ايران اكونوميست :آمارها نشان میدهد 50درصد از زنان از ظاهر خود راضی نیستند و بعضی از آنها عیبهای بسیار کوچک صورت و بدن خود را بسیار بزرگ میبینند.به طور کلی میتوان گفت شدت این بیماری در هر شخص نسبت به دیگری متفاوت است.
برترین مجله اینترنتی ایران
مجله سیب سبز: هر زمان مقابل آینه میایستم یا یکی از عکسهای خود را نگاه میکنم، نفسم بند میآید و از دیدن خودم متنفر میشوم. من شخصی را میبینم که با تصوراتم فرق دارد و کاملا برایم بیگانه است. بیشتر اوقات فکر میکنم زیر چشمانم گود افتاده یا برعکس دو کیسه سیاه و کبود در زیر آن قرار گرفته است. من از شکل بینی خودم هم متنفرم، زیرا بسیار بزرگ و گوشتی است و بخش زیادی از صورتم را گرفته. متاسفانه نیمه راست صورت من هم تفاوت زیادی با نیمه سمت چپ دارد؛ به همین دلیل هنگامی که در کنار دوستانم راه میروم، مدام در طرفی قرار میگیرم که آنها قسمت راست صورتم را ببینند.
زنانی که خود را زشت میبینند
لبهای من هم بسیار باریکند و نیمه بالایی آن تفاوت زیادی با نیمه پایینی دارد. گردن من بسیار بلند است و هر زمان به آینه نگاه میکنم، فکر میکنم در حال تماشای یک اردک هستم. از همه بدتر تمام صورت من را جوش پوشانده و لکههای زشت اطراف آن را فرا گرفته است. این تصورات از 4 سالگی با من است و از همان دوران من از اینکه در بین مهمانان یا دوستانم قرار بگیرم اجتناب میکردم. از همان زمان دچار وسواس شدم؛ به طوری که هر روز 30 بار صورت خود را میشستم و چند بار لباسهایم را عوض میکردم. با وجود آنکه چند کیلو کمبود وزن داشتم اما شروع به رژیم گرفتن کردم، زیرا تصور میکردم پاهایم بسیار چاقند و شکم بزرگی دارم. برای چند سال سعی کردم تا حد ممکن در خانه بمانم و در مقابل چشم مردم قرار نگیرم.
آنچه خواندید، توصیفات ریچل بوگان 27 ساله از کشور انگلستان است. این زن یکی از صدها هزار نفر در سراسر جهان است که از سندرم خودزشتپنداری یاBody dysmorphic disorder رنج میبرد. آمارها نشان میدهد 50درصد از زنان از ظاهر خود راضی نیستند و بعضی از آنها عیبهای بسیار کوچک صورت و بدن خود را بسیار بزرگ میبینند. در بعضی از آنها این حالت به قدری شديد است که علائمی مشابه سندرم BDD پیدا میکند.
این بیماری تا چه حد میتواند جدی شود؟
در بعضی بیماران مانند «حنی کمایل»، بیماری به قدری شدت پیدا کرده که او 8 بار دست به خودکشی زده است. هر زمان این دختر به آینه نگاه میکرد یک فرد چاق و بد هیکل با صورت زشت را میدید که زنده ماندنش هیچ ارزشی برای دیگران ندارد. یکی از عادات حنی این بود که مدام سرتاپای دیگران را برانداز کرده و با خود مقایسه میکرد. بیماری حنی در 9 سالگی و زمانی که او علائم بلوغ را تجربه کرد، آغاز شد و به تدریج شدت گرفت. این وضعیت تا جایی پیش رفت که او در 12 سالگی علاقهاش به غذا خوردن را از دست داد و شروع به استفاده از قرصهای ضد افسردگی کرد. در 15 سالگی او برای اولینبار تصمیم به خودکشی گرفت و سعی کرد با مصرف همزمان چند قرص ضدافسردگی به زندگی خود پایان دهد. او طی چند سال بعد، 7 بار دیگر هم این کار را تکرار کرد تا اینکه سرانجام پزشکان متوجه ابتلای او به ناهنجاری خودزشتپنداری شدند و درمانهای روانشناسی را آغاز کردند. به طور کلی میتوان گفت شدت این بیماری در هر شخص نسبت به دیگری متفاوت است.
بسیاری از این افراد به دلیل رفتارها و احساسات خود رابطه خوبی با دوستان و اعضای خانوادهشان ندارند و معمولا تنهایی را تجربه میکنند. تفکرات مرتبط با خودکشی در این افراد معمولا مشاهده میشود و تقریبا 19درصد از آنها به این موضوع فکر میکنند. آمارها نشان میدهد 7درصد از این افراد حتی اقدام به خودکشی هم کردهاند و متاسفانه در بعضی موارد هم در انجام این کار به موفقیت رسیدهاند.
سندرم خودزشتپنداری چیست؟
سندرم خودزشتپنداری یا BDD یک بیماری روانی است که طی آن فرد به شدت در مورد اشکالات جزئی موجود در صورت یا ظاهر خود حساس میشود. این بیماری در بسیاری از موارد ناشناخته باقی میماند و فقط در صورتی که شخص علائم بسیار شدیدی مانند افسردگی از خود نشان دهد میتوان به وجود آن پی برد. افراد مبتلا به این بیماری خود را زشت میبینند و در بسیاری موارد دست به انجام عملهاي جراحی زیبایی و استفاده بیش از حد از لوازم آرایشي میزنند تا بتوانند ظاهر خود را بهبود ببخشند. البته برای مبتلا بودن به این بیماری لازم نیست که حتما با این شدت علائم گفته شده را داشته باشید، زیرا این بیماری در افراد مختلف به شکلهای گوناگونی خود را نشان میدهد. سندرم خودزشتپنداری تا حدی مشابه بیاشتهایی عصبی است که فرد با تصور چاق بودن، از غذا خوردن اجتناب میکند؛ با این تفاوت که در بیاشتهایی عصبی، نگرانی فرد در مورد شکل ظاهری کل بدن است اما در سندرم خودزشتپنداری، بیمار روی یک یا چند نقطه خاص از صورت یا بدن خود تمرکز میکند. فرد مبتلا به این بیماری مرتب صورت خود را در آینه چک میکند یا برعکس از دیدن آینه فراری است. این بیماری هم در مردان و هم در زنان دیده میشود و معمولا از سنین نوجوانی علائم خود را نشان میدهد.
حتی افراد زیبا هم به این بیماری مبتلا میشوند
با داشتن اندامی لاغر و پوستی زیبا، تقریبا هر دختری آرزو داشت شبیه دانیل نالتی باشد، اما او در آینه خود را زنی ترسناک و زشت میدید که چروکها سراسر چهرهاش را فرا گرفتهاند.
او در اینباره میگوید: من در کودکی بسیار شاد بودم، اما زمانی که به سن بلوغ رسیدم همه چیز تغییر کرد. در 11 سالگی من فکر میکردم که دهان پهنی دارم و صورتم آنقدر زشت است که هیچ کس نمیتواند به آن نگاه کند. در 15 سالگی شدت این بیماری به قدری افزایش پیدا کرد که موهایم شروع به ریختن کرد به طوری که من حتی میترسیدم آنها را شانه کنم. در آن زمان بود که استفاده افراطی از لوازم آرایشی آغاز شد.
دانیل هر روز ساعتها از وقت خود را مقابل آینه میگذراند و بعد از بیدار شدن از خواب اولین کاری که انجام ميداد استفاده از لوازم آرایشي بود. با اینکه این زن مدتهاست تحت نظر پزشکان است، اما هنوز هم افکار منفی او را رها نمیکنند و بخش زیادی از درآمد ماهانه او صرف خرید لوازم آرایشي میشود. تحقیقات نشان میدهد تقریبا نیمی از زنان از شکل صورت خود راضی نیستند و به همین دلیل سعی میکنند آن را در پشت لوازم آرایشي پنهان کنند. تقریبا 44درصد از زنان بدون لوازم آرایشي در مورد خود احساسات منفی دارند و به همین دلیل با صورت بدون آرایش مقابل دیگران حاضر نمیشوند. تقریبا یکچهارم زنان از 13 سالگی یا حتی کمتر استفاده از لوازم آرایشي را شروع میکنند و 44درصد این کار را برای پوشاندن نقصهای صورت خود انجام میدهند.
این روزها من زشتترم!
عوامل زیادی وجود دارد که احساس زشت بودن را در میان انسانها تقویت میکند. شاید دانستن این عوامل بتواند به فرد در ریشهیابی احساسات منفی کمک کند و زندگی شادتری را برای او به ارمغان بیاورد.
زن بودن
شاید عجیب به نظر برسد، اما آمارها نشان میدهد از هر 8 زن فقط یک نفر آنقدر اعتمادبهنفس دارد که خود را زیبا بداند. متاسفانه داشتن ظاهری زیبا یکی از مهمترین فاکتورهای داشتن اعتمادبهنفس به شمار میآید، به طوری که بیش از 50درصد از زنان عنوان کردهاند در صورتی که ظاهر بهتری داشتند، اعتمادبهنفسشان هم بیشتر از حال میشد. در فاصله زمانی بین 18 تا 24 سال زنان کمترین اعتمادبهنفس را از لحاظ داشتن چهره زیبا دارند. در فاصله بین 25 تا 29 سال علاقه زنان به ظاهرشان افزایش پیدا میکند و بعد از 55 سال این علاقه به کمترین میزان خود میرسد. در مورد مردان این موضوع کاملا متفاوت است. تحقیقات نشان میدهد مردان دید مثبتتری به ظاهر و بدن خود نسبت به زنان دارند و حتی ممکن است در مورد زيبايي خود دچار توهم شوند و خود را بهتر از آن چیزی که هستند، بدانند.
نگاه کردن به آینه
تحقیقات نشان میدهد خیره شدن به آینه به مدت 10 دقیقه یا بیشتر احساس ناامیدی و افسردگی را در مورد شکل ظاهری افزایش میدهد، حتی اگر شما در دقایق اولیه از ظاهر خود راضی بوده باشید. به نظر میرسد با نگاه کردن طولانیمدت در آینه نواقص ظاهری بیشتر به چشم افراد میآید و بعد از 10 دقیقه بسیاری از افراد به شدت تحت تاثیر این موضوع قرار میگیرند. بر اساس تحقیقات زنان تقریبا 38 بار و مردان نزدیک به 18 بار خود را در آینه میبینند.
برترین مجله اینترنتی ایران
مجله سیب سبز: هر زمان مقابل آینه میایستم یا یکی از عکسهای خود را نگاه میکنم، نفسم بند میآید و از دیدن خودم متنفر میشوم. من شخصی را میبینم که با تصوراتم فرق دارد و کاملا برایم بیگانه است. بیشتر اوقات فکر میکنم زیر چشمانم گود افتاده یا برعکس دو کیسه سیاه و کبود در زیر آن قرار گرفته است. من از شکل بینی خودم هم متنفرم، زیرا بسیار بزرگ و گوشتی است و بخش زیادی از صورتم را گرفته. متاسفانه نیمه راست صورت من هم تفاوت زیادی با نیمه سمت چپ دارد؛ به همین دلیل هنگامی که در کنار دوستانم راه میروم، مدام در طرفی قرار میگیرم که آنها قسمت راست صورتم را ببینند.
زنانی که خود را زشت میبینند
لبهای من هم بسیار باریکند و نیمه بالایی آن تفاوت زیادی با نیمه پایینی دارد. گردن من بسیار بلند است و هر زمان به آینه نگاه میکنم، فکر میکنم در حال تماشای یک اردک هستم. از همه بدتر تمام صورت من را جوش پوشانده و لکههای زشت اطراف آن را فرا گرفته است. این تصورات از 4 سالگی با من است و از همان دوران من از اینکه در بین مهمانان یا دوستانم قرار بگیرم اجتناب میکردم. از همان زمان دچار وسواس شدم؛ به طوری که هر روز 30 بار صورت خود را میشستم و چند بار لباسهایم را عوض میکردم. با وجود آنکه چند کیلو کمبود وزن داشتم اما شروع به رژیم گرفتن کردم، زیرا تصور میکردم پاهایم بسیار چاقند و شکم بزرگی دارم. برای چند سال سعی کردم تا حد ممکن در خانه بمانم و در مقابل چشم مردم قرار نگیرم.
آنچه خواندید، توصیفات ریچل بوگان 27 ساله از کشور انگلستان است. این زن یکی از صدها هزار نفر در سراسر جهان است که از سندرم خودزشتپنداری یاBody dysmorphic disorder رنج میبرد. آمارها نشان میدهد 50درصد از زنان از ظاهر خود راضی نیستند و بعضی از آنها عیبهای بسیار کوچک صورت و بدن خود را بسیار بزرگ میبینند. در بعضی از آنها این حالت به قدری شديد است که علائمی مشابه سندرم BDD پیدا میکند.
این بیماری تا چه حد میتواند جدی شود؟
در بعضی بیماران مانند «حنی کمایل»، بیماری به قدری شدت پیدا کرده که او 8 بار دست به خودکشی زده است. هر زمان این دختر به آینه نگاه میکرد یک فرد چاق و بد هیکل با صورت زشت را میدید که زنده ماندنش هیچ ارزشی برای دیگران ندارد. یکی از عادات حنی این بود که مدام سرتاپای دیگران را برانداز کرده و با خود مقایسه میکرد. بیماری حنی در 9 سالگی و زمانی که او علائم بلوغ را تجربه کرد، آغاز شد و به تدریج شدت گرفت. این وضعیت تا جایی پیش رفت که او در 12 سالگی علاقهاش به غذا خوردن را از دست داد و شروع به استفاده از قرصهای ضد افسردگی کرد. در 15 سالگی او برای اولینبار تصمیم به خودکشی گرفت و سعی کرد با مصرف همزمان چند قرص ضدافسردگی به زندگی خود پایان دهد. او طی چند سال بعد، 7 بار دیگر هم این کار را تکرار کرد تا اینکه سرانجام پزشکان متوجه ابتلای او به ناهنجاری خودزشتپنداری شدند و درمانهای روانشناسی را آغاز کردند. به طور کلی میتوان گفت شدت این بیماری در هر شخص نسبت به دیگری متفاوت است.
بسیاری از این افراد به دلیل رفتارها و احساسات خود رابطه خوبی با دوستان و اعضای خانوادهشان ندارند و معمولا تنهایی را تجربه میکنند. تفکرات مرتبط با خودکشی در این افراد معمولا مشاهده میشود و تقریبا 19درصد از آنها به این موضوع فکر میکنند. آمارها نشان میدهد 7درصد از این افراد حتی اقدام به خودکشی هم کردهاند و متاسفانه در بعضی موارد هم در انجام این کار به موفقیت رسیدهاند.
سندرم خودزشتپنداری چیست؟
سندرم خودزشتپنداری یا BDD یک بیماری روانی است که طی آن فرد به شدت در مورد اشکالات جزئی موجود در صورت یا ظاهر خود حساس میشود. این بیماری در بسیاری از موارد ناشناخته باقی میماند و فقط در صورتی که شخص علائم بسیار شدیدی مانند افسردگی از خود نشان دهد میتوان به وجود آن پی برد. افراد مبتلا به این بیماری خود را زشت میبینند و در بسیاری موارد دست به انجام عملهاي جراحی زیبایی و استفاده بیش از حد از لوازم آرایشي میزنند تا بتوانند ظاهر خود را بهبود ببخشند. البته برای مبتلا بودن به این بیماری لازم نیست که حتما با این شدت علائم گفته شده را داشته باشید، زیرا این بیماری در افراد مختلف به شکلهای گوناگونی خود را نشان میدهد. سندرم خودزشتپنداری تا حدی مشابه بیاشتهایی عصبی است که فرد با تصور چاق بودن، از غذا خوردن اجتناب میکند؛ با این تفاوت که در بیاشتهایی عصبی، نگرانی فرد در مورد شکل ظاهری کل بدن است اما در سندرم خودزشتپنداری، بیمار روی یک یا چند نقطه خاص از صورت یا بدن خود تمرکز میکند. فرد مبتلا به این بیماری مرتب صورت خود را در آینه چک میکند یا برعکس از دیدن آینه فراری است. این بیماری هم در مردان و هم در زنان دیده میشود و معمولا از سنین نوجوانی علائم خود را نشان میدهد.
حتی افراد زیبا هم به این بیماری مبتلا میشوند
با داشتن اندامی لاغر و پوستی زیبا، تقریبا هر دختری آرزو داشت شبیه دانیل نالتی باشد، اما او در آینه خود را زنی ترسناک و زشت میدید که چروکها سراسر چهرهاش را فرا گرفتهاند.
او در اینباره میگوید: من در کودکی بسیار شاد بودم، اما زمانی که به سن بلوغ رسیدم همه چیز تغییر کرد. در 11 سالگی من فکر میکردم که دهان پهنی دارم و صورتم آنقدر زشت است که هیچ کس نمیتواند به آن نگاه کند. در 15 سالگی شدت این بیماری به قدری افزایش پیدا کرد که موهایم شروع به ریختن کرد به طوری که من حتی میترسیدم آنها را شانه کنم. در آن زمان بود که استفاده افراطی از لوازم آرایشی آغاز شد.
دانیل هر روز ساعتها از وقت خود را مقابل آینه میگذراند و بعد از بیدار شدن از خواب اولین کاری که انجام ميداد استفاده از لوازم آرایشي بود. با اینکه این زن مدتهاست تحت نظر پزشکان است، اما هنوز هم افکار منفی او را رها نمیکنند و بخش زیادی از درآمد ماهانه او صرف خرید لوازم آرایشي میشود. تحقیقات نشان میدهد تقریبا نیمی از زنان از شکل صورت خود راضی نیستند و به همین دلیل سعی میکنند آن را در پشت لوازم آرایشي پنهان کنند. تقریبا 44درصد از زنان بدون لوازم آرایشي در مورد خود احساسات منفی دارند و به همین دلیل با صورت بدون آرایش مقابل دیگران حاضر نمیشوند. تقریبا یکچهارم زنان از 13 سالگی یا حتی کمتر استفاده از لوازم آرایشي را شروع میکنند و 44درصد این کار را برای پوشاندن نقصهای صورت خود انجام میدهند.
این روزها من زشتترم!
عوامل زیادی وجود دارد که احساس زشت بودن را در میان انسانها تقویت میکند. شاید دانستن این عوامل بتواند به فرد در ریشهیابی احساسات منفی کمک کند و زندگی شادتری را برای او به ارمغان بیاورد.
زن بودن
شاید عجیب به نظر برسد، اما آمارها نشان میدهد از هر 8 زن فقط یک نفر آنقدر اعتمادبهنفس دارد که خود را زیبا بداند. متاسفانه داشتن ظاهری زیبا یکی از مهمترین فاکتورهای داشتن اعتمادبهنفس به شمار میآید، به طوری که بیش از 50درصد از زنان عنوان کردهاند در صورتی که ظاهر بهتری داشتند، اعتمادبهنفسشان هم بیشتر از حال میشد. در فاصله زمانی بین 18 تا 24 سال زنان کمترین اعتمادبهنفس را از لحاظ داشتن چهره زیبا دارند. در فاصله بین 25 تا 29 سال علاقه زنان به ظاهرشان افزایش پیدا میکند و بعد از 55 سال این علاقه به کمترین میزان خود میرسد. در مورد مردان این موضوع کاملا متفاوت است. تحقیقات نشان میدهد مردان دید مثبتتری به ظاهر و بدن خود نسبت به زنان دارند و حتی ممکن است در مورد زيبايي خود دچار توهم شوند و خود را بهتر از آن چیزی که هستند، بدانند.
نگاه کردن به آینه
تحقیقات نشان میدهد خیره شدن به آینه به مدت 10 دقیقه یا بیشتر احساس ناامیدی و افسردگی را در مورد شکل ظاهری افزایش میدهد، حتی اگر شما در دقایق اولیه از ظاهر خود راضی بوده باشید. به نظر میرسد با نگاه کردن طولانیمدت در آینه نواقص ظاهری بیشتر به چشم افراد میآید و بعد از 10 دقیقه بسیاری از افراد به شدت تحت تاثیر این موضوع قرار میگیرند. بر اساس تحقیقات زنان تقریبا 38 بار و مردان نزدیک به 18 بار خود را در آینه میبینند.
ادامه مطلب ....
http://www.nooreaseman.com/forum353/thread47615.html
منبع:انجمن هاي سياسي مذهبي فرهنگي نورآسمان
تبادل لينك
http://ifttt.com/images/no_image_card.png خادم الزهرا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر