«تنبلی در مدیریت»، «دیکتاتوری در سیاست»، «ذلّت در دیپلماسی»
پنجاهمین شماره از مقالات شفاهی استاد رحیم‌پور ازغدی با عنوان « راه آسان برای توسعه پوشالی: «تنبلی در مدیریت»، «دیکتاتوری در سیاست»، «ذلّت در دیپلماسی» منتشر شد.
راه آسان برای توسعه پوشالی: «تنبلی در مدیریت»، «دیکتاتوری در سیاست»، «ذلّت در دیپلماسی»
سرفصل‌های این گفتار بدین شرح است:
وابستگی‌گرایی اقتصادی از نوع «شرمنده» و تن دادن به نقشه جامع «اردوگاه سرمایه‌داری غرب»:
ایدئولوژی «ذلّت»؛ راهی جز هضم شدن در «الگوی لیبرال» وجود ندارد!
«دلّالی» و «واردات» کالای مصرفی به‌جای «تولید» و اصلاح «الگوی مصرف»
تفکّر قاجاری در برخی مدیران کشور، دوباره حلول کرده است (اصل تناسخ فرهنگی!)
غرب به نجات و پیشرفت ما می‌اندیشد، آری!!
نسخه غربی «توسعه»؛ میان «شکم» و «شرف»، یکی را انتخاب کنید
بمب اتم، حقّ وتو، امکان تحریم، دیکتاتوری رسانه‌ای و سپس صدور «توسعه»!!
«سرمایه‌داری» و «کشورهای هدف»؛ سرمایه بَرداری و سرمایه بَری
به خرج خودتان، به سود خودشان، (رفاه احمقانه و نفوذ زیرکانه)
کمپانی‌های سرمایه‌داری غرب، در متن یا حاشیه؟! (از نفت و انرژی تا سلاح و رسانه)
اعتراف می‌کنیم تا اعتراف کرده باشیم (جنایتکاران خوب!!)
دولتمردان شرمنده و اهل تمکین، شرط سرمایه‌گذاری خارجی؟!
انشاء بخوانیم و مسائل را ساده کنیم (اپوزیسیون‌بازی در داخل برای توجیه ذلّت در خارج)
پای کدخدا را ببوس و بپرس: آیا «نظام سرمایه‌داری» اصلاً وجود داشته است؟
اتاق فرمان «نظام سرمایه‌داری»؛ واقعیت یا توهّم؟ (سلسله مراتب «مرکز – پیرامون»)
نفوذ در «بوروکراسی» حاکمیت‌ها و نابودسازی «تولیدگران داخلی»
آنان درون پروژه شما؟! یا شما درون پروژه آنان؟ راست بگو!
«طرح عملیات»: چگونه تولیدکنندگان داخلی «کشور هدف» را با توهّم «توسعه» و به‌دست «دولت»، نابود کنیم؟
سفاهت «مدیران» و غارت «مُدرن» با پوشش «خدمت‌رسانی بازار جهانی»
امتیاز کوچک بگیر، امتیاز بزرگ بده، همه گزینه‌ها هم روی میز است!
به‌نام «توسعه»، یک بسته «الگوی مصرف» و «سبک زندگی»، تحویل بگیرید
هرچه وابسته‌تر و آسیب‌پذیرتر، امّا بدون تفکیک صنایع «کاربَر» از صنایع «سرمایه‌بَر»
دوباره «ما نمی‌توانیم»!!
از متن «مادر شهر» انقلاب‌های اسلامی تا حاشیه «بی‌پدر و مادری» در جهان سرمایه‌داری
نه سرمایه، نه مهارت، نه تکنولوژی، فقط ما را کنترل کنید!
«تئوری نظری» و «تجربه عملی»، همه علیه شماست
پروژه نابودسازی «واحدهای تولیدی» درون کشور در جهت منافع «کمپانی خارجی» و «دلّال دولتی»
«سرمایه‌گذاری غربی»، وجود ندارد و نخواهد داشت مگر برای مصرف
سراب «انتقال ثروت و تکنولوژی و مهارت» از غرب به ایران!
«تراز پرداخت» نهایی و جوجه‌های آخر پاییز
از ژاپن و تایوان و کره تا امارت و قطر، فروشگاه و پالایشگاهند نه «کشور» و «واحد سیاسی» مستقل
«تاریخ» را بخوان و «واقع‌بین» باش
کرشمه «آمریکایی» و تعظیم «اعتدالی»
سرمایه سرگردان، متخصصین بیکار، بوروکراسی بیمار و یک دولت «چشم به دهان اوباما»
رهاشدگی «مزیّت‌های نسبی کشور»، نه برنامه، نه مدیریت
فحاشی به «دشمن فرضی داخلی»، تمکین به «دشمن واقعی خارجی»
«عقلِ ارزشی»، تعطیل امّا «عقل ابزاری» کجا رفت؟
چرا حتّی «سودمحور» نیستید؟!
به «شعور» این مردم، احترام بگذارید و به «حقوق» ایشان
«بچّه پولدار ملّی»، «بچّه بی‌غیرت بین‌المللی»
«ایدئولوژی»، آب و نان نمی‌شود، امّا «عقل اقتصادی» را چرا اجاره باید داد؟
ادامه مطلب ....
http://ift.tt/18jlPTA
منبع:انجمن هاي سياسي مذهبي فرهنگي نورآسمان
تبادل لينك
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر