بورنیک که به معنی محل امن و خوب است، در سال ۸۱ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده، اما با این حال تابلویی که اطلاعات آن به رویش ثبت شده باشد در اطرافش وجود ندارد! از طرفی غارنوردانی که شب را در دهانه غار گذرانده‌اند، زباله‌هایشان را کنار بقایای آتش رها کرده و رفته‌اند.
به گزارش فرهنگ نیوز، اگر عکس‌هایش را بدون هیچ توضیحی ببینید، شاید با خودتان بگوبید این چه کشوری است که چنین جاذبه زیبایی دارد، اما زمانی که پای‌تان به دهانه غار "بورنیک" برسد، به طور حتم از اینکه کشورتان چنین جاذبه‌هایی دارد، حیرت‌زده می‌شوید.
هنگامی که از دهانه غار به دشت بورنیک نگاه می‌کنید، قطعا به یاد انسان‌های نئاندرتالی می‌افتید که ۳۰ هزار سال پیش خانه‌هایشان غارهای سرد آهکی بوده و شاید در طول روز بارها کوه را بالا و پایین می‌کردند، بدون آنکه از پدیده ای به نام آرتروز خبر داشته باشند.
غار "بورنیک" یکی از جاذبه‌های گردشگری فیروزکوه است که بعد از حدود دو ساعت کوهنوردی به دهانه آن می‌رسید و بعد از گذشتن از دو دهانه و پایین رفتن از ۱۴۸ پله، به دل تاریک و سرد کوه‌های فیروزکوه می‌رسید.
اگر کمی سکوت کنید، صدای چکه آب را می‌شنوید، صدایی که شما را به دنیای طبیعت وصل می‌کند. این غار از سه تالار عظیم تاقدیسی تشکیل شده. تالار نخست یا بیرونی بورنیک و وجود آثاری از دوره‌های تاریخی کشف شده در آن، نشان میدهد که از مراکز اصلی زندگی انسانها از دوره غارنشینی به بعد بوده است.
بورنیک که به معنی محل امن و خوب است، در سال ۸۱ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده، اما با این حال تابلویی که اطلاعات آن به رویش ثبت شده باشد در اطرافش وجود ندارد! از طرفی غارنوردانی که شب را در دهانه غار گذرانده‌اند، زباله‌هایشان را کنار بقایای آتش رها کرده و رفته‌اند.
با این حال خوشبختانه هنوز این غارِ گردشگری به زباله‌دانی تبدیل نشده است. این غار هم از دست وندال‌ها در امان نمانده و هر کسی که به آن سر زده، با دیواره‌نویسی از خودش یادگاری به جا گذاشته است.
برای رسیدن به غار بورنیک باید از کوچه باغ‌های روستای هرانده بگذرید، باغ‌هایی که سیب‌های قرمز، کمر شاخه‌هایش را خم کرده است. شنیدن صدای آب رودخانه‌ای که از حَبله رود جریان گرفته و خوش و بش با مردم محلی باصفا استرس و دغدغه زندگی شهری را تا ساعت‌ها از ذهن دور می‌کند.
یکی از روستائیان می‌گوید: عمده مردم روستای هرانده باغداری و کشاورزی می‌کنند. اغلب آنها گُل داودی پرورش می‌دادند و می‌فروختند، اما چون مقرون به صرفه نبود و هر شاخه را ۴۰ تومان از آنها می‌خریدند! در حال حاضر کمتر گُل می‌کارند و بیشتر باغداری می‌کنند.
بسیاری از درختان روستا سوخته یا بریده شده‌اند. یکی از اهالی روستا درباره درختان سوخته و بریده شده می‌گوید: به دلیل سم‌پاشی اشتباه در سال‌های گذشته، بسیاری از درخت‌ها خشک شدند و صاحبان آنها مجبور شدند درختان را قطع کنند.
در طول مسیر تنها یک باغچه برای استراحت وجود دارد و اگر می‌خواهید موقع برگشت از غار همانجا ناهار بخورید، باید از قبل با صاحب باغچه تماس بگیرید تا بساط نهار و چای را برایتان فراهم کند.
غارنوردی در بورنیک خسته‌کننده است و برای کودکان و سالمندان مناسب نیست. داخل غار بسیار سرد است و همراه داشتن لباس گرم ضروری است. همچنین نبود چشمه و آب آشامیدنی یکی دیگر از نکاتی است که باید برای رفتن به بورنیک و کوه پیمایی در این منطقه به آن توجه شود و آب به اندازه کافی همراه داشته باشید.
هنگامی که از دهانه غار به دشت بورنیک نگاه می‌کنید، قطعا به یاد انسان‌های نئاندرتالی می‌افتید که ۳۰ هزار سال پیش خانه‌هایشان غارهای سرد آهکی بوده و شاید در طول روز بارها کوه را بالا و پایین می‌کردند، بدون آنکه از پدیده ای به نام آرتروز خبر داشته باشند.
غار "بورنیک" یکی از جاذبه‌های گردشگری فیروزکوه است که بعد از حدود دو ساعت کوهنوردی به دهانه آن می‌رسید و بعد از گذشتن از دو دهانه و پایین رفتن از ۱۴۸ پله، به دل تاریک و سرد کوه‌های فیروزکوه می‌رسید.
اگر کمی سکوت کنید، صدای چکه آب را می‌شنوید، صدایی که شما را به دنیای طبیعت وصل می‌کند. این غار از سه تالار عظیم تاقدیسی تشکیل شده. تالار نخست یا بیرونی بورنیک و وجود آثاری از دوره‌های تاریخی کشف شده در آن، نشان میدهد که از مراکز اصلی زندگی انسانها از دوره غارنشینی به بعد بوده است.
بورنیک که به معنی محل امن و خوب است، در سال ۸۱ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده، اما با این حال تابلویی که اطلاعات آن به رویش ثبت شده باشد در اطرافش وجود ندارد! از طرفی غارنوردانی که شب را در دهانه غار گذرانده‌اند، زباله‌هایشان را کنار بقایای آتش رها کرده و رفته‌اند.
با این حال خوشبختانه هنوز این غارِ گردشگری به زباله‌دانی تبدیل نشده است. این غار هم از دست وندال‌ها در امان نمانده و هر کسی که به آن سر زده، با دیواره‌نویسی از خودش یادگاری به جا گذاشته است.
برای رسیدن به غار بورنیک باید از کوچه باغ‌های روستای هرانده بگذرید، باغ‌هایی که سیب‌های قرمز، کمر شاخه‌هایش را خم کرده است. شنیدن صدای آب رودخانه‌ای که از حَبله رود جریان گرفته و خوش و بش با مردم محلی باصفا استرس و دغدغه زندگی شهری را تا ساعت‌ها از ذهن دور می‌کند.
یکی از روستائیان می‌گوید: عمده مردم روستای هرانده باغداری و کشاورزی می‌کنند. اغلب آنها گُل داودی پرورش می‌دادند و می‌فروختند، اما چون مقرون به صرفه نبود و هر شاخه را ۴۰ تومان از آنها می‌خریدند! در حال حاضر کمتر گُل می‌کارند و بیشتر باغداری می‌کنند.
بسیاری از درختان روستا سوخته یا بریده شده‌اند. یکی از اهالی روستا درباره درختان سوخته و بریده شده می‌گوید: به دلیل سم‌پاشی اشتباه در سال‌های گذشته، بسیاری از درخت‌ها خشک شدند و صاحبان آنها مجبور شدند درختان را قطع کنند.
در طول مسیر تنها یک باغچه برای استراحت وجود دارد و اگر می‌خواهید موقع برگشت از غار همانجا ناهار بخورید، باید از قبل با صاحب باغچه تماس بگیرید تا بساط نهار و چای را برایتان فراهم کند.
غارنوردی در بورنیک خسته‌کننده است و برای کودکان و سالمندان مناسب نیست. داخل غار بسیار سرد است و همراه داشتن لباس گرم ضروری است. همچنین نبود چشمه و آب آشامیدنی یکی دیگر از نکاتی است که باید برای رفتن به بورنیک و کوه پیمایی در این منطقه به آن توجه شود و آب به اندازه کافی همراه داشته باشید.
ادامه مطلب ....
http://ift.tt/1KWlKp1
منبع:انجمن هاي سياسي مذهبي فرهنگي نورآسمان
تبادل لينك
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر