با سلام
احتمالا شما نوزاداني را ديده‌ايد و يا شنيده‌ايد كه در خواب ميخندند و قهقهه ميزنند و لحظه‌اي ديگر بغض ميكنند و گريه ميكنند.
اگر از دلايل سه گانه گرسنگي، درد، و خيس بودن نوزاد صرف نظر كنيم كه باعث گزيه ميشوند اما گاهي هم كه نوزاد نه گرسنه است و دردي دارد و نه خيس است باز هم گريه ميكند اما علت خنده چيست؟
از نظر روانشناسي خواب ديدن تكرار تجربيات گذشته است و ديدن انچه كه آرزوي آنرا داريم
اما نوزاد كه نه از گذشته تجربه دارد و نه آرزويي پس چرا ميخندد؟
اين مسئله باعث شد تا جستجويي داشته باشم و به دنبال جواب باشم تا اينكه به اين روايت رسيدم:
در علم روانشناسي اينگونه حالات را عكس‌العملي بازتابي يعني فاقد عنصر شعور و انتخاب مي‌دانند.
اما در روايات ما، خنده و گريه نوزاد معلول علل مختلف ماورائي معرفي شده است. به عنوان مثال؛ مفضل می‌گوید: از امام صادق (علیه السلام) در مورد طفل پرسیدم که چرا بدون علت می‌خندند یا بدون درد می‌گریند؟
فرمودند: ای مفضل! هیچ طفلی نیست مگر اینکه امام را می‌بیند و با ایشان نجوا می‌کند. علت گریه‌اش غایب شدن امام از اوست و علت خنده‌اش رو آوردن امام به اوست. وقتی زبانش به سخن باز شد این باب بر او بسته می‌شود و بر قلبش مُهر فراموشی زده می‌شود.
در مجموع به نظر مي‌رسد منافاتي ميان پذيرش روايات مربوطه و نظريه‌هاي روانشناسي در اين موضوع وجود ندارد. چرا كه روانشناسي رفتار را فارغ از ماوراء تفسير ميكند و حال اينكه روايات ناظر به ماوراء هستند.
احتمالا شما نوزاداني را ديده‌ايد و يا شنيده‌ايد كه در خواب ميخندند و قهقهه ميزنند و لحظه‌اي ديگر بغض ميكنند و گريه ميكنند.
اگر از دلايل سه گانه گرسنگي، درد، و خيس بودن نوزاد صرف نظر كنيم كه باعث گزيه ميشوند اما گاهي هم كه نوزاد نه گرسنه است و دردي دارد و نه خيس است باز هم گريه ميكند اما علت خنده چيست؟
از نظر روانشناسي خواب ديدن تكرار تجربيات گذشته است و ديدن انچه كه آرزوي آنرا داريم
اما نوزاد كه نه از گذشته تجربه دارد و نه آرزويي پس چرا ميخندد؟
اين مسئله باعث شد تا جستجويي داشته باشم و به دنبال جواب باشم تا اينكه به اين روايت رسيدم:
در علم روانشناسي اينگونه حالات را عكس‌العملي بازتابي يعني فاقد عنصر شعور و انتخاب مي‌دانند.
اما در روايات ما، خنده و گريه نوزاد معلول علل مختلف ماورائي معرفي شده است. به عنوان مثال؛ مفضل می‌گوید: از امام صادق (علیه السلام) در مورد طفل پرسیدم که چرا بدون علت می‌خندند یا بدون درد می‌گریند؟
فرمودند: ای مفضل! هیچ طفلی نیست مگر اینکه امام را می‌بیند و با ایشان نجوا می‌کند. علت گریه‌اش غایب شدن امام از اوست و علت خنده‌اش رو آوردن امام به اوست. وقتی زبانش به سخن باز شد این باب بر او بسته می‌شود و بر قلبش مُهر فراموشی زده می‌شود.
در مجموع به نظر مي‌رسد منافاتي ميان پذيرش روايات مربوطه و نظريه‌هاي روانشناسي در اين موضوع وجود ندارد. چرا كه روانشناسي رفتار را فارغ از ماوراء تفسير ميكند و حال اينكه روايات ناظر به ماوراء هستند.
ادامه مطلب ....
http://ift.tt/1mX1yWA
منبع:انجمن هاي سياسي مذهبي فرهنگي نورآسمان
تبادل لينك
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر