امام باقر (ع) فرمودند:
«قائم قبل از این که قیام کند، غیبتی دارد.» پرسیده شد: به چه خاطر؟ حضرت فرمودند:
«می ترسد –و با دست به شکم خویش اشاره فرمودند- یعنی از کشته شدن.»
همچنین ایشان فرمودند:
«هنگامی که قائم قیام نماید این آیه را تلاوت می کند:
پس هنگامی که از شما ترسیدم از نزد شما فرار کردم؛ و پروردگارم به من حکمت و دانش بخشید، و مرا از رسولان قرار داد.» (شعراء21)
زراره بن أعین می گوید: از امام صادق (ع) شنیدم که می فرمود:
«قائم قبل از این که قیام کند، غیبتی خواهد داشت.» پرسیدم فدای شما شوم، برای چه؟ حضرت فرمودند:
«می ترسد –و با دست به شکم و گردن خود اشاره کردند-»
امام کاظم (ع) فرمودند:
«او غیبتی طولانی خواهد داشت، زیرا بر جان خود می ترسد.»
شیخ طوسی (ره) می نویسد:
«هیچ علتی مانع از ظهور حضرت نشده، مگر ترس حضرت بر جان مبارکش یعنی احتمال کشته شدنش؛ چرا که اگر غیر از این بود مخفی شدن برای ایشان جایز نبود.»
تذکر:
با این که کشته شدن در راه خدا آرزوی دیرینه معصومین (ع) و هر انسان آزاده ای بوده و هست و حضرت مهدی (عج) فرزند همان امامی است که وقتی ضربت شمشیر بر فرق مبارکشان فرود آمد، نوای زیبای «فزت و ربّ الکعبه» او گوش عرشیان را نوازش داد، اما علت این که حضرت غائب شدند تا کشته نشوند و زنده بمانند، دو مسأله مهم می باشد:
اول: وضعیت حضرت مهدی (عج) با همه امامان قبل از خود کاملا متفاوت بود. به جهت این که دوست و دشمن به واسطه اخبار و روایات فراوان در این زمینه، می دانستند کسی که بنا است ریشه ظلم و ظالم را بکند و عدالت را در صحنه گیتی بگستراند، کسی نیست جز ایشان، بنابراین خلفای ستم پیشه لحظه و آنی در قتل ایشان درنگ نمی کردند و هرگز اجازه نمی دادند زنده بمانند.
دوم: حضرت مهدی (عج)، بقیه الله و آخرین ذخیره الهی است. اگر ائمه دیگر به شهادت می رسیدند، امام دیگری بود که جانشین ایشان گردد، اما خواست خدا بر این تعلق گرفت که جانشینان رسول اکرم (ص) دوازده نفر باشند؛ در این صورت اگر امام ظاهر بود و کشته می شدند، زمین از حجت خدا خالی می ماند و نظام آفرینش درهم می ریخت.
غیبت خورشید تابان، شیعیان تقصیر ماست
«قائم قبل از این که قیام کند، غیبتی دارد.» پرسیده شد: به چه خاطر؟ حضرت فرمودند:
«می ترسد –و با دست به شکم خویش اشاره فرمودند- یعنی از کشته شدن.»
(غیبت نعمانی، باب10 حدیث19)
همچنین ایشان فرمودند:
«هنگامی که قائم قیام نماید این آیه را تلاوت می کند:
پس هنگامی که از شما ترسیدم از نزد شما فرار کردم؛ و پروردگارم به من حکمت و دانش بخشید، و مرا از رسولان قرار داد.» (شعراء21)
(کمال الدین، باب32 حدیث10)
زراره بن أعین می گوید: از امام صادق (ع) شنیدم که می فرمود:
«قائم قبل از این که قیام کند، غیبتی خواهد داشت.» پرسیدم فدای شما شوم، برای چه؟ حضرت فرمودند:
«می ترسد –و با دست به شکم و گردن خود اشاره کردند-»
(کمال الدین، باب33 حدیث33)
امام کاظم (ع) فرمودند:
«او غیبتی طولانی خواهد داشت، زیرا بر جان خود می ترسد.»
(کمال الدین، باب34 حدیث5)
شیخ طوسی (ره) می نویسد:
«هیچ علتی مانع از ظهور حضرت نشده، مگر ترس حضرت بر جان مبارکش یعنی احتمال کشته شدنش؛ چرا که اگر غیر از این بود مخفی شدن برای ایشان جایز نبود.»
(کتاب الغیبه، فصل5)
تذکر:
با این که کشته شدن در راه خدا آرزوی دیرینه معصومین (ع) و هر انسان آزاده ای بوده و هست و حضرت مهدی (عج) فرزند همان امامی است که وقتی ضربت شمشیر بر فرق مبارکشان فرود آمد، نوای زیبای «فزت و ربّ الکعبه» او گوش عرشیان را نوازش داد، اما علت این که حضرت غائب شدند تا کشته نشوند و زنده بمانند، دو مسأله مهم می باشد:
اول: وضعیت حضرت مهدی (عج) با همه امامان قبل از خود کاملا متفاوت بود. به جهت این که دوست و دشمن به واسطه اخبار و روایات فراوان در این زمینه، می دانستند کسی که بنا است ریشه ظلم و ظالم را بکند و عدالت را در صحنه گیتی بگستراند، کسی نیست جز ایشان، بنابراین خلفای ستم پیشه لحظه و آنی در قتل ایشان درنگ نمی کردند و هرگز اجازه نمی دادند زنده بمانند.
دوم: حضرت مهدی (عج)، بقیه الله و آخرین ذخیره الهی است. اگر ائمه دیگر به شهادت می رسیدند، امام دیگری بود که جانشین ایشان گردد، اما خواست خدا بر این تعلق گرفت که جانشینان رسول اکرم (ص) دوازده نفر باشند؛ در این صورت اگر امام ظاهر بود و کشته می شدند، زمین از حجت خدا خالی می ماند و نظام آفرینش درهم می ریخت.
(تنها راه، صفحات 129و130)
غیبت خورشید تابان، شیعیان تقصیر ماست
این که باشد آن امام از ما نهان تقصیر ماست
اللهـــم عجـــل لولیـــک الفـــرج
ادامه مطلب ....
http://www.nooreaseman.com/forum296/thread47031.html
منبع:انجمن هاي سياسي مذهبي فرهنگي نورآسمان
تبادل لينك
http://ifttt.com/images/no_image_card.png منتظرمنتقم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر