۱۳۹۱ اسفند ۷, دوشنبه

حسن ظن در روايات1


رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود: خداى تبارك و تعالى مي فرمايد: آنها كه براى ثواب من ‏عملى مي كنند، نبايد به اعمالى كه انجام مي دهند تكيه كنند، زيرا ايشان اگر در تمام عمر خويش كوشش كنند و در راه عبادتم خود را به زحمت اندازند، باز مقصر باشند(يعني كوتاهي كرده اند) و در عبادت خود به كُنْه بندگيم نرسند(حق عبادت مرا بجا نتوانند آورد) نسبت به آنچه از من طلب مي كنند، كه كرامت و نعمت در بهشت و رفعت به درجات عالى در جوارم باشد، ولى تنها به رحمتم بايد اعتماد كنند و به فضلم اميدوار باشند و به حسن ظن خود نسبت به من اطمينان كنند. آنگاه است كه رحمتم ايشان را دريابد و رضوانم بآنها برسد، و آمرزشم بر آنها لباس گذشت پوشاند، زيرا من خداى رحمان و رحيمم و بدين ناميده شده‏ام. (أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، ج‏3، ص: 115)



در اين حديث به اين نكته اشاره شده كه انسانها هر اندازه هم اهل تقوا و اعمال نيك باشند باز قادر نيستند آنگونه كه بايد حق بندگي را به جا آورند؛



از دست و زبان که بر آید کز عهده ی شکرش بدرآید



بنابراين نبايد گفت من كارهاي نيك زياد انجام داده ام پس انسان رستگاري هستم، بلكه بايد فقط به لطف و كرم خداوند تكيه كرد و نسبت به خدا و وعده هاي او حسن ظن داشته باشيم.طبق روايت گمان نيك داشتن به فضل و رحمت و آمرزش خدا سبب نجات و رستگاري انسان است.






ادامه مطلب ....



http://www.nooreaseman.com/forum393/thread48856.html



منبع:انجمن هاي سياسي مذهبي فرهنگي نورآسمان



تبادل لينك



به گروه اسلامی ما در گوگل بپیوندید تا همیشه با هم باشیم


هیچ نظری موجود نیست: