در بیان حکم اطفال و مجانین
بدان که مجلسی (قدّه) فرموده: خلافی نیست میان اصحاب ما در آنکه اطفال مؤمنان با پدران خود به بهشت می روند، چنانچه حق تعالی فرموده: وَ اَلَّذِينَ آمَنُوا وَ اِتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّيَّتُهُمْ بِإِيمانٍ أَلْحَقْنا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَ ما أَلَتْناهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَيْءٍ سوره طور، آیه 21. (طور) یعنی آنها که ایمان آوردند و از پی ایشان رفتند ذرّیّه ایشان به سبب ایمان ایشان ملحق ساختیم به ایشان ذرّیّه ایشان را و کم نکردیم از ثواب اعمال پدران به این سبب چیزی را. و احادیث بسیار وارد شده که این آیه در باب اطفال مؤمنان نازل شده که ایشان را با پدران خود به بهشت می برند. و علیّ بن ابراهیم از حضرت امام جعفر صادق علیه السلام روایت کرده که اطفال شیعیان ما را حضرت فاطمه تربیت می کند و به هدیه می دهد به پدران ایشان در قیامت. مجلسی، حقّ الیقین، ص 424
و کلینی از حضرت امام جعفر صادق علیه السلام روایت کرده که قاصر بودند فرزندان از عمل پدران ملحق می گرداند پسران را به پدران تا دیده های ایشان روشن گردد.185 و در نوادر راوندی از حضرت امام رضا علیه السلام روایت کرده که تزویج مکنید زن خوشروئی را که فرزند نیاورد، به درستی که من مباهات می کنم به شما به امّت ها در روز قیامت؛ مگر نمی دانی که فرزندان در زیر عرش رحمن می باشند و استغفار می کنند از برای پدران و محافظت می کند ایشان را حضرت ابراهیم و تربیت می کند ایشان را ساره در کوهی از مشک و عنبر و زعفران. مجلسی، حقّ الیقین، ص 424
و ابن بابویه در فقیه به سند صحیح از حضرت امام جعفر صادق علیه السلام روایت کرده که چون طفلی از اطفال مؤمنان بمیرد منادی ندا می کند در ملکوت سماوات که فلان پسر فلان مرد؛ اگر یکی از پدر و مادر و یا خویشان مؤمن ایشان مرده است به او می دهند که او را غذا بدهد والاّ به حضرت فاطمه (ع) می دهند که او را غذا بدهد تا یکی از پدر و مادر و اهل بیت مؤمن او بمیرد پس حضرت فاطمه (ع) به ایشان می دهند. مجلسی، حقّ الیقین، ص 425 و ایضاً به سند صحیح از آن حضرت روایت کرده که حق تعالی اطفال مؤمنان را به حضرت ابراهیم علیه السلام و ساره علیه السلام می دهد که غذا می دهند ایشان را به درختی در بهشت که پستان ها دارد مانند پستان های گاو در قصری از مروارید؛ چون روز قیامت شود ایشان را جامه های خوب بپوشانند و خوشبو کنند و به هدیه به پدران ایشان بدهند، پس ایشان پادشاهان باشند با پدران خود در بهشت. مجلسی، حقّ الیقین، ص 425 و در بعضی از کتب معتبره از حضرت امام محمد باقر علیه السلام روایت کرده که چون حضرت رسول اکرم صلواة الله علیه و آله در شب معراج به آسمان هفتم رسید و پیغمبران را در آنجا ملاقات کرد گفت: کجا است پدرم ابراهیم (ع)، گفتند: او با اطفال شیعیان علی (ع) است و چون داخل بهشت شد دید که حضرت ابراهیم (ع) در زیر درختی است که پستان ها دارد مانند پستان های گاو و اطفال چند از آن پستان ها می مکند چون پستانی از دهان طفلی بیرون می آید حضرت ابراهیم بر می خیزد و پستان ها را به دهان ایشان می گذارد. پس سلام کرد بر حضرت رسول و از احوال علی بن ابی طالب (ع) سؤال کرد، فرمود: او را در میان امّت خود گذاشته ام، گفت: نیکو خلیفه ای گذاشته ای، حق تعالی اطاعت او را بر ملائکه واجب گردانیده و اینها اطفال شیعیان اویند، از خدا سؤال کردم که ایشان را به من بسپارد که تربیت ایشان بکنم و هر جرعه که ایشان می مکند طعم جمیع میوه ها و نهرهای بهشت را می یابند از او.مجلسی، حقّ الیقین، ص 425
مؤلّف گوید که معنی این تربیت پیش اشاره شد. و در مقام اشکالی است که اگر بعد از موت قوّه و لیاقت هست پس چرا تکلیف نباشد و اگر مادّه واستعداد و تربیت و ترقّی نیست پس عمل خیر از برای مردگان چیست و احادیث این مقام و آیات و احادیث شفاعت چه معنی دارد. و از حکماء و علماء در مقام سخنان چندی نقل شده که تطبیق آنها و احادیث معصومین و ضروریّات مذهب و دین بسیار مشکل است. و ما به یاری قائم عجّل الله فرجه در مجالس وعظ رفع اشکال به تحقیق کرده ایم و دیده های برادران ایمانی را به نور معرفت روشن نموده ایم. رجوع کن که لازم است.
و امّا اطفال کفّار، بعضی گفته اند که با پدران خود به جهنّم می روند و این سخن با مذهب عدلیّه هیچ آشنائی ندارد، و بعضی گفته اند به بهشت می روند، و بعضی گفته اند آن را که خدا می داند اگر می ماند از اهل سعادت بود او را به بهشت می برد و آن را که اگر می ماند از اهل شقاوت بود به حهنّم می برد، و این سخن نیز وجهی ندارد زیرا که قصاص قبل از جنایت معقول نیست، و بعضی گفته اند در بهشت خدمه ی اهل بهشتند، و اکثر گفته اند که از اهل اعرافند که مقامی است پست تر از بهشت.
و کلینی (قدّه) و ابن بابویه (قدّه) و اکثر محدّثین شیعه را اعتقاد آن است که حق تعالی در قیامت ایشان را به تکلیف دیگر خواهد کرد به حسب آن تکلیف، ایشان را معاقب خواهد گردانید موافق احادیث بسیاری که در این باب وارد شده، چنانکه ابن بابویه در خصال به سند صحیح علی المشهور روایت کرده از زراره از حضرت امام محمد باقر علیه السلام که چون روز قیامت شود خدا حجّت تمام می کند بر پنج کس، بر طفلی و بر کسی که در میان دو پیغمبر باشد یعنی از بعثت پیغمبر سابق مدّت ها گذشته باشد و اهل ضلالت غالب شده باشند و حق مخفی شده باشد و پیغمبر دیگر مبعوث نشده باشد مانند زمان جاهلیّت بسیاری از مردم که حجّت بر ایشان تمام نشده باشد معذور خواهند بود، و کسی که ابتداء بعثت نفهمد و هنوز حجّت قائم نشده باشد، و ابله که تمیز حقّ و باطل نتواند کرد که مستضعف باشد، و دیوانه که هیچ نفهمد و مکلّف نباشد، و کر و گنگ که مادرزاد باشد. پس بر هر یک از ایشان خدا حجّت تمام می کند و پیغمبری بر ایشان مبعوث می گرداند و آتشی از برای ایشان می افروزد و پیغمبر صلواة الله علیه و آله می گوید به ایشان که پروردگار شما امر کرده شما را که داخل این آتش شوید و هر که داخل شد بر او بَرد و سلام خواهد شد و هر که فرمان نبرد داخل آتش خواهد شد. مجلسی، حقّ الیقین، ص 426 و مجلسی (قدّه) بعد از این حدیث احادیث چندی قریب به این مضمون ذکر کرده بعد فرمود احادیث بسیار است در این باب و از عقل بعید نیست، تا آنکه در آخر دو حدیث نقل کرد که اطفال مشرکین و اهل دنیا خدمتکاران اهل بهشتند، بعد فرمود و کلینی (قدّه) به سند صحیح از زراره روایت کرده که گفت از حضرت امام جعفر صادق علیه السلام سؤال کردم که چه می فرمائی در اطفالی که پیش از بلوغ بمیرند. فرمود: سؤال کردند از رسول خدا صلواة الله علیه و آله از احوال ایشان، فرمود: خدا داناتر است به آنچه ایشان خواهند کرد. حضرت فرمود: یعنی دست از ایشان بردارید و در باب ایشان سخنی مگوئید و علم ایشان را به خدا بگذارید. مجلسی، حقّ الیقین، ص 428
مؤلّف گوید: اصل همان است که اشاره نمودیم که خدا و امناء خدا گاهی ما ضعفاء را به علم تربیت می نمایند و گاهی به جهل و آنجا که مقام علم بود چندان نفرموده اند که جای شبهه و شک باشد و آنجا که مصلحت نبود به اجمال و تشابه و اختلاف گذرانده اند و گاهی فرمودند گرد او نگردید و پیرامون او نشوید مثل همین مقام. و بالجمله ایمان آورده ایم به آنچه فرمودند و آنچه نفرمودند و یقین داریم که خدا عادل است و همیشه تفضّل خدا بر عدل او سبقت گرفته و پیوسته رحمت او بر غضب او پیش دستی نموده. چون ضعف وجود ما در این زمان مانع از تعلیم باشد امیدواریم که به واسطه ی رسیدن زمان قائم عجّل الله فرجه یا رجعت نمودن یا به عالم دیگر که مقام کشف و شهود است مجهولات ما معلوم گردد به محمّد و آله.
------------------------------------------
بدان که مجلسی (قدّه) فرموده: خلافی نیست میان اصحاب ما در آنکه اطفال مؤمنان با پدران خود به بهشت می روند، چنانچه حق تعالی فرموده: وَ اَلَّذِينَ آمَنُوا وَ اِتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّيَّتُهُمْ بِإِيمانٍ أَلْحَقْنا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَ ما أَلَتْناهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَيْءٍ سوره طور، آیه 21. (طور) یعنی آنها که ایمان آوردند و از پی ایشان رفتند ذرّیّه ایشان به سبب ایمان ایشان ملحق ساختیم به ایشان ذرّیّه ایشان را و کم نکردیم از ثواب اعمال پدران به این سبب چیزی را. و احادیث بسیار وارد شده که این آیه در باب اطفال مؤمنان نازل شده که ایشان را با پدران خود به بهشت می برند. و علیّ بن ابراهیم از حضرت امام جعفر صادق علیه السلام روایت کرده که اطفال شیعیان ما را حضرت فاطمه تربیت می کند و به هدیه می دهد به پدران ایشان در قیامت. مجلسی، حقّ الیقین، ص 424
و کلینی از حضرت امام جعفر صادق علیه السلام روایت کرده که قاصر بودند فرزندان از عمل پدران ملحق می گرداند پسران را به پدران تا دیده های ایشان روشن گردد.185 و در نوادر راوندی از حضرت امام رضا علیه السلام روایت کرده که تزویج مکنید زن خوشروئی را که فرزند نیاورد، به درستی که من مباهات می کنم به شما به امّت ها در روز قیامت؛ مگر نمی دانی که فرزندان در زیر عرش رحمن می باشند و استغفار می کنند از برای پدران و محافظت می کند ایشان را حضرت ابراهیم و تربیت می کند ایشان را ساره در کوهی از مشک و عنبر و زعفران. مجلسی، حقّ الیقین، ص 424
و ابن بابویه در فقیه به سند صحیح از حضرت امام جعفر صادق علیه السلام روایت کرده که چون طفلی از اطفال مؤمنان بمیرد منادی ندا می کند در ملکوت سماوات که فلان پسر فلان مرد؛ اگر یکی از پدر و مادر و یا خویشان مؤمن ایشان مرده است به او می دهند که او را غذا بدهد والاّ به حضرت فاطمه (ع) می دهند که او را غذا بدهد تا یکی از پدر و مادر و اهل بیت مؤمن او بمیرد پس حضرت فاطمه (ع) به ایشان می دهند. مجلسی، حقّ الیقین، ص 425 و ایضاً به سند صحیح از آن حضرت روایت کرده که حق تعالی اطفال مؤمنان را به حضرت ابراهیم علیه السلام و ساره علیه السلام می دهد که غذا می دهند ایشان را به درختی در بهشت که پستان ها دارد مانند پستان های گاو در قصری از مروارید؛ چون روز قیامت شود ایشان را جامه های خوب بپوشانند و خوشبو کنند و به هدیه به پدران ایشان بدهند، پس ایشان پادشاهان باشند با پدران خود در بهشت. مجلسی، حقّ الیقین، ص 425 و در بعضی از کتب معتبره از حضرت امام محمد باقر علیه السلام روایت کرده که چون حضرت رسول اکرم صلواة الله علیه و آله در شب معراج به آسمان هفتم رسید و پیغمبران را در آنجا ملاقات کرد گفت: کجا است پدرم ابراهیم (ع)، گفتند: او با اطفال شیعیان علی (ع) است و چون داخل بهشت شد دید که حضرت ابراهیم (ع) در زیر درختی است که پستان ها دارد مانند پستان های گاو و اطفال چند از آن پستان ها می مکند چون پستانی از دهان طفلی بیرون می آید حضرت ابراهیم بر می خیزد و پستان ها را به دهان ایشان می گذارد. پس سلام کرد بر حضرت رسول و از احوال علی بن ابی طالب (ع) سؤال کرد، فرمود: او را در میان امّت خود گذاشته ام، گفت: نیکو خلیفه ای گذاشته ای، حق تعالی اطاعت او را بر ملائکه واجب گردانیده و اینها اطفال شیعیان اویند، از خدا سؤال کردم که ایشان را به من بسپارد که تربیت ایشان بکنم و هر جرعه که ایشان می مکند طعم جمیع میوه ها و نهرهای بهشت را می یابند از او.مجلسی، حقّ الیقین، ص 425
مؤلّف گوید که معنی این تربیت پیش اشاره شد. و در مقام اشکالی است که اگر بعد از موت قوّه و لیاقت هست پس چرا تکلیف نباشد و اگر مادّه واستعداد و تربیت و ترقّی نیست پس عمل خیر از برای مردگان چیست و احادیث این مقام و آیات و احادیث شفاعت چه معنی دارد. و از حکماء و علماء در مقام سخنان چندی نقل شده که تطبیق آنها و احادیث معصومین و ضروریّات مذهب و دین بسیار مشکل است. و ما به یاری قائم عجّل الله فرجه در مجالس وعظ رفع اشکال به تحقیق کرده ایم و دیده های برادران ایمانی را به نور معرفت روشن نموده ایم. رجوع کن که لازم است.
و امّا اطفال کفّار، بعضی گفته اند که با پدران خود به جهنّم می روند و این سخن با مذهب عدلیّه هیچ آشنائی ندارد، و بعضی گفته اند به بهشت می روند، و بعضی گفته اند آن را که خدا می داند اگر می ماند از اهل سعادت بود او را به بهشت می برد و آن را که اگر می ماند از اهل شقاوت بود به حهنّم می برد، و این سخن نیز وجهی ندارد زیرا که قصاص قبل از جنایت معقول نیست، و بعضی گفته اند در بهشت خدمه ی اهل بهشتند، و اکثر گفته اند که از اهل اعرافند که مقامی است پست تر از بهشت.
و کلینی (قدّه) و ابن بابویه (قدّه) و اکثر محدّثین شیعه را اعتقاد آن است که حق تعالی در قیامت ایشان را به تکلیف دیگر خواهد کرد به حسب آن تکلیف، ایشان را معاقب خواهد گردانید موافق احادیث بسیاری که در این باب وارد شده، چنانکه ابن بابویه در خصال به سند صحیح علی المشهور روایت کرده از زراره از حضرت امام محمد باقر علیه السلام که چون روز قیامت شود خدا حجّت تمام می کند بر پنج کس، بر طفلی و بر کسی که در میان دو پیغمبر باشد یعنی از بعثت پیغمبر سابق مدّت ها گذشته باشد و اهل ضلالت غالب شده باشند و حق مخفی شده باشد و پیغمبر دیگر مبعوث نشده باشد مانند زمان جاهلیّت بسیاری از مردم که حجّت بر ایشان تمام نشده باشد معذور خواهند بود، و کسی که ابتداء بعثت نفهمد و هنوز حجّت قائم نشده باشد، و ابله که تمیز حقّ و باطل نتواند کرد که مستضعف باشد، و دیوانه که هیچ نفهمد و مکلّف نباشد، و کر و گنگ که مادرزاد باشد. پس بر هر یک از ایشان خدا حجّت تمام می کند و پیغمبری بر ایشان مبعوث می گرداند و آتشی از برای ایشان می افروزد و پیغمبر صلواة الله علیه و آله می گوید به ایشان که پروردگار شما امر کرده شما را که داخل این آتش شوید و هر که داخل شد بر او بَرد و سلام خواهد شد و هر که فرمان نبرد داخل آتش خواهد شد. مجلسی، حقّ الیقین، ص 426 و مجلسی (قدّه) بعد از این حدیث احادیث چندی قریب به این مضمون ذکر کرده بعد فرمود احادیث بسیار است در این باب و از عقل بعید نیست، تا آنکه در آخر دو حدیث نقل کرد که اطفال مشرکین و اهل دنیا خدمتکاران اهل بهشتند، بعد فرمود و کلینی (قدّه) به سند صحیح از زراره روایت کرده که گفت از حضرت امام جعفر صادق علیه السلام سؤال کردم که چه می فرمائی در اطفالی که پیش از بلوغ بمیرند. فرمود: سؤال کردند از رسول خدا صلواة الله علیه و آله از احوال ایشان، فرمود: خدا داناتر است به آنچه ایشان خواهند کرد. حضرت فرمود: یعنی دست از ایشان بردارید و در باب ایشان سخنی مگوئید و علم ایشان را به خدا بگذارید. مجلسی، حقّ الیقین، ص 428
مؤلّف گوید: اصل همان است که اشاره نمودیم که خدا و امناء خدا گاهی ما ضعفاء را به علم تربیت می نمایند و گاهی به جهل و آنجا که مقام علم بود چندان نفرموده اند که جای شبهه و شک باشد و آنجا که مصلحت نبود به اجمال و تشابه و اختلاف گذرانده اند و گاهی فرمودند گرد او نگردید و پیرامون او نشوید مثل همین مقام. و بالجمله ایمان آورده ایم به آنچه فرمودند و آنچه نفرمودند و یقین داریم که خدا عادل است و همیشه تفضّل خدا بر عدل او سبقت گرفته و پیوسته رحمت او بر غضب او پیش دستی نموده. چون ضعف وجود ما در این زمان مانع از تعلیم باشد امیدواریم که به واسطه ی رسیدن زمان قائم عجّل الله فرجه یا رجعت نمودن یا به عالم دیگر که مقام کشف و شهود است مجهولات ما معلوم گردد به محمّد و آله.
------------------------------------------
* منبع: کاشف الاسرار، مولی نظرعلی طالقانی، به کوشش مهدی طیّب، جلد 1، ص 354 تا 357
ادامه مطلب ....
http://ift.tt/1BzR9VA
منبع:انجمن هاي سياسي مذهبي فرهنگي نورآسمان
تبادل لينك
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر