسبت به اهل بیت و دستور مودت اهل بیت را پذیرفته است
انتقام یعنی حضور امام زمان(علیه السلام) در همه ی عرصه های زندگی فردی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و هنری و مهمتر از همه عرصه عاطفی و معرفتی
ما فقط برای حسین سال 61 عزاداری برپا می کنیم ولی برای حسین زمان خودمان گریه نمی کنیم و به فکر غریبی، آوارگی، طرد شدگی و مظلومیت حسین زمان خودمان که بسیار شدیدتر از امام حسین(علیه السلام) است، نیستیم. یعنی دل ما باید برای این آوارگی و طردشدگی بسوزد و اشکی بیاید، به همین دلیل خود امام زمان (علیه السلام) فرمود:«من دعا می کنم، برای کسی که برای جدم حسین(علیه السلام) گریه کند، ولی به یاد و به فکر من باشد و برای ظهور من دعا کند».
برگرفته از سلسله بحث عزادار حقیقی
«انتقام» چیست و «منتقم» کیست | مؤسسه منتظران منجی
وقتی در زیارت عاشورا می خوانیم : «وَالوِترَ المَوتُور» وتر به معنی فرد است و موتور به کسی می گویند که از بستگان وی کسی یا کسانی کشته شوند، اما او نتواند حق آنان را از قاتلین باز بستاند. به همین سبب، به امام حسین (علیه السلام) الوتر الموتور می گویند. منظور جنبه حقوقی اهل بیت است که به آن «ثَارَالله = خون خدا» می گوییم.
«خون خدا» یعنی هدایت الهی در رگ های جامعه. معصومین مظهر ثارالله و عوامل هدایت روح انسانها به سمت هدف خلقت شان هستند. بنابراین، در مجالس اهل بیت باید روح انتقام در یک عزادار زنده شود.
«انتقام» یعنی برطرف کردن موانع ظهور امام زمان. وقتی عزادار به مرحله ی انتقام رسید، مثل اصحاب عاشورا تصمیم می گیرد، یعنی نسبت به «منتقم اصلی» به معرفت می رسد. منتقم اصلی کسی نیست جز، وجود مقدس امام زمان(علیه السلام). پس عزادارِ منتقم برای حاکمیت جهانی امام حسین(علیه السلام) و تمام انبیا تلاش می کند، زیرا ما امام زمان(علیه السلام) را فقط منتقم امام حسین(علیه السلام) نمی دانیم، منتقم همه انبیاء و فرزندان آنها می دانیم. سندش هم این است که در دعای ندبه می خوانیم: «أَیْنَ الطّالِبُ بِذُحُولِ الْأَنْبِیاءِ وَ أَبْناءِ الأَنْبِیاءِ = کجاست آن منتقمي که خون پيغمبران و اولاد پيغمبران را مطالبه نمايد»،
این یک مرحله ی فکری - معرفتی و عملیاتی است، یعنی عزادار ذهن، فکر و قلبش را متوجه حسین زمان خود می کند.
خداوند حکیم از روی حکمت خود در زیارت عاشورا دو بار اسم امام زمان(علیه السلام) را آورده که بیانگر هدفی است؛ هدف این است که ما به عنوان انسان لیاقت و روزی مان امام زمان بوده است. ما بدون این روزی نمی توانیم، رزق انسانی داشته باشیم. فقط با آموزش تحت نظر یک معصوم و با پذیرش رهبری یک معصوم است که ما حیات انسانی پیدا می کنیم. خداوند می فرماید:« يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَجِيبُوا لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ = اى كسانى كه ايمان آورده ايد، چون خدا و پيامبرش شما را به چيزى فرا خواندند كه به شما حيات مى بخشد، آنان را اجابت كنيد» (سوره انفال/آیه 29). در این آیه، فرد مؤمن برای «اجابت خدا و رسول» مورد خطاب قرار گرفته و پاداش آن «حیات انسانی» است، نه حیات حیوانی؛ وگر نه آنهایی هم که اجابت نمی کنند، زندگی می کنند. حسین زمان که ثار الله است، عامل حیات انسانی است، اما امروز کجاست؟ این سؤال خیلی مهم است. وقتی به زندگی حضرت مراجعه می کنیم، ایشان در 255 هجری متولد شده، از تولد ایشان بیش از 1180 سال گذشته، اما ایشان چرا غایبند؟ چرا ما به او دسترسی نداریم؟ چرا نمی توانیم ایشان را حاکم بر خود و جهان کنیم؟ علت غیبت یک متخصص معصوم چیست؟ آیا واقعاً خداوند راضی به غیبت ایشان است؟ قطعاً راضی نیست.
وجود مقدس امیرالمومنین(علیه السلام) درباره ی ایشان می فرماید: «صَاحِبُ هَذَا الْأَمْرِ الشَّرِیدُ الطَّرِیدُ الْفَرِیدُ الْوَحِیدُ = آواره ی طرد شده تنها و یگانه»، خیلی این کلمات کمرشکن و کشنده است. یعنی غربتی عمیقتر و طولانی تر از غربت همه ی معصومین ع، نه فقط سیدالشهدا.
عزادار حقیقی وقتی به این معرفت رسید که جامعه جهانی به متخصص معصوم نیاز دارد و تنها این شخص است که مایه ی حیات انسانیست و تنها این شخص ثارالله یعنی خون مورد نیاز برای حیات انسانی است، و وقتی می بیند او غریب، آواره و طرد شده و تنهاست؛ درک می کند که:
انتقام یعنی برطرف کردن موانع ظهور امام زمان (علیه السلام) ، و هیچ معنای دیگری جز این ندارد
انتقام یعنی تغییر ذائقه ی جامعه
انتقام یعنی تغییر فرهنگ و سطح کیفیت عزاداری ها
انتقام یعنی بالابردن سطح معرفت عزادارها
انتقام یعنی تولید یک محتوای قدرتمند در مجالس اهل بیت (علیهم السلام)
انتقام یعنی تبدیل شدن عزاداری ها از یک رسم و صرفاً سنت و هدف، به یک وسیله قدرتمند برای ایجاد حس انتقام نسبت به موانعی که نمی گذارند، امام زمان (علیه السلام) در بین مردم باشد
انتقام یعنی عملیات، انتقام یعنی روح جهاد، یعنی حرکت به سمت حسین زمان
انتقام یعنی داشتنِ روح اصحاب عاشورا و اصحاب امام حسین (علیه السلام)
انتقام یعنی تغییر سبک زندگی برای حرکت به طرف چادر حسین زمان
انتقام یعنی قطع دلبستگی ها و وابستگی های بخش های حیوانی و بخش های پایینی، برای آزادی و حرکت به سمت قرارگاه حسین زمان
انتقام یعنی عشق ورزی و عاطفه ی نسبت به حسین زمان
انتقام یعنی سوختن از طرد شدگی، آوارگی، غربت و مظلومیت امام زمان(علیه السلام)
انتقام یعنی شبیه شدن به اصحاب عاشورا، در ترکیبِ اصحابِ عاشورا، از همه اقشار جامعه وجود دارد، از اساتید بزرگ گرفته تا مسیحی، طفل، مرد، زن، پیرمرد، جوان، نوجوان و شخصیت های بسیار متنوع؛ یعنی هر کسی که باشید و در هر مقامی، می توانید به حسین زمانتان کمک کنید و به او ملحق شوید و خود را به خیمه و چادر او برسانید.
انتقام یعنی هر کس که هستی، سبک زندگی ات، انتخابات، رفتار ها، افکار، ارتباطات و چینش های فکری ات را به گونه ای باید تنظیم کنی که مانع رسیدن تو به چادر حضرت نشود، مانع از خدمت تو به حسین زمانت نشود.
انتقام یعنی مفید بودن برای امام زمان(علیه السلام)
انتقام یعنی توان برطرف کردنِ موانع ظهور امام زمان (علیه السلام)
انتقام یعنی از میان برداشتن یک رابطه ی انگلی نسبت به اهل بیت(علیهم السلام) و سیدالشهدا و امام زمان(علیه السلام) و تبدیل این رابطه به یک رابطه دوطرفه فعال
انتقام یعنی تو بفهمی که او پدر حقیقی توست، و تو نسبت به او وظایفی داری
انتقام یعنی تبدیل شدن «محبت» به «مودت»، مودتی که قرآن در مورد اهل بیت از ما خواسته
انتقام یعنی تغییر عزاداری های محبتی، به عزاداری های مودتی
انتقام یعنی تبدیل شخصیت های عزادار از عزادار محب به عزاداری که مودت دارد نسبت به اهل بیت و دستور مودت اهل بیت را پذیرفته است
انتقام یعنی حضور امام زمان(علیه السلام) در همه ی عرصه های زندگی فردی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و هنری و مهمتر از همه عرصه عاطفی و معرفتی
ما فقط برای حسین سال 61 عزاداری برپا می کنیم ولی برای حسین زمان خودمان گریه نمی کنیم و به فکر غریبی، آوارگی، طرد شدگی و مظلومیت حسین زمان خودمان که بسیار شدیدتر از امام حسین(علیه السلام) است، نیستیم. یعنی دل ما باید برای این آوارگی و طردشدگی بسوزد و اشکی بیاید، به همین دلیل خود امام زمان (علیه السلام) فرمود:«من دعا می کنم، برای کسی که برای جدم حسین(علیه السلام) گریه کند، ولی به یاد و به فکر من باشد و برای ظهور من دعا کند».
برگرفته از سلسله بحث عزادار حقیقی
«انتقام» چیست و «منتقم» کیست | مؤسسه منتظران منجی
ادامه مطلب ....
http://ift.tt/2dZI304
منبع:انجمن هاي سياسي مذهبي فرهنگي نورآسمان
تبادل لينك
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر