وفات بانوی مهربان حرم است. کوچه های قم غمگین اند. برهمه خوبان تسلیت!
فداها ابوها
از راه دور مي آمديم ، خستگي راه بر شانه هايمان سنگيني مي کرد و تنها اميدمان ديدار محبوب قلبهايمان امام کاظم عليه السلام بود.
شبها که اطراق مي کرديم ، چشم در چشم ستاره ها تا طلوع فجر با مولايمان عاشقانه مي گفتيم . از هستي و ظرايف و دقايق آن سئوال مي کرديم و آرزو داشتيم آقا جوابمان را بدهد. چه شبهايي که در خلوت ، با آقا صحبت مي کرديم و مجنون وار در پي اين بوديم که بهترين واژه ها را براي سخن گفتن با آقا بيابيم ...
آه چه شبهايي بود!
وارد مدينه شديم، گفتند: آقا به مسافرت رفته اند. چقدر سخت بود ، وقتي اين حرف را از زبان مردم شنيديم . تمام ناراحتي مان از اين بود که بايد هر چه سريعتر به شهر خود باز مي گشتيم.
ناگزير سؤالهايمان را نوشتيم و از اصحاب امام خواستيم ، هنگام مراجعت آقا جواب سؤالهايمان را مکتوب کند ، تا حداقل به پاسخ سئوالهايمان دست يابيم ، اگر چه از ديدن آن وديعه الهي محروم شده بوديم.
سؤالهايمان را نوشتيم ، جهاز شتران را بستيم و آماده بازگشتن بوديم... که خبر آوردند " حضرت فاطمه معصومه (س) " دختر خردسال و آشنا به مرام ولايت امام موسي سؤالهايمان را جواب داده اند!
شگفت زده بوديم وقتي به پاسخ ها نگاه مي کرديم، انواري خدايي که تنها در کلام معصومين مي توان يافت در آن يافتيم .
خوشحال از اينکه به پاسخ خواسته هايمان رسيديم و غمناک از اين که سعادت زيارت مولايمان را نيافتيم . ... خبرآوردند در مسير راه با کاروان امام تلاقي خواهيم کرد و زيارت امام کاظم (ع) نصيمان مي شود . اشک شوق چشمانمان را فرا گرفته بود و تصوير زيباي امام موسي کاظم (ع) در چشمهايمان نقش بسته بود ، چقدر دلپذير بود زيارت محبوب قلبها!
وقتي امام فهميدند که حضرت معصومه (س) جواب سئوالهايمان را مکتوب کرده اند آنها را طلب کردند بعد از مطالعه جواب ها ، لبان نوراني شان آرام و مطمئن سه بار اين کلمات را تکرار کردند:
- فداها ابوها ... فداها ابوها ... فداها ابوها...
پدر به فدايش ... پدر به فدايش ... پدر به فدايش...
فداها ابوها
از راه دور مي آمديم ، خستگي راه بر شانه هايمان سنگيني مي کرد و تنها اميدمان ديدار محبوب قلبهايمان امام کاظم عليه السلام بود.
شبها که اطراق مي کرديم ، چشم در چشم ستاره ها تا طلوع فجر با مولايمان عاشقانه مي گفتيم . از هستي و ظرايف و دقايق آن سئوال مي کرديم و آرزو داشتيم آقا جوابمان را بدهد. چه شبهايي که در خلوت ، با آقا صحبت مي کرديم و مجنون وار در پي اين بوديم که بهترين واژه ها را براي سخن گفتن با آقا بيابيم ...
آه چه شبهايي بود!
وارد مدينه شديم، گفتند: آقا به مسافرت رفته اند. چقدر سخت بود ، وقتي اين حرف را از زبان مردم شنيديم . تمام ناراحتي مان از اين بود که بايد هر چه سريعتر به شهر خود باز مي گشتيم.
ناگزير سؤالهايمان را نوشتيم و از اصحاب امام خواستيم ، هنگام مراجعت آقا جواب سؤالهايمان را مکتوب کند ، تا حداقل به پاسخ سئوالهايمان دست يابيم ، اگر چه از ديدن آن وديعه الهي محروم شده بوديم.
سؤالهايمان را نوشتيم ، جهاز شتران را بستيم و آماده بازگشتن بوديم... که خبر آوردند " حضرت فاطمه معصومه (س) " دختر خردسال و آشنا به مرام ولايت امام موسي سؤالهايمان را جواب داده اند!
شگفت زده بوديم وقتي به پاسخ ها نگاه مي کرديم، انواري خدايي که تنها در کلام معصومين مي توان يافت در آن يافتيم .
خوشحال از اينکه به پاسخ خواسته هايمان رسيديم و غمناک از اين که سعادت زيارت مولايمان را نيافتيم . ... خبرآوردند در مسير راه با کاروان امام تلاقي خواهيم کرد و زيارت امام کاظم (ع) نصيمان مي شود . اشک شوق چشمانمان را فرا گرفته بود و تصوير زيباي امام موسي کاظم (ع) در چشمهايمان نقش بسته بود ، چقدر دلپذير بود زيارت محبوب قلبها!
وقتي امام فهميدند که حضرت معصومه (س) جواب سئوالهايمان را مکتوب کرده اند آنها را طلب کردند بعد از مطالعه جواب ها ، لبان نوراني شان آرام و مطمئن سه بار اين کلمات را تکرار کردند:
- فداها ابوها ... فداها ابوها ... فداها ابوها...
پدر به فدايش ... پدر به فدايش ... پدر به فدايش...
ادامه مطلب ....
http://ift.tt/162Hz4s
منبع:انجمن هاي سياسي مذهبي فرهنگي نورآسمان
تبادل لينك
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر