۱۳۹۴ دی ۱۱, جمعه

کلیپ تصویری/پناهیان؛ ما محتاج اصلاح نگاهیم

کلیپ تصویری | ما محتاج اصلاح نگاهیم

یک نفر نزد امام صادق(ع) رفت و گفت: آقا جان، مریض شده‌ام، دعایم کن. آقا فرمود: باشد، دعا می‌کنم. حالا یک چیزی بگویم؟ گفت: بگو آقاجان. آقا فرمود: اگر خدا دوست داشته باشد که این بیماری برای تو باشد، نظرت چیست؟ او گفت...
متن کلیپ:
قرآن زیاد بخوانیم؛ نه اینکه یک‌بار بنشینیم مثلاً دو ساعت قرآن بخوانیم و بعد بلند شویم برویم به بقیۀ زندگی‌مان برسیم. فرموده‌اند: روزی چهارده‌مرتبه قرآن بخوانید! مثلاً پنج دقیقه الآن بخوان، پنج دقیقه هم بعداً بخوان، سه دقیقه یا چهار دقیقه هم بعداً بخوان و... این‌کار چقدر هم دقیق است!
متن قرآن به گونه‌ای است که یک فرصتی به ما داده که به ما نگاه می‌دهد. متن قرآن یک طوری است که نگاه ما را تنظیم می‌کند و این با «خبررسانی صِرف» فرق می‌کند. «هذا بَصائِرُ لِلنَّاس»(جاثیه/20) به آدم بصیرت می‌دهد. بصیرت یعنی چی؟ یعنی نگاهِ درست. می‌فرماید: «فَمَنْ أَبْصَرَ فَلِنَفْسِهِ»(انعام/104) هر کسی بینا بشود به نفع خودش است. اگر بینا بشوی همه‌جا به دردت می‌خورد؛ فقط این نیست که موقع دینداری به دردت بخورد، بلکه در کلّ زندگی به دردت می‌خورد.
امیرالمؤمنین علی(ع) می‌فرماید: «نُزِّلَتْ أَنْفُسُهُمْ مِنْهُمْ فِی الْبَلَاءِ کَالَّتِی نُزِّلَتْ فِی الرَّخَاء»(نهج‌البلاغه/خطبۀ 193) حالتشان در بلا عین حالت‌شان در آسایش است. چرا؟ به‌خاطر اینکه توجیه هستند و درست می‌بینند. مثلاً-وقتی به آنها بلا می‌رسد- می‌گویند: خُب اینکه بلا است، ما الآن داریم ورزش می‌کنیم، ضربان قلب‌مان باید بالا برود.-در علم پزشکی- می‌گویند: حداقل ماهی یک‌بار یا هفته‌ای یک‌بار، ضربان قلب باید به 180 برسد؛ ضربانی که به‌طور عادی در حدود 60 یا 70 است. اینها می‌گویند: الآن این بلا است و خدا فرموده: «إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْراً»(شرح/6) و این را باور دارد، و درست می‌بیند. لذا حالتش در بلا مانند حالتش در رخاء است.
یک‌ نفر پیش امام صادق(ع) رفته بود، گفت: آقا جان، مریض شده‌ام، نگاه کن... از دست‌هایش چرک و خون بیرون می‌زد. گفت: آقا، دعایم کن. آقا فرمود: باشد، دعا می‌کنم. حالا یک چیزی بگویم؟ گفت: بگو آقاجان. آقا فرمود: اگر خدا دوست داشته باشد، این-بیماری- برای تو باشد، نظرت چیست؟ گفت واقعاً؟! اگر خدا دوست دارد، خُب باشد!
الهی فدای امام صادق(ع) بشوم، تصرف کرد و نگاهش را تغییر داد. بعد این شخص، وقتی از نزد امام(ع) بیرون رفته بود، به هر کسی می‌رسید، می‌گفت: ببین این مریضی را خدا به من داده، خوشگل است، نیست؟ خدا به من داده است... بعد هم از دنیا رفت؛ با رضایت و شادی. نگاهش را عوض کرد.
ما چقدر محتاج نگاهیم؟! چقدر محتاج این اصلاح نگاه هستیم؟!


ادامه مطلب ....

http://ift.tt/1mpvnny

منبع:انجمن هاي سياسي مذهبي فرهنگي نورآسمان

تبادل لينك

به گروه اسلامی ما در گوگل بپیوندید تا همیشه با هم باشیم

هیچ نظری موجود نیست: