تا انسان پست نباشد زیاد قسم نمی خورد ...
قسم اگر دروغ باشد ، گناه اندر گناه است . قسم راست چطور ؟ آيا براى هر راستى بايد قسم خورد ؟ نه . در روايات و دستورات دينى، زياد داريم كه قسم را خوار نكنيد ولو براى هر حرف راستى.
آخر همه جا كه جاى واللَّهِ و باللَّهِ نيست. انسان خودش بايد طورى عمل كند و طورى باشد كه ديگران به او آنقدر اعتماد داشته باشند كه وقتى يك جمله مى گويد ، چون او را صادق مى دانند حرفش را راست بدانند. چنين اشخاصى اصلًا احتياج به قسم خوردن ندارند ؛ قسم هم كه نخورند افراد حرفشان را باور مى كنند . وقتى انسان خودش بى مايه است و مى داند كه ديگران به حرفش اعتماد ندارند ، دائماً قسم مى خورد . قسم راست خوردن هم از نظر شرعى يك امر زشتى است . ما روايات زيادى داريم كه قسم راست هم جز در مواقع ضرورت نبايد به كار رود .
در اينجا قرآن چگونه تعبير مى كند ؟ اگر انسان خودش يك شخصيت اخلاقى داشته باشد ، خودش پيش خودش يك وزن اخلاقى داشته باشد ، اگر خودش به سخن خودش اعتماد داشته باشد و اگر ديگران به سخن او اعتماد داشته باشند ، احتياجى به قسم نيست . ولى آدمهاى حقير و پست و كم وزن هستند كه زیاد سوگند مى خورند.
لهذا قرآن بعد از کلمه «حلّاف» یعنی زیاد سوگند خور ، کلمه «مهین» را آورده است (وَلَا تُطِعْ کُلَّ حَلَّافٍ مَهِینٍ، قلم/10) چون این دو با هم همراه هستند . تا انسان مهین یعنی پست نباشد زیاد قسم نمی خورد ....
قسم اگر دروغ باشد ، گناه اندر گناه است . قسم راست چطور ؟ آيا براى هر راستى بايد قسم خورد ؟ نه . در روايات و دستورات دينى، زياد داريم كه قسم را خوار نكنيد ولو براى هر حرف راستى.
آخر همه جا كه جاى واللَّهِ و باللَّهِ نيست. انسان خودش بايد طورى عمل كند و طورى باشد كه ديگران به او آنقدر اعتماد داشته باشند كه وقتى يك جمله مى گويد ، چون او را صادق مى دانند حرفش را راست بدانند. چنين اشخاصى اصلًا احتياج به قسم خوردن ندارند ؛ قسم هم كه نخورند افراد حرفشان را باور مى كنند . وقتى انسان خودش بى مايه است و مى داند كه ديگران به حرفش اعتماد ندارند ، دائماً قسم مى خورد . قسم راست خوردن هم از نظر شرعى يك امر زشتى است . ما روايات زيادى داريم كه قسم راست هم جز در مواقع ضرورت نبايد به كار رود .
در اينجا قرآن چگونه تعبير مى كند ؟ اگر انسان خودش يك شخصيت اخلاقى داشته باشد ، خودش پيش خودش يك وزن اخلاقى داشته باشد ، اگر خودش به سخن خودش اعتماد داشته باشد و اگر ديگران به سخن او اعتماد داشته باشند ، احتياجى به قسم نيست . ولى آدمهاى حقير و پست و كم وزن هستند كه زیاد سوگند مى خورند.
لهذا قرآن بعد از کلمه «حلّاف» یعنی زیاد سوگند خور ، کلمه «مهین» را آورده است (وَلَا تُطِعْ کُلَّ حَلَّافٍ مَهِینٍ، قلم/10) چون این دو با هم همراه هستند . تا انسان مهین یعنی پست نباشد زیاد قسم نمی خورد ....
ادامه مطلب ....
http://ift.tt/1k5y4tf
منبع:انجمن هاي سياسي مذهبي فرهنگي نورآسمان
تبادل لينك
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر