کـــالبـــد شـــکـــافـــی دنـــیـــا
وَ مِنْ كَلام لَامام علي عَلَيْهِ السَّلامُ .
.
فِى صِفَةِ الدُّنْيا .
.
ما أَصِفُ مِنْ دار أَوَّلُها عَناءٌ، وَ اخِرُها فَناءٌ،
.
فِى حَلالِها حِسابٌ، وَ فِى حَرامِها عِقابٌ.
.
مَنِ اسْتَغْنى فِيها فُتِنَ، وَ مَنِ افْتَقَرَ فِيها حَزِنَ،
.
وَ مَنْ ساعاها فاتَتْهُ، وَ مَنْ قَعَدَ عَنْها واتَتْهُ، وَ مَنْ أَبْصَرَ بِها بَصَّرَتْهُ، و مَنْ أَبْصَرَ إِلَيْها أَعْمَتْهُ.
.
أَقُولُ: وَ إِذا تَأَمَّلَ الْمُتَأَمِّلُ قَوْلَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ:
.
«وَ مَنْ أَبْصَرَ بِها بَصَّرَتْهُ»
.
وَجَدَ تَحْتَهُ مِنَ الْمَعْنَى الْعَجِيبِ، وَ الغَرَضِ الْبَعِيدِ، ما لا تُبْلَغُ غايَتُهُ، وَ لا يُدْرَكُ غَوْرُهُ،
.
وَ لا سِيَّما إِذا قَرَنَ إِلَيْهِ قَوْلَهُ:
.
«وَ مَنْ أَبْصَرَ إِلَيْها أَعْمَتْهُ» فَإِنَّهُ يَجِدُ الْفَرْقَ بَيْنَ «أَبْصَرَ بِها» وَ «أَبْصَرَ إِلَيْها» واضِحًا نَيِّرًا، وَ عَجِيبًا باهِرًا.
.
كالبدشـكافى دنيا
.
در توصيف دنيا
.
چه گويم از خانه اى كه آغازش «رنج و سختى»، و پايانش «نيستى» است؟
.
در حلال آن حسابرسى، و در حرام آن شكنجه و گرفتارى است.
.
آن كه ثروتمند گردد در كوران درگيرى و فتنه درافتد و آن كه تهيدست شود در كابوس اندوه فرو رود،
.
آن كه بيشتر تلاش كند كمتر آن را به چنگ آورَد و آن كه از آن بازنشيند ـ آن خود ـ بدو روى آورَد،
.
آن كه با چشم عبرت و بصيرت در آن نگرد بينايش سازد و آن كه غفلت و فريب، ديده اش را فرو گيرد نابينايش كند.
.
.
شريف رضى گويد:
.
اگر ژرف نگرى در اين كلام امام كه مى فرمايد «وَ مَنْ أَبْصَرَ بِها بَصَّرَتْهُ» بدّقت نظر كند، در پرتو آن، معنايى شگفت و هدفى بلند دريابد كه گستره آن بى نهايت است و ژرفاى آن را درنيابد، بهويژه آنگاه كه جمله «وَ مَنْ أَبْصَرَ إِلَيْها أَعْمَتْهُ» را در كنارش آورَد كه تفاوت شگرف و زيباى آن بخوبى آشكار گردد.
خطبه 81 / نهج البلاغه
منبع: انجمن هاي سياسي مذهبي فرهنگي نورآسمان
http://www.nooreaseman.com/forum359/thread46365.html
تبادل لينك
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر