آیا اولیائ الله هم خوف و حزن دارند؟/آیت الله جوادی آملی
بسم الله الرحمن الرحیم
كسي كه به صراط مستقيم خاص نايل شود، موحد است و خوف و حزن او هم موحدانه و غم و حزن او را هم خدا مي پسندد. با اينكه پيامبر گرامي اسلام از برجسته ترين مظاهر ولايت، بلكه مظهر كامل (فالله هو الولي)[سوره شوري، آيه 9] است و خداي سبحان فرمود: اولياي خدا غم وترسي ندارند، وجود مبارك پيامبر(صلي الله عليه و آله و سلم) غم هاي فراواني داشت ليكن نه براي خود بلكه براي صيانت صراط توحيد.
غم وحزن حضرت رسول(صلي الله عليه و آله و سلم) براي اين بود كه عده اي لب تشنه مي ميرند اما آب زندگاني را كه آن حضرت به آن ها ارزاني داشته نمي نوشند.
خداوند در چند مورد به پيغمبر فرمود: (فلاتذهب نفسك عليهم حسرات)[سوره فاطر، آيه 35] نفرمود اين قدر غمگين مباش، فرمود اين قدر در راه اين ها خود را فاني نكن و اين قدر دلسوزي نكن كه جان ببازي (فلعلك باخع نفسك)[سوره كهف، آيه 6] گويا داري جان مي بازي!
پس پيامبر هم اهل حزن است، ليكن اندوه او موحدانه است، چون براي خود نيست، او چيزي را از دست نداده تا غمگين باشد، زيرا آن چه را انسان كامل دارد، از دست دادني نيست و آن چه از دست رفتني است، محبوب انسان كامل نخواهد بود.
نبي گرامي اسلام از آن جهت كه داراي ولايت بود، خوف و حزن مسائل مادي به سراغ او نمي رفت چون طمأنينه روح از بارزترين آثار ولايت است (ألا إن أولياء الله لا خوف عليهم ولا هم يحزنون)[سوره يونس، آيه 62]. اولياي الهي براي خود خوف و اندوهي ندارند زيرا هم آينده آن ها تأمين است و هم در گذشته چيزي را از دست نداده اند.
سيره رسول اكرم(ص) در قرآن جلد 8 - صفحه 148
منبع
ادامه مطلب ....
http://ift.tt/1stCwj4
منبع:انجمن هاي سياسي مذهبي فرهنگي نورآسمان
تبادل لينك
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر