اسوه‌های خط امام
ابراهیم حاجی‌محمد‌زاده
«... بالاخره از آسمان کسی نمی‌آید این مملکت را اصلاح کند و شما و همه ما مکلف هستیم. اگر اینجا بتوانید یک اشکالاتی بکنید و خودتان هم اشکال‌دار باشید. پیش خدا هم می‌توانید؟ جواب می‌خواهد! خدای تبارک و تعالی به ما حجت را تمام کرده است تاکید کرده این ملت را که سرنوشت خودش را به دست خودش بگیرد دیگران دخالتی نکنند...»(1)
بنیانگذار جمهوری اسلامی بهترین ملاک برای ارزیابی مسئولین را دقت در رفتار و کردار بی‌شائبه آنان دانسته و با اشاره به سیره عملی معصومین(ع) بویژه مولای متقیان حضرت علی علیه‌السلام در دوران حکومتشان یادآور می‌شود. «... شما ملاحظه کنید که یک نفر که خلیفه مسلمین است، زمامدار امور است، خلیفه است این چه وضعی داشته است؟ در حالی که خلیفه است می‌خواهد نمازجمعه بخواند. لباس زیادی ندارد، می‌رود بالای منبر. آن لباسی که دارد حرکت می‌دهد- به حسب نقل - تا خشک بشود دو تا لباس ندارد. یک کفشی را که خودش وصله می‌کرده. کفاشی می‌کرده است ازش می‌پرسند، حضرت می‌فرماید که این کفش به نظر شما چقدر ارزش دارد؟ می‌گویند هیچ: می‌گوید که امارت بر شما هم، خلافت هم در نظر من مثل این کفش و پایین‌تر از این کفش است مگر اینکه اقامه عدل کنم...»(2)
لذا همواره با توصیه مردم در هوشیاری نسبت به زندگی مسئولین و همراهان آنان هشدار می‌دهند.
«... خدا نیاورد آن روزی را که سیاست ما و سیاست مسئولین کشور ما پشت کردن به دفاع از محرومین و روآوردن به حمایت از سرمایه‌دارها گردد و اغنیا و ثروتمندان از اعتبار و عنایت بیشتری برخوردار شوند. معاذالله که این با سیره و روش انبیاء و امیرالمومنین و ائمه معصومین- علیهم‌السلام - سازگار نیست...
... و بیان این حقیقت که صاحبان مال و منال در حکومت اسلامی هیچ امتیاز و برتری از این جهت بر فقرا ندارند و ابدا اولویتی بر آنان تعلق نخواهد گرفت، مسلم راه شکوفایی و پرورش استعدادهای خفته و سرکوب شده پابرهنگان را فراهم می‌کند. و تذکر این مطلب که ثروتمندان هرگز به خاطر تمکن مالی خود نباید در حکومت و حکمرانان و اداره‌کنندگان کشور اسلامی نفوذ کنند و مال و ثروت خود را بهانه فخرفروشی و مباهات قرار دهند و به فقرا و مستمندان و زحمتکشان، افکار و خواسته‌های خود را تحمیل کنند. این خود بزرگترین عامل تعاون و دخالت دادن مردم در امور و گرایش آنان به اخلاق کریمه و ارزش‌های متعالی و فرار از تملق‌گویی می‌گردد و حتی بعضی از ثروتمندان را از اینکه تصور کنند که مال و امکاناتشان دلیل اعتبار آنان در پیشگاه خداست متنبه می‌کند.
خلاصه کلام اینکه بیان این واقعیت که در حکومت اسلامی بهای بیشتر و فزون‌تر از آن کسی است که تقوا داشته باشد، نه ثروت و مال و قدرت و همه مدیران وکارگزاران و رهبران و روحانیون نظام حکومت عدل موظفند که با فقرا و مستمندان و پابرهنه‌ها بیشتر حشر و نشر و جلسه و مراوده و معارفه و رفاقت داشته باشند تا متمکنین و مرفهین و در کنار مستمندان و پابرهنه بودن خود را در عرض آنان دانستن و قرار دادن، افتخار بزرگی است که نصیب اولیا شده و عملا به شبهات و القائات خاتمه می‌دهد... وظیفه ما و همه دست‌ا‌ندرکاران که به این مردم خدمت کنیم و در غم و شادی و مشکلات آنان شریک باشیم که گمان نمی‌کنم عبادتی بالاتر از خدمت به محرومین وجود داشته باشد راستی وقتی که پابرهنه‌ها و گودنشینان و طبقه کم‌درآمد، جامعه ما امتحان تقید خود را به احکام اسلامی تا سر حد قربانی نمودن چندین عزیز و جوان و بذل همه هستی خود داده‌اند و در همه صحنه‌ها بوده‌اند - و ان‌شاالله خواهند بود - و سروجان در راه خدا می‌دهند، چرا ما از خدمت به این بندگان خالص حق و این رادمردان شجاع تاریخ بشریت افتخار نکنیم! ما مجددا می‌گوییم که یک موی این کوخ‌نشینان و شهیددادگان به همه کاخ و کاخ‌نشینان جهان شرف و برتری دارد...»(3)
ـــــــــــــــــــــــــ ــــــــــــــــــ
(1) صحیفه امام ج 15 ص 335 (2) صحیفه امام ج 20 ص 494
(3) صحیفه امام ج 20 ص 342
ادامه مطلب ....
http://ift.tt/S0zQhh
منبع:انجمن هاي سياسي مذهبي فرهنگي نورآسمان
تبادل لينك
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر