مگر ما از ديوار كسي بالا رفتيم؟

بسم الله الرحمن الرحيم

«الهي انطقني بالهدي و الهمني التقوي»

حجت الاسلام قرائتی

ايمان به حضور! ببين. گاهي آدم در خانه‌اش ده تا سرفه هم مي‌كند و از كسي عذرخواهي نمي‌كند. اما گاهي پشت دوربين تلويزيون مي‌گويد: اِهِن! فوري مي‌گويد: معذرت مي‌خواهم. چرا معذرت مي‌خواهي؟ چون خودت را در حضور مي‌داني. گاهي آدم پايش درد مي‌كند، افرادي نشسته‌اند، مي‌گويد: حاج آقا ببخشيد، من پايم درد مي‌كند، معذرت مي‌خواهم. پا دراز كردن كه گناه نيست، اما چون ايشان حاضر است، به خاطر حضور او حيا مي‌كنيم و لذا با اينكه حرام نيست، كاري هم كه حرام نيست، فكر مي‌كنيم گناه است و معذرت خواهي مي‌كنيم.

علت اينكه امامان ما در دعاهايشان اينقدر معذرت خواهي مي‌كنند، چون خدا را حاضر مي‌بينند. كسي كه خدا را حاضر مي‌بيند، كاري را هم كه گناه نيست، خيال مي‌كند، يعني نگاهش، نگاه گناه است. نور آن‌ها چون زياد است، ريزها را هم مي‌بيند. ببينيد اگر در اين سالن مثلاً حالا فرض كنيد 500 متر است، در اين سالن 500 متري اگر با يك چراغ قوه آمدي، مي‌گوييم چه بود؟ مي‌گويد: چيزي نبود. چرا؟ چون چراغ قوه نورش كم است. با نور چراغ قوه فقط اگر بشكه‌اي باشد، كاميوني باشد، مي‌بينيم. گوني پر باشد مي‌بينيم. اما اگر پرژكتور و اگر نور زياد در اين سالن بود، حتي يك چوب كبريت را هم مي‌بينيد. يعني هر چه نور بيش‌تر باشد، ريزها بيش‌تر ديده مي‌شوند. نور ايمان امامان زياد است، و لذا كارهاي ريز هم ديده مي‌شوند. نور دين ما به اندازه چراغ قوه است، تا مي‌گوييم گناه! مي‌گويد مگر من آدم كشتم؟ مگر ما از ديوار كسي بالا رفتيم؟ يعني ما فقط كاميون و بشكه را مي‌بينيم. چون نور ايمانمان مثل نور چراغ قوه است، گناهان بزرگ را مي‌بينيم. اما هر چه نور بيش‌تر باشد، چيزهاي ريز را هم مي‌بيند. اين مهم است. امام حسين(ع) مي‌گويد: خدايا! از خوبي‌هايم هم استغفار مي‌كنم. ما از خلاف‌هايمان استغفار مي‌كنيم، امام حسين(ع) مي‌گويد: «الهي! مَن كانَ محاسِنُهُ معاصِي» خدايا محاسن يعني حسن، خوبي‌ها، من خوبي‌هايم هم بدي است. خوبي‌هايم هم بدي است ... ، ما باید نور ایمانمان را زیاد کنیم

«والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته»

ادامه مطلب ....



http://ift.tt/TwsnGy



منبع:انجمن هاي سياسي مذهبي فرهنگي نورآسمان



تبادل لينك