با گذشت بیش از 30 سال، انقلاب اسلامی شهدای زیادی را تقدیم کشور کرده است. شهدایی که همگان بر این باورند امنیت امروز را مدیون خون آنان هستیم.
به گزارش فرهنگ نیوز، شاید با دیدن عکسی از شهدا روی بیلبورد اتوبان یا خواندن خاطره‌ای شنیدنی از یک شهید در سایت و شبکه‌های اجتماعی یا دیدن نام یک شهید در ابتدای یک کوچه این فکر به ذهنمان خطور کرده باشد که ما هرچه داریم از شهداست. شهدا رفتند تا ما زندگی کنیم. شهدا جانشان را در معرض خطر قرار دادند که ما به خطر نیافتیم. همین شهدا بودند که 8 سال تمام در مقابل صدام و همه اعوان و انصار داخلی و خارجی‌اش ایستادگی کردند تا یک وجب از خاک مقدس جمهوری اسلامی ایران به دست بیگانه نیافتد. مگر همین شهدا نبودند که کشور را از زیر دستان زورگوی استبداد بیرون کشیدند و انقلاب مردمی سال57 به ثمره خونشان به پیروزی رسید؟
از همان سال‌های جنگ تا به امروز همه بر یک نکته اذعان دارند که ما هرچه داریم به برکت خون‌های ریخته شده پای انقلاب، نظام و کشور است. تحقق شعار استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی که در روزهای شروع حرکت انقلاب مردمی ایران بر زبان مرد و زن این سرزمین جاری بود به برکت قطره قطره خون هزاران شهید به دست آمد. چه بسیار از خانواده‌هایی که با از دست دادن فرزندشان داغدار شدند و در فراق عزیزان خود سال‌ها به سوگ نشستند.
قرن امروز را قرن ارتباطات می‌دانند. جهان به واسطه ارتباطات گسترده به دهکده‌ای کوچک شبیه شده است. کشورها تنها محدود به مرزهای جغرافیایی نیستند. بسیاری از جنگ‌های شکل گرفته در دنیای امروز نه به واسطه حمله به مرزهای یک کشور بلکه به دلیل به خطر افتادن منافع ملت‌ها در کشوری دیگر آغاز می‌شود. نمونه آن جنگ‌هایی است که آمریکا و انگلیس و متحدان غربی‌شان سال‌ها در عراق و افغانستان به راه انداختند و ثمره‌ای جز کشته شدن هزاران انسان بی گناه نداشت. به طور قطع اگر منافع یک کشور در تسلط بر ملتی دیگر آن هم با فاصله‌ای هزاران کیلومتری از مرزهای خود نبود هیچ‌گاه متحمل هزینه‌های گزاف جنگ و البته کشته شدن نیروهای خود و فشار افکار عمومی داخلی نمی‌شد.
سال‌ها درگیری و جنگ در کشورهای غرب آسیا نتیجه خودخواهی و منفعت‌طلبی کشورهایی است که با شعار حقوق بشر و با فرستادن نیروهای نظامی به این کشورها دست به جنگ و آشوب زده‌اند تا منافعی را عاید کشورهای خود کنند. همان‌طور که قرن‌های گذشته جنگ‌ها براساس قدرت‌طلبی و گسترش وسعت سرزمینی بسیاری از مردم را به کام مرگ کشانده بود.
هنوز هم حفظ منافع و حکمرانی و قدرت‌طلبی برخی کشورها که خود را همچنان حاکمان زمین می‌بینند ملت‌هایی را به کام مرگ کشانده است. سوریه، یمن، عراق و پاکستان همچنان در آتش تفرقه‌افکنی و دشمنی حاکمان غربی و با همدستی همپیمانانشان در غرب آسیا می‌سوزند. دست‌های آشکار آمریکا و کشورهای غرب در ایجاد تروریسم در منطقه و حمایت از گروهک‌های تروریستی برای ادامه جنگ و آشوب از نگاه واقع‌بینانه کسی پوشیده نیست.
در این اوضاع جوانانی آماده دفاع از ارزش‌ها و باورهای دینی و اعتقادی شدند و به این کشورها سفر کردند. رزمندگانی که با نام مدافعان حرم از ملیت‌های مختلف وارد میدان نبرد در سوریه و عراق شدند؛ در حالی که از اهل افغانستان و پاکستان و لبنان و ایران و عراق و... بودند. در کنار بحث دفاع از حرم‌های شریفه در این کشورها و دفاع از باورها و ارزش‌هایی که دشمن در تلاش برای نابودی آن‌ها است، حفظ منافع ملی امروز از مرزهای جغرافیایی کشورها فراتر رفته است. امروز رزمنده‌ها خارج از مرزهای کشورشان در حال دفاع از خاک خود هستند.
دشمنان بارها اعلام کرده‌اند که هدف نابودی جمهوری اسلامی ایران را در سر دارند. 30 سال دشمنی با انقلاب اسلامی، اقدامات تروریستی و حمایت از گروهک‌های معاند نظام خود گواه بر این مدعاست که دشمن هر لحظه آماده ضربه زدن به ایران است. امروز واقع‌بینانه می‌توان گفت که مدافعان حرم، مدافعان مرزها و امنیت کشور هستند که در کشوری دیگر از کیان وطن پاسداری می‌کنند. همان‌گونه که رهبر معظم انقلاب اسلامی در بیانات خود و در تجلیل از مقام شهدای مدافع فرمودند: "اینها رفتند با دشمنی مبارزه کردند که اگر اینها مبارزه نمی‌کردند این دشمن می‌آمد داخل کشور... اگر جلویش گرفته نمی‌شد ما باید اینجا در کرمانشاه و همدان و بقیه استانها با اینها می‌جنگیدیم و جلوی اینها را می‌گرفتیم. در واقع این شهدای عزیز ما جان خودشان را در راه دفاع از کشور، ملت، دین و انقلاب اسلامی فدا کردند".
به گزارش فرهنگ نیوز، شاید با دیدن عکسی از شهدا روی بیلبورد اتوبان یا خواندن خاطره‌ای شنیدنی از یک شهید در سایت و شبکه‌های اجتماعی یا دیدن نام یک شهید در ابتدای یک کوچه این فکر به ذهنمان خطور کرده باشد که ما هرچه داریم از شهداست. شهدا رفتند تا ما زندگی کنیم. شهدا جانشان را در معرض خطر قرار دادند که ما به خطر نیافتیم. همین شهدا بودند که 8 سال تمام در مقابل صدام و همه اعوان و انصار داخلی و خارجی‌اش ایستادگی کردند تا یک وجب از خاک مقدس جمهوری اسلامی ایران به دست بیگانه نیافتد. مگر همین شهدا نبودند که کشور را از زیر دستان زورگوی استبداد بیرون کشیدند و انقلاب مردمی سال57 به ثمره خونشان به پیروزی رسید؟
از همان سال‌های جنگ تا به امروز همه بر یک نکته اذعان دارند که ما هرچه داریم به برکت خون‌های ریخته شده پای انقلاب، نظام و کشور است. تحقق شعار استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی که در روزهای شروع حرکت انقلاب مردمی ایران بر زبان مرد و زن این سرزمین جاری بود به برکت قطره قطره خون هزاران شهید به دست آمد. چه بسیار از خانواده‌هایی که با از دست دادن فرزندشان داغدار شدند و در فراق عزیزان خود سال‌ها به سوگ نشستند.
قرن امروز را قرن ارتباطات می‌دانند. جهان به واسطه ارتباطات گسترده به دهکده‌ای کوچک شبیه شده است. کشورها تنها محدود به مرزهای جغرافیایی نیستند. بسیاری از جنگ‌های شکل گرفته در دنیای امروز نه به واسطه حمله به مرزهای یک کشور بلکه به دلیل به خطر افتادن منافع ملت‌ها در کشوری دیگر آغاز می‌شود. نمونه آن جنگ‌هایی است که آمریکا و انگلیس و متحدان غربی‌شان سال‌ها در عراق و افغانستان به راه انداختند و ثمره‌ای جز کشته شدن هزاران انسان بی گناه نداشت. به طور قطع اگر منافع یک کشور در تسلط بر ملتی دیگر آن هم با فاصله‌ای هزاران کیلومتری از مرزهای خود نبود هیچ‌گاه متحمل هزینه‌های گزاف جنگ و البته کشته شدن نیروهای خود و فشار افکار عمومی داخلی نمی‌شد.
سال‌ها درگیری و جنگ در کشورهای غرب آسیا نتیجه خودخواهی و منفعت‌طلبی کشورهایی است که با شعار حقوق بشر و با فرستادن نیروهای نظامی به این کشورها دست به جنگ و آشوب زده‌اند تا منافعی را عاید کشورهای خود کنند. همان‌طور که قرن‌های گذشته جنگ‌ها براساس قدرت‌طلبی و گسترش وسعت سرزمینی بسیاری از مردم را به کام مرگ کشانده بود.
هنوز هم حفظ منافع و حکمرانی و قدرت‌طلبی برخی کشورها که خود را همچنان حاکمان زمین می‌بینند ملت‌هایی را به کام مرگ کشانده است. سوریه، یمن، عراق و پاکستان همچنان در آتش تفرقه‌افکنی و دشمنی حاکمان غربی و با همدستی همپیمانانشان در غرب آسیا می‌سوزند. دست‌های آشکار آمریکا و کشورهای غرب در ایجاد تروریسم در منطقه و حمایت از گروهک‌های تروریستی برای ادامه جنگ و آشوب از نگاه واقع‌بینانه کسی پوشیده نیست.
در این اوضاع جوانانی آماده دفاع از ارزش‌ها و باورهای دینی و اعتقادی شدند و به این کشورها سفر کردند. رزمندگانی که با نام مدافعان حرم از ملیت‌های مختلف وارد میدان نبرد در سوریه و عراق شدند؛ در حالی که از اهل افغانستان و پاکستان و لبنان و ایران و عراق و... بودند. در کنار بحث دفاع از حرم‌های شریفه در این کشورها و دفاع از باورها و ارزش‌هایی که دشمن در تلاش برای نابودی آن‌ها است، حفظ منافع ملی امروز از مرزهای جغرافیایی کشورها فراتر رفته است. امروز رزمنده‌ها خارج از مرزهای کشورشان در حال دفاع از خاک خود هستند.
دشمنان بارها اعلام کرده‌اند که هدف نابودی جمهوری اسلامی ایران را در سر دارند. 30 سال دشمنی با انقلاب اسلامی، اقدامات تروریستی و حمایت از گروهک‌های معاند نظام خود گواه بر این مدعاست که دشمن هر لحظه آماده ضربه زدن به ایران است. امروز واقع‌بینانه می‌توان گفت که مدافعان حرم، مدافعان مرزها و امنیت کشور هستند که در کشوری دیگر از کیان وطن پاسداری می‌کنند. همان‌گونه که رهبر معظم انقلاب اسلامی در بیانات خود و در تجلیل از مقام شهدای مدافع فرمودند: "اینها رفتند با دشمنی مبارزه کردند که اگر اینها مبارزه نمی‌کردند این دشمن می‌آمد داخل کشور... اگر جلویش گرفته نمی‌شد ما باید اینجا در کرمانشاه و همدان و بقیه استانها با اینها می‌جنگیدیم و جلوی اینها را می‌گرفتیم. در واقع این شهدای عزیز ما جان خودشان را در راه دفاع از کشور، ملت، دین و انقلاب اسلامی فدا کردند".
ادامه مطلب ....
http://ift.tt/2apuqqc
منبع:انجمن هاي سياسي مذهبي فرهنگي نورآسمان
تبادل لينك
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر