شما برترید..
امام صادق علیه السلام درباره ى آیه 140 سوره مبارکه آل عمران فرمودند: از روزى که خداوند آدم را آفرید، قدرت و حکومت خدایى و شیطانى در تعارض با یکدیگر بودهاند، امّا دولت کامل الهى با ظهور حضرت قائم علیه السلام تحقّق مى یابد.
وَلاَ تَهِنُوا وَلاَ تَحْزَنُوا وَأَنتُمُ الأَعْلَوْنَ إِن کُنتُم مُّوْمِنِینَ (آل عمران ـ 139)
و اگر مومنید سستى مکنید و غمگین مشوید که شما برترید.
بعد از جنگ احد که به خاطر عدم اطاعت از فرماندهى، بر قواى اسلام شکست وارد شد، مسلمانان روحیّه خود را از دست دادند، این آیه نازل شد که مبادا با شکست خود را ببازید، بلکه با ایمان خود را تقویت کنید که برترى با شماست.
در این آیه نخست به مسلمانان هشدار داده شده که مبادا از باختن یک جنگ، سستى به خود راه دهند و غمگین گردند و از پیروزى نهایى مأیوس شوند، زیرا افراد بیدار همان طور که از پیروزی ها استفاده مى کنند، از شکست ها نیز درس مى آموزند و در پرتو آن نقاط ضعفى را که سرچشمه شکست شده، پیدا مى کنند و با بر طرف ساختن آن براى پیروزى نهایى آماده مى شوند.
جمله "وَ أَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِنْ کُنْتُمْ مُوْمِنِینَ": شما برترید اگر ایمان داشته باشید، یک جمله بسیار پر معنى است یعنى شکست شما در حقیقت براى از دست دادن روح ایمان و آثار آن بوده، شما اگر فرمان خدا و پیامبر را در این میدان زیر پا نمى گذاشتید گرفتار چنین سرنوشتى نمى شدید،.
باز هم غمگین نباشید اگر بر مسیر ایمان ثابت بمانید پیروزى نهایى از آن شما است، و شکست در یک میدان، به معنى شکست نهایى در جنگ نیست.
بحث لغوی:
"وَ لا تَهِنُوا" از ماده "وهن" گرفته شده و "وهن" در لغت به معنى هر نوع سستى است، خواه در جسم و تن باشد، و یا در اراده و ایمان.
پیام های آیه:
1ـ شکستِ موضعى در یک جنگ، نشانهى شکست نهایى مسلمانان نیست. «وَ لا تَهِنُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ»
2ـ رهبر باید روحیهها را تقویت کند. «وَ أَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ ...»
3ـ اگر به ایمان و اطاعت برگردید، در جنگها به پیروزى خواهید رسید. «وَ أَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِنْ کُنْتُمْ مُوْمِنِینَ»
4ـ در سایهى ایمان، مى توان بر همه جهان غالب شد. «أَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِنْ کُنْتُمْ مُوْمِنِینَ»
5ـ پیروزى و شکست ظاهرى ملاک نیست، برترى به خاطر عقاید صحیح و تفکّر سالم اصل است. «وَ أَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِنْ کُنْتُمْ مُوْمِنِینَ»
6ـ در جهان بینى مادّى، عامل پیروزى سلاح و تجهیزات است، ولى در بینش الهى، عامل پیروزى ایمان است. «إِنْ کُنْتُمْ مُوْمِنِینَ»
إِن یَمْسَسْکُمْ قَرْحٌ فَقَدْ مَسَّ الْقَوْمَ قَرْحٌ مِّثْلُهُ وَتِلْکَ الأیَّامُ نُدَاوِلُهَا بَیْنَ النَّاسِ وَلِیَعْلَمَ اللّهُ الَّذِینَ آمَنُواْ وَیَتَّخِذَ مِنکُمْ شُهَدَاء وَاللّهُ لاَ یُحِبُّ الظَّالِمِینَ (آل عمران ـ 140)
اگر به شما آسیبى رسیده آن قوم را نیز آسیبى نظیر آن رسید و ما این روزها [ى شکست و پیروزى] را میان مردم به نوبت مى گردانیم [تا آنان پند گیرند] و خداوند کسانى را که [واقعا] ایمان آوردهاند معلوم بدارد و از میان شما گواهانى بگیرد و خداوند ستمکاران را دوست نمى دارد.
این آیه ضمن دلدارى به مسلمانان، واقعیّتى را بیان مى کند و آن اینکه اگر شما به منظور حقّ و براى هدفى الهى متحمّل ضرر جانى شدهاید، دشمنان شما نیز کشته و مجروح دادهاند. اگر شما امروز در احد پیروز نشدهاید، دشمنان شما نیز دیروز در بدر شکست خوردهاند، پس در سختى ها بردبار باشید.
بعضى از مفسران آیه را اشاره به جراحاتى که بر کفار در میدان احد نشست مى دانند، ولى اولاً این جراحات مانند جراحات مسلمین نبود بنابراین با کلمه "مثله" سازگار نیست. و ثانیاً با جمله بعد که تفسیر آن خواهد آمد تناسب ندارد.
گرچه معمولًا کلمات «شُهَداءَ»، «شَهِیدٌ» و «شاهِدٌ» در قرآن به معناى «گواه» است، لکن به دلیل شأن نزول و مسأله جنگ و موضوع زخم و جراحت در جبهه، اگر کسى کلمهى «شُهَداءَ» را در این آیه به «کشته شدگان در راه خدا» معنى کند، راه دورى نرفته است.
در جمله "و یَتَّخِذَ مِنْکُمْ شُهَداءَ" مى فرماید: یکى از نتایج این شکست دردناک این بود که شما شهیدان و قربانیانى در راه اسلام بدهید، و بدانید این آئین پاک را ارزان بدست نیاوردهاید تا در آینده ارزان از دست بدهید، ملتى که قربانى در راه اهداف مقدس خود ندهد همیشه آنها را کوچک مى شمرد اما به هنگامى که قربانى داد هم خود او، و هم نسل هاى آینده او، به دیده عظمت به آن مى نگرند.
نکته:
مسلمانان با توجّه به موارد ذیل باید روحیّه داشته باشند:
الف: «أَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ» شما بلند مرتبهاید.
ب: «فَقَدْ مَسَّ الْقَوْمَ قَرْحٌ» دشمنان شما نیز زخمى شدهاند.
ج: «تِلْکَ الْأَیَّامُ نُداوِلُها» این روزهاى تلخ سپرى مى شود.
د: «وَ لِیَعْلَمَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا» خدا مومنان واقعى را از منافقان باز مى شناساند.
ه: «وَ یَتَّخِذَ مِنْکُمْ شُهَداءَ» خداوند از شما گواهانى را براى آینده تاریخ مى گیرد.
و: «وَ اللَّهُ لا یُحِبُّ الظَّالِمِینَ» خداوند مخالفان شما را دوست ندارد.
بحث روایی:
امام صادق علیه السلام دربارهى این آیه فرمودند: از روزى که خداوند آدم را آفرید، قدرت و حکومت خدایى و شیطانى در تعارض با یکدیگر بودهاند، امّا دولت کامل الهى با ظهور حضرت قائم علیه السلام تحقّق مى یابد. (تفسیر عیّاشى، ج 1، ص 199)
بحث لغوی:
"قرح" به معنى جراحتى است که در بدن بر اثر برخورد با یک عامل خارجى پیدا مى شود.
نداولها: دول: گردیدن. «دال الایام: دارت» نداول: مى گردانیم.
پیام های آیه:
1ـ مسلمانان نباید در صبر و بردبارى از کفّار کمتر باشند. «فَقَدْ مَسَّ الْقَوْمَ قَرْحٌ مِثْلُهُ»
2ـ حوادث تلخ و شیرین، پایدار نیست. «تِلْکَ الْأَیَّامُ نُداوِلُها بَیْنَ النَّاسِ»
3ـ در جنگ ها و فراز و نشیب هاى زندگى، اهل ایمان از مدّعیان ایمان باز شناخته مى شوند. «لِیَعْلَمَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا»
4ـ خداوند از شما شهیدانى، کشتهى راه حقّ گرفت تا به آسانى از دین خدا دست برندارید. «وَ یَتَّخِذَ مِنْکُمْ شُهَداءَ»
5ـ خداوند از خود شما گواهانى گرفت که چگونه نافرمانى از رهبرى موجب شکست مى شود. «وَ یَتَّخِذَ مِنْکُمْ شُهَداءَ»
6ـ پیروزى موقّت کفّار، نشانه محبّت خداوند به آنان نیست. «اللَّهُ لا یُحِبُّ الظَّالِمِینَ»
7ـ حرکت و جریان هاى تاریخى به ارادهى خداوند است. «نُداوِلُها»
منابع:
تفسیر نور ج 2
تفسیر نمونه ج 3
تفسیر عیّاشى، ج 1
تفسیر احسن الحدیث ج 2
تبیان
امام صادق علیه السلام درباره ى آیه 140 سوره مبارکه آل عمران فرمودند: از روزى که خداوند آدم را آفرید، قدرت و حکومت خدایى و شیطانى در تعارض با یکدیگر بودهاند، امّا دولت کامل الهى با ظهور حضرت قائم علیه السلام تحقّق مى یابد.
وَلاَ تَهِنُوا وَلاَ تَحْزَنُوا وَأَنتُمُ الأَعْلَوْنَ إِن کُنتُم مُّوْمِنِینَ (آل عمران ـ 139)
و اگر مومنید سستى مکنید و غمگین مشوید که شما برترید.
بعد از جنگ احد که به خاطر عدم اطاعت از فرماندهى، بر قواى اسلام شکست وارد شد، مسلمانان روحیّه خود را از دست دادند، این آیه نازل شد که مبادا با شکست خود را ببازید، بلکه با ایمان خود را تقویت کنید که برترى با شماست.
در این آیه نخست به مسلمانان هشدار داده شده که مبادا از باختن یک جنگ، سستى به خود راه دهند و غمگین گردند و از پیروزى نهایى مأیوس شوند، زیرا افراد بیدار همان طور که از پیروزی ها استفاده مى کنند، از شکست ها نیز درس مى آموزند و در پرتو آن نقاط ضعفى را که سرچشمه شکست شده، پیدا مى کنند و با بر طرف ساختن آن براى پیروزى نهایى آماده مى شوند.
جمله "وَ أَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِنْ کُنْتُمْ مُوْمِنِینَ": شما برترید اگر ایمان داشته باشید، یک جمله بسیار پر معنى است یعنى شکست شما در حقیقت براى از دست دادن روح ایمان و آثار آن بوده، شما اگر فرمان خدا و پیامبر را در این میدان زیر پا نمى گذاشتید گرفتار چنین سرنوشتى نمى شدید،.
باز هم غمگین نباشید اگر بر مسیر ایمان ثابت بمانید پیروزى نهایى از آن شما است، و شکست در یک میدان، به معنى شکست نهایى در جنگ نیست.
بحث لغوی:
"وَ لا تَهِنُوا" از ماده "وهن" گرفته شده و "وهن" در لغت به معنى هر نوع سستى است، خواه در جسم و تن باشد، و یا در اراده و ایمان.
پیام های آیه:
1ـ شکستِ موضعى در یک جنگ، نشانهى شکست نهایى مسلمانان نیست. «وَ لا تَهِنُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ»
2ـ رهبر باید روحیهها را تقویت کند. «وَ أَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ ...»
3ـ اگر به ایمان و اطاعت برگردید، در جنگها به پیروزى خواهید رسید. «وَ أَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِنْ کُنْتُمْ مُوْمِنِینَ»
4ـ در سایهى ایمان، مى توان بر همه جهان غالب شد. «أَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِنْ کُنْتُمْ مُوْمِنِینَ»
5ـ پیروزى و شکست ظاهرى ملاک نیست، برترى به خاطر عقاید صحیح و تفکّر سالم اصل است. «وَ أَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِنْ کُنْتُمْ مُوْمِنِینَ»
6ـ در جهان بینى مادّى، عامل پیروزى سلاح و تجهیزات است، ولى در بینش الهى، عامل پیروزى ایمان است. «إِنْ کُنْتُمْ مُوْمِنِینَ»
إِن یَمْسَسْکُمْ قَرْحٌ فَقَدْ مَسَّ الْقَوْمَ قَرْحٌ مِّثْلُهُ وَتِلْکَ الأیَّامُ نُدَاوِلُهَا بَیْنَ النَّاسِ وَلِیَعْلَمَ اللّهُ الَّذِینَ آمَنُواْ وَیَتَّخِذَ مِنکُمْ شُهَدَاء وَاللّهُ لاَ یُحِبُّ الظَّالِمِینَ (آل عمران ـ 140)
اگر به شما آسیبى رسیده آن قوم را نیز آسیبى نظیر آن رسید و ما این روزها [ى شکست و پیروزى] را میان مردم به نوبت مى گردانیم [تا آنان پند گیرند] و خداوند کسانى را که [واقعا] ایمان آوردهاند معلوم بدارد و از میان شما گواهانى بگیرد و خداوند ستمکاران را دوست نمى دارد.
این آیه ضمن دلدارى به مسلمانان، واقعیّتى را بیان مى کند و آن اینکه اگر شما به منظور حقّ و براى هدفى الهى متحمّل ضرر جانى شدهاید، دشمنان شما نیز کشته و مجروح دادهاند. اگر شما امروز در احد پیروز نشدهاید، دشمنان شما نیز دیروز در بدر شکست خوردهاند، پس در سختى ها بردبار باشید.
بعضى از مفسران آیه را اشاره به جراحاتى که بر کفار در میدان احد نشست مى دانند، ولى اولاً این جراحات مانند جراحات مسلمین نبود بنابراین با کلمه "مثله" سازگار نیست. و ثانیاً با جمله بعد که تفسیر آن خواهد آمد تناسب ندارد.
گرچه معمولًا کلمات «شُهَداءَ»، «شَهِیدٌ» و «شاهِدٌ» در قرآن به معناى «گواه» است، لکن به دلیل شأن نزول و مسأله جنگ و موضوع زخم و جراحت در جبهه، اگر کسى کلمهى «شُهَداءَ» را در این آیه به «کشته شدگان در راه خدا» معنى کند، راه دورى نرفته است.
در جمله "و یَتَّخِذَ مِنْکُمْ شُهَداءَ" مى فرماید: یکى از نتایج این شکست دردناک این بود که شما شهیدان و قربانیانى در راه اسلام بدهید، و بدانید این آئین پاک را ارزان بدست نیاوردهاید تا در آینده ارزان از دست بدهید، ملتى که قربانى در راه اهداف مقدس خود ندهد همیشه آنها را کوچک مى شمرد اما به هنگامى که قربانى داد هم خود او، و هم نسل هاى آینده او، به دیده عظمت به آن مى نگرند.
نکته:
مسلمانان با توجّه به موارد ذیل باید روحیّه داشته باشند:
الف: «أَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ» شما بلند مرتبهاید.
ب: «فَقَدْ مَسَّ الْقَوْمَ قَرْحٌ» دشمنان شما نیز زخمى شدهاند.
ج: «تِلْکَ الْأَیَّامُ نُداوِلُها» این روزهاى تلخ سپرى مى شود.
د: «وَ لِیَعْلَمَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا» خدا مومنان واقعى را از منافقان باز مى شناساند.
ه: «وَ یَتَّخِذَ مِنْکُمْ شُهَداءَ» خداوند از شما گواهانى را براى آینده تاریخ مى گیرد.
و: «وَ اللَّهُ لا یُحِبُّ الظَّالِمِینَ» خداوند مخالفان شما را دوست ندارد.
بحث روایی:
امام صادق علیه السلام دربارهى این آیه فرمودند: از روزى که خداوند آدم را آفرید، قدرت و حکومت خدایى و شیطانى در تعارض با یکدیگر بودهاند، امّا دولت کامل الهى با ظهور حضرت قائم علیه السلام تحقّق مى یابد. (تفسیر عیّاشى، ج 1، ص 199)
بحث لغوی:
"قرح" به معنى جراحتى است که در بدن بر اثر برخورد با یک عامل خارجى پیدا مى شود.
نداولها: دول: گردیدن. «دال الایام: دارت» نداول: مى گردانیم.
پیام های آیه:
1ـ مسلمانان نباید در صبر و بردبارى از کفّار کمتر باشند. «فَقَدْ مَسَّ الْقَوْمَ قَرْحٌ مِثْلُهُ»
2ـ حوادث تلخ و شیرین، پایدار نیست. «تِلْکَ الْأَیَّامُ نُداوِلُها بَیْنَ النَّاسِ»
3ـ در جنگ ها و فراز و نشیب هاى زندگى، اهل ایمان از مدّعیان ایمان باز شناخته مى شوند. «لِیَعْلَمَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا»
4ـ خداوند از شما شهیدانى، کشتهى راه حقّ گرفت تا به آسانى از دین خدا دست برندارید. «وَ یَتَّخِذَ مِنْکُمْ شُهَداءَ»
5ـ خداوند از خود شما گواهانى گرفت که چگونه نافرمانى از رهبرى موجب شکست مى شود. «وَ یَتَّخِذَ مِنْکُمْ شُهَداءَ»
6ـ پیروزى موقّت کفّار، نشانه محبّت خداوند به آنان نیست. «اللَّهُ لا یُحِبُّ الظَّالِمِینَ»
7ـ حرکت و جریان هاى تاریخى به ارادهى خداوند است. «نُداوِلُها»
منابع:
تفسیر نور ج 2
تفسیر نمونه ج 3
تفسیر عیّاشى، ج 1
تفسیر احسن الحدیث ج 2
تبیان
ادامه مطلب ....
http://ift.tt/1Eph3BD
منبع:انجمن هاي سياسي مذهبي فرهنگي نورآسمان
تبادل لينك
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر