بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
ریشه غیبت چه چیزی است ؟ چرا ما غیبت می کنیم ؟ بیائید با هم بررسی کنیم .... اول اینکه شاید طرف غیبت شونده عیبی دارد ، عیب را از کجا فهمیدیم ؟ دوم اینکه تجسس کردیم عیبش را کشف کردیم ، از کجا تجسس کردیم ؟ سوم اینکه سوءظن بردیم ، پس ریشه غیبت این است ، انسان سوءظن می برد ، بعد می گوید این کی بود ؟ چرا فلان کار را کرد ؟ کجا رفت ؟ چی گفت ؟ چی خورد ؟ چی برد ؟ با چه کسی بود ؟ از کجا آورد ؟ ..... اینها ریشه در کجا دارد ؟ در سوءظن ، این سوءظن مقدمه می شود برای حرکت آدم ، که برود ببیند قضیه چیست ، این مقدمه می شود برای تجسس ، کارآگاه می شویم ، آن هم کارآگاه خصوصی ، وقتی پیگیری کردیم ، تجسس کردیم ، عیب را پیدا می کنیم ، عیب را که پیدا کردیم ، این تجسس اساس و پایه غیبت می شود ، ولذا قرآن وقتی می خواهد انسان را تربیت کند ، اول می گوید سوءظن نبر «اجْتَنِبُوا كَثِیرًا مِّنَ الظَّنِّ» ( حجرات / ۱۲ ) اجتناب کنید از بسیاری از سوءظن ها ، سوءظن نداشته باش «إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ» بعضی از سوءظن‌ها گناه است ، گاهی دست خود انسان نیست ، گاهی ذهنش به یک سمتی می رود ، قرآن می فرماید اگر ناخودآگاه سوءظنی برایت پیدا شد لااقل دنبالش نرو «وَلَا تَجَسَّسُوا» اول می گوید «إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ» بعضی از سوءظن‌ها گناه است ، حالا چرا قرآن گفته بعضی وقت ها ؟ چون اگر عده قلیلی فاسد هستند شما خوب نیست به همه سوءظن داشته باشی ، اما اگر مثلا یک جایی همه فاسد هستند ، دیگر حالا اینجا شما خواسته باشی بگویی سوءظن نداشته باشیم ، اینجا دیگر خیلی آدم باید خودش را به سادگی بزند ، وقتی همه فاسد هستند ، در فضای فاسد سوءظن خواه یا ناخواه وجود دارد ، چون همه فاسد هستند ، اگر محلی به فساد معروف شد و عده ای به طور منظم و مرتب به آنجا تردد دارند دیگر نمی شود گفت سوءظن نداشته باش ، یعنی اگر فضائی ، فضای آلوده شد ، آنجا ناگزیر فضای ایجاد سوءظن است ..... حالا اگر سوءظن در محلی که نباید باشد ناخودآگاه پیدا شد ، قرآن می گوید دنبالش را نگیر ، بعضی چیزها هست دست خودتان نیست ، مثلا آدم حسود است ، نمی تواند ببیند که باجناقش از او بیشتر دارد ، حسادت می کند ، چرا او دارد من ندارم ؟ از کجا آورده ؟ این پیش می آید ، منتهی قرآن می گوید حالا که حسودی می کنی ، این حسادت را اظهار نکن ... «وَمِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ» ( فلق / ۵ ) همه حسد دارند ، اگر کسی بگوید حسد در من نیست دروغ گفته ، همه حسد دارند ، منتهی مؤمنین با نیروی ایمان آن را سرکوب می کنند و ضعیف النفس ها اسیرش می شوند و خود را می سوزانند و خاکستر می کنند ، آدمی که حسود نباشد خیلی کمیاب است ، لهذا قرآن نمی گوید حسود نباش ، می گوید جلوی اظهار حسادتت را بگیر ، مثلاً مسابقه نقاشی است ، یکی از همه بهتر نقاشی می کشد و برنده جایزه می شود ، بقیه حسادت می کنند ولی جلوی حسادت خودشان را می گیرند ، بروز نمی دهند ، اما یک نفر عنان اختیار از دست می دهد و می گوید این تقلب کرده ، کلک زده ، سوءظن پیدا می کند ( مثل ادعای تقلب در انتخابات سال ۸۸ ) ، قرآن اینجا می گوید این سوءظن گناه است ، از آن دوری کنید ، قرآن اول می گوید «إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ» بعد می گوید «وَلَا تَجَسَّسُوا» تجسس نکن ، بعد از «لا تجسسوا» می گوید «لَا یَغْتَب» غیبت نکن ، این سه دستور پشت سر هم آمده ، این شیوه تربیت قرآن است ...... خدایا ما را از تربیت شدگان قرآن قرار بده و در آخرت با قرآن محشور بفرما .... الهی آمین
ریشه غیبت چه چیزی است ؟ چرا ما غیبت می کنیم ؟ بیائید با هم بررسی کنیم .... اول اینکه شاید طرف غیبت شونده عیبی دارد ، عیب را از کجا فهمیدیم ؟ دوم اینکه تجسس کردیم عیبش را کشف کردیم ، از کجا تجسس کردیم ؟ سوم اینکه سوءظن بردیم ، پس ریشه غیبت این است ، انسان سوءظن می برد ، بعد می گوید این کی بود ؟ چرا فلان کار را کرد ؟ کجا رفت ؟ چی گفت ؟ چی خورد ؟ چی برد ؟ با چه کسی بود ؟ از کجا آورد ؟ ..... اینها ریشه در کجا دارد ؟ در سوءظن ، این سوءظن مقدمه می شود برای حرکت آدم ، که برود ببیند قضیه چیست ، این مقدمه می شود برای تجسس ، کارآگاه می شویم ، آن هم کارآگاه خصوصی ، وقتی پیگیری کردیم ، تجسس کردیم ، عیب را پیدا می کنیم ، عیب را که پیدا کردیم ، این تجسس اساس و پایه غیبت می شود ، ولذا قرآن وقتی می خواهد انسان را تربیت کند ، اول می گوید سوءظن نبر «اجْتَنِبُوا كَثِیرًا مِّنَ الظَّنِّ» ( حجرات / ۱۲ ) اجتناب کنید از بسیاری از سوءظن ها ، سوءظن نداشته باش «إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ» بعضی از سوءظن‌ها گناه است ، گاهی دست خود انسان نیست ، گاهی ذهنش به یک سمتی می رود ، قرآن می فرماید اگر ناخودآگاه سوءظنی برایت پیدا شد لااقل دنبالش نرو «وَلَا تَجَسَّسُوا» اول می گوید «إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ» بعضی از سوءظن‌ها گناه است ، حالا چرا قرآن گفته بعضی وقت ها ؟ چون اگر عده قلیلی فاسد هستند شما خوب نیست به همه سوءظن داشته باشی ، اما اگر مثلا یک جایی همه فاسد هستند ، دیگر حالا اینجا شما خواسته باشی بگویی سوءظن نداشته باشیم ، اینجا دیگر خیلی آدم باید خودش را به سادگی بزند ، وقتی همه فاسد هستند ، در فضای فاسد سوءظن خواه یا ناخواه وجود دارد ، چون همه فاسد هستند ، اگر محلی به فساد معروف شد و عده ای به طور منظم و مرتب به آنجا تردد دارند دیگر نمی شود گفت سوءظن نداشته باش ، یعنی اگر فضائی ، فضای آلوده شد ، آنجا ناگزیر فضای ایجاد سوءظن است ..... حالا اگر سوءظن در محلی که نباید باشد ناخودآگاه پیدا شد ، قرآن می گوید دنبالش را نگیر ، بعضی چیزها هست دست خودتان نیست ، مثلا آدم حسود است ، نمی تواند ببیند که باجناقش از او بیشتر دارد ، حسادت می کند ، چرا او دارد من ندارم ؟ از کجا آورده ؟ این پیش می آید ، منتهی قرآن می گوید حالا که حسودی می کنی ، این حسادت را اظهار نکن ... «وَمِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ» ( فلق / ۵ ) همه حسد دارند ، اگر کسی بگوید حسد در من نیست دروغ گفته ، همه حسد دارند ، منتهی مؤمنین با نیروی ایمان آن را سرکوب می کنند و ضعیف النفس ها اسیرش می شوند و خود را می سوزانند و خاکستر می کنند ، آدمی که حسود نباشد خیلی کمیاب است ، لهذا قرآن نمی گوید حسود نباش ، می گوید جلوی اظهار حسادتت را بگیر ، مثلاً مسابقه نقاشی است ، یکی از همه بهتر نقاشی می کشد و برنده جایزه می شود ، بقیه حسادت می کنند ولی جلوی حسادت خودشان را می گیرند ، بروز نمی دهند ، اما یک نفر عنان اختیار از دست می دهد و می گوید این تقلب کرده ، کلک زده ، سوءظن پیدا می کند ( مثل ادعای تقلب در انتخابات سال ۸۸ ) ، قرآن اینجا می گوید این سوءظن گناه است ، از آن دوری کنید ، قرآن اول می گوید «إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ» بعد می گوید «وَلَا تَجَسَّسُوا» تجسس نکن ، بعد از «لا تجسسوا» می گوید «لَا یَغْتَب» غیبت نکن ، این سه دستور پشت سر هم آمده ، این شیوه تربیت قرآن است ...... خدایا ما را از تربیت شدگان قرآن قرار بده و در آخرت با قرآن محشور بفرما .... الهی آمین
ادامه مطلب ....
http://ift.tt/2apsB0F
منبع:انجمن هاي سياسي مذهبي فرهنگي نورآسمان
تبادل لينك
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر