چرا به عاريه، عار مي‌گويند

بسم الله الرحمن الرحيم

«الهي انطقني بالهدي و الهمني التقوي»

حجت الاسلام قرائتی

چرا به عاريه، عار مي‌گويند. ظروف عاريه! عاريه يعني آدم وقتي مي‌خواهد بگيرد، بايد خجالت بکشد، بايد خودش را سبک کند.

زماني که داماد شدم، به من گفتند که: برو چند قالي در بازار کاشان بگير، دور خانه را قالي بندان کن. طلبه جواني بودم. گفتم: حالا من بروم به تاجر بگويم: دو تا قالي به ما عاريه بده. ده، دوازده قالي بگيرم و دور خانه را قالي‌بندان کنيم که عروس مي‌آيد. من بايد پيش تاجر سرم را خم کنم که جلوي فاميل سرم را بلند کنم؟! نه آنجا خم مي‌کنم و نه آنجا بلند مي‌کنم! برگشتم، گفتند: چه کردي؟ گفتم: ارزش نداشت. بايد يکجا خم شوم، تا يکجا سرفراز شوم. نه خم مي‌شوم و نه سر فراز مي‌شوم. عروس هم که مي‌فهمد اينها قرضي است. مي‌فهمد از من نيست. عاريه را عاريه مي‌گويند چون در گرفتنش عار است. بايد خودت را بشکني. يعني بايد کرامت و شرافت خودت را ضربه بزني، که يک چيزي وام بگيري.

«والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته»

ادامه مطلب ....



http://ift.tt/1pslEfb



منبع:انجمن هاي سياسي مذهبي فرهنگي نورآسمان



تبادل لينك