عشق بهتر است یا شوق ؟
امام صادق(علیه السّلام) فرمود:
«هل الدّین إلا الحب؟»1 آیا دین جز دوستی و عشق چیز دیگری است؟
به راستی ائمه معصومین(علیهم السّلام) خدا را که عبادت می کردند چون او را دوست داشته و شایسته برای عبادت یافته بودند.
خدا آرزوی افراد با اشتیاق است. «بمحبتک یا أمل المشتاقین»2. شوق آن است که انسان را به سوی خدا بکشاند، نه اینکه هدف بهشت باشد.
«امل» آرزویی است که انسان را بی تاب کرده، به تب و تاب وادار کند.
انسان گاهی امیدوار است و گاهی آرزومند، شوقی که متعلقش باطل باشد، شوقی کاذب است.
شوق صادق آن است که تنها متوجه خدای سبحان باشد. به طوری که ابتدا خدا مورد اشتیاق و سپس مورد عشق قرار گیرد.
فرق شوق و عشق این است که «شایق» به کسی می گویند که ندارد و می طلبد و «عاشق» به کسی می گویند که رسیده و آن را نگه می دارد.
انسان تشنه ای که به دنبال چشمه می رود، می گویند: او مشتاق چشمه است. امّا وقتی به آب رسید می گویند: که او عاشق چشمه است.
رسول اکرم(صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) فرمود:
بهترین مردم کسی است که عبادت را معشوق خود بداند، با عبادت معانقه کند و آن را با تمام وجود لمس نماید و خود را برای آن فارغ سازد، آنگاه نگران نخواهد بود که دنیا برای او به سختی بگذرد یا به آسانی.3
منبع:
1. بحار، ج69،ص 237.
2. مفاتیح الجنان، قسمتی از دعای روز نهم ماه مبارک رمضان.
3. کافی، ج2، ص 83، ح2.
ادامه مطلب ....
http://www.nooreaseman.com/forum76/thread48809.html
منبع:انجمن هاي سياسي مذهبي فرهنگي نورآسمان
تبادل لينك
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر