نشانه های عُجْبْ و آثار آن :
موضوع غرور و عُجْبْ است ، عجب به معنى خودپسندى ، گاهى افراد خیال مى كنند كه آدم خوبى هستند ، لازم هم نیست كه به زبان بگوید ، هیچ حرفى هم نمى زند ، اما هر جایى كه نشسته هى احساس مى كند كه یک امتیازى دارد ، بقیه را بهتر نمى داند و خودش را از دیگران بالاتر مى بیند ...... نشانه های عُجْبْ چیست ؟
الف : پندپذیر نیست ، وقتى به او مى گویى اینکار اشتباه است ، غرورش اجازه نمی دهد قبول کند
ب : اهل مشورت نیست ، آدمى كه عجب دارد مى گوید من خودم مى فهمم ، بی عقل كه نیستم ، از همه شما بهتر مى فهمم ....... نمى خواهم از تو بپرسم ، تو چه كسى هستى كه من از تو بپرسم ؟ ..... خودم بهتر بلدم .....
ج : اهل تشكر نیست ، اصلاً از كسى تشکر نمى كند ، اگر کسی برایش کاری انجام داد می گوید وظیفه اش است ، تشکر نمی کند از خلق الله
د : منت مى گذارد ، اهل منت است .... من به تو وام دادم ..... دیروز بهت تلفن كردم ... چند دفعه دیدن او رفته ام ، اما او بازدید من نیامده است ، مریض شده است ، رفتم و از او پرستارى كردم ، چه كارهایی كرده ام ؟ ..... هركسى منتى كه مى گذارد این منت نشان دهنده این است كه دارد خودپسندى خودش را اظهار مى كند .... علاوه بر این قرآن مى فرماید : «لا تُبْطِلُوا صَدَقاتِكُمْ بِالْمَنِّ وَ الْأَذى » ( بقره / ۲۶۴ ) اگر خدمتى كردى و منت گذاشتى ، قبول نیست .....
دو ركعت نماز مى خواند ، خیال مى كند كه خیلى كار مهمى كرده .... كار خودش برایش خیلی مهم است .... در عبادات سرسنگین است .....
ه : وقتى حرف مى زند ، تلاش مى كند و دست و پا مى زند كه حرف خودش بر کرسی بنشیند ، سماجت مى كند كه حرف من را بپذیرید ، این هم پیداست كه یك خودپسندى در درونش هست ، خودش را از خدا طلبكار مى داند. خودش را از خلق ، دولت ، ملت ، طلبكار می‌داند ...... حدیث داریم که دلیل عُجْبْ دو تا چیز است ، ضعف عقل و فساد عقل ، «العُجْبْ رأس الجهل» عجب از جهل بدتر است ، چرا ؟ چون آدم جاهل گاهى به فكر باسواد شدن مى افتد ، اما آدم خودپسند مى گوید من دانا هستم و نیاز ندارم كه نزد كسى علم یاد بگیرم . آدم بى سواد گاهى به فكر این مى افتد كه حالا كه همه باسواد هستند من هم بروم و یاد بگیرم ، آدم باسواد اگر غرور و عجب داشته باشد قبول نمی کند ، قرآن مى فرماید «وَ ما أُوتیتُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِلاَّ قَلیلاً»(اسراء/۸۵) جز اندکی از علم به شما داده نشده ، جهل انسان نسبت به علمش بی نهایت است ، حضرت امیرالمؤمنین امام علی علیه السلام می فرمایند : چرا فخر فروشی مى کنید ؟ مگر نمى دانید كه در شكمتان چیست ؟ تو حامل نجاست هستى ، تكبر به تو چه ؟ ..... خداوند غضب مى كند بر آدمى كه خودش را خوب بداند «ثمرة العُجْبْ البغضاء» آدمى كه خودپسند است ، مردم او را دوست ندارند.
موضوع غرور و عُجْبْ است ، عجب به معنى خودپسندى ، گاهى افراد خیال مى كنند كه آدم خوبى هستند ، لازم هم نیست كه به زبان بگوید ، هیچ حرفى هم نمى زند ، اما هر جایى كه نشسته هى احساس مى كند كه یک امتیازى دارد ، بقیه را بهتر نمى داند و خودش را از دیگران بالاتر مى بیند ...... نشانه های عُجْبْ چیست ؟
الف : پندپذیر نیست ، وقتى به او مى گویى اینکار اشتباه است ، غرورش اجازه نمی دهد قبول کند
ب : اهل مشورت نیست ، آدمى كه عجب دارد مى گوید من خودم مى فهمم ، بی عقل كه نیستم ، از همه شما بهتر مى فهمم ....... نمى خواهم از تو بپرسم ، تو چه كسى هستى كه من از تو بپرسم ؟ ..... خودم بهتر بلدم .....
ج : اهل تشكر نیست ، اصلاً از كسى تشکر نمى كند ، اگر کسی برایش کاری انجام داد می گوید وظیفه اش است ، تشکر نمی کند از خلق الله
د : منت مى گذارد ، اهل منت است .... من به تو وام دادم ..... دیروز بهت تلفن كردم ... چند دفعه دیدن او رفته ام ، اما او بازدید من نیامده است ، مریض شده است ، رفتم و از او پرستارى كردم ، چه كارهایی كرده ام ؟ ..... هركسى منتى كه مى گذارد این منت نشان دهنده این است كه دارد خودپسندى خودش را اظهار مى كند .... علاوه بر این قرآن مى فرماید : «لا تُبْطِلُوا صَدَقاتِكُمْ بِالْمَنِّ وَ الْأَذى » ( بقره / ۲۶۴ ) اگر خدمتى كردى و منت گذاشتى ، قبول نیست .....
دو ركعت نماز مى خواند ، خیال مى كند كه خیلى كار مهمى كرده .... كار خودش برایش خیلی مهم است .... در عبادات سرسنگین است .....
ه : وقتى حرف مى زند ، تلاش مى كند و دست و پا مى زند كه حرف خودش بر کرسی بنشیند ، سماجت مى كند كه حرف من را بپذیرید ، این هم پیداست كه یك خودپسندى در درونش هست ، خودش را از خدا طلبكار مى داند. خودش را از خلق ، دولت ، ملت ، طلبكار می‌داند ...... حدیث داریم که دلیل عُجْبْ دو تا چیز است ، ضعف عقل و فساد عقل ، «العُجْبْ رأس الجهل» عجب از جهل بدتر است ، چرا ؟ چون آدم جاهل گاهى به فكر باسواد شدن مى افتد ، اما آدم خودپسند مى گوید من دانا هستم و نیاز ندارم كه نزد كسى علم یاد بگیرم . آدم بى سواد گاهى به فكر این مى افتد كه حالا كه همه باسواد هستند من هم بروم و یاد بگیرم ، آدم باسواد اگر غرور و عجب داشته باشد قبول نمی کند ، قرآن مى فرماید «وَ ما أُوتیتُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِلاَّ قَلیلاً»(اسراء/۸۵) جز اندکی از علم به شما داده نشده ، جهل انسان نسبت به علمش بی نهایت است ، حضرت امیرالمؤمنین امام علی علیه السلام می فرمایند : چرا فخر فروشی مى کنید ؟ مگر نمى دانید كه در شكمتان چیست ؟ تو حامل نجاست هستى ، تكبر به تو چه ؟ ..... خداوند غضب مى كند بر آدمى كه خودش را خوب بداند «ثمرة العُجْبْ البغضاء» آدمى كه خودپسند است ، مردم او را دوست ندارند.
ادامه مطلب ....
http://ift.tt/29aA6Vw
منبع:انجمن هاي سياسي مذهبي فرهنگي نورآسمان
تبادل لينك
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر