مصباح‌الشريعه در بيان اوصاف عارفان الهي مي‌فرمايد:
«شخص عارف پيکرش با مخلوقات است و دلش با خداست، به طوري که اگر به قدر يک رد شعاع نور چشم از خدا غفلت ورزد، در آن دم از اشتياق به سوي او مي‌ميرد، وعارف امانت‌دار گنجينه‌ها و ذخاير امانتهاي خداست، و گنج اسرار اوست، و معدن نور اوست، و راهنماي رحمت اوست برخلائقش، و مرکب راهوار علوم و عرفان اوست، و ترازوي سنجش فضل و عدل اوست. او از جميع خلق عالم و از مرادهاي خود و از دنيا بي‌نياز گرديده است، مونسي ندارد به جز خدا، و گفتاري و اشاره‌اي ندارد و نفسي برنمي‌آورد مگر به خدا و براي خدا و از خدا و با خدا. اوست که در باغهاي قدس و طهارت حريم خداوند رفت و آمد مي‌کند، و از لطائف فضل او توشه برمي‌دارد. معرفت، اساس و بنيان و ايمان فرع آن است.(1)
1- مصباح‌الشريعه، باب 95، ص 64
«شخص عارف پيکرش با مخلوقات است و دلش با خداست، به طوري که اگر به قدر يک رد شعاع نور چشم از خدا غفلت ورزد، در آن دم از اشتياق به سوي او مي‌ميرد، وعارف امانت‌دار گنجينه‌ها و ذخاير امانتهاي خداست، و گنج اسرار اوست، و معدن نور اوست، و راهنماي رحمت اوست برخلائقش، و مرکب راهوار علوم و عرفان اوست، و ترازوي سنجش فضل و عدل اوست. او از جميع خلق عالم و از مرادهاي خود و از دنيا بي‌نياز گرديده است، مونسي ندارد به جز خدا، و گفتاري و اشاره‌اي ندارد و نفسي برنمي‌آورد مگر به خدا و براي خدا و از خدا و با خدا. اوست که در باغهاي قدس و طهارت حريم خداوند رفت و آمد مي‌کند، و از لطائف فضل او توشه برمي‌دارد. معرفت، اساس و بنيان و ايمان فرع آن است.(1)
1- مصباح‌الشريعه، باب 95، ص 64
ادامه مطلب ....
http://www.nooreaseman.com/forum164/thread52145.html
منبع:انجمن هاي سياسي مذهبي فرهنگي نورآسمان
تبادل لينك
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر