۱۳۹۳ فروردین ۱۱, دوشنبه

حزن دائمي سالك

پرده ای از عرفان:



حزن دائمي سالك

آیت الله ميرزا جواد ملكي تبريزي:



(سالكان كوي حضرت دوست) حزن دائم از اين جهت در دلشان جاي گير شود كه مبادا از رسيدن به مقامات عاليه محروم بمانند،

زيرا مادامي كه در دنيا هستند، راه ترقي براي آنان باز است و از مقامات معرفت و قرب، به هر درجه از حال كه براي ايشان دست دهد، باز فوق آن متصور است.



بلي از مختصات حضرت ولايت پناه (علي«ع») است كه فرمودند:

«لوكشف الغطاء ما ازددت يقينا»

اگر همه حجاب هاي ملك و ملكوت و ظلماني و نوراني برداشته شود، بر يقين من چيزي زياده نخواهد شد. (المحجه البيضاء، ج 4، ص 203)



و اين حزن سالك بايد دائمي باشد،

حزن در دل،

و بُشر (خوش رويي) در روي،

حزن در باطن و بُشر در ظاهر بايد داشته باشد. رساله لقاءالله، ص 115



آری سالکان کوی دوست، گرچه دلهاشان مالامال غمِ فراق محبوب است، اما در برخورد با مردم، چهره درهم نمی کشند و چنان رفتار می کنند که گوئی هیچ اندوهی آنان را نمی آزارد!



محبوب خود به آنان سفارش فرموده که بندگان من را با غصه های فراق، نیازارید.... زیرا من دوستی را می پسندم که عشق و دلدادگیش را مخفی و مکتوم نگهدارد؛ نه اینکه بر سر هر کوی و برزنی آن را فریاد کند!











ادامه مطلب ....



http://ift.tt/1kk6XEK



منبع:انجمن هاي سياسي مذهبي فرهنگي نورآسمان



تبادل لينك



به گروه اسلامی ما در گوگل بپیوندید تا همیشه با هم باشیم


هیچ نظری موجود نیست: