اخلاص در عمل و نقاد بودن خداوند
از جمله مسائلي که در جامعه مطرح است و شايد بتوان گفت: در بين جوانان بيشتر شايع مي باشد، موضوع اميد و رجاء به رحمت خداوند در وقت توجه به اعمال و رفتار شخص است. آنچه از روايات اسلامي برداشت مي شود اين است که در اين گونه موارد بايد نفس خود را سرزنش کرده و حتي به اعمال نيک و شايسته خود هم چندان تکيه نکنيم تا چه رسد به رفتاري که به صورت خطاء و خداي ناخواسته با عنوان گناه مرتکب شده ايم.
يک روز که در محضر آيت الله علوي بروجردي بوديم، ايشان نقل کردند: در جلسه اي که استادان و بزرگان حوزه علميه در خدمت آيت الله العظمي بروجردي (ره) بوده اند، ايشان حديث نفس کرده، مي گفتند: «زماني که رضاخان کشف حجاب مي کرد، من تصميم گرفتم ضد اين عمل غيراسلامي قيام کنم و کشته شوم اما عده اي از دوستان مانع شدند و گفتند: حضور شما براي اسلام مهم تر است و با اين سخنان اجازه ندادند قيام کنم، اما حال از انجام ندادن آن کار، بسيار متأسفم.»
در اين زمان، يکي از آقايان سکوت مجلس را مي شکند و مي گويد: من اگر جاي شما بودم ناراحت نمي شدم زيرا شما اين خدمات را به اسلام کرده ايد و حدود ده دقيقه برخي از خدمات ايشان را نام مي برد. آقاي بروجردي در پاسخ مي فرمايند: «آري، اگر حساب با شما باشد، من خدماتي دارم، اما محاسب و نقاد کس ديگري است.» سپس مي فرمايند: «اخلص العمل فان الناقد بصير»(1) در اين حال اشک از چشمان آيت الله جاري مي شود و جلسه را منقلب مي کند. چند دقيقه بعد آقاي گلپايگاني (ره) مي فرمايند: «آقا! حديث: مداد العلماء افضل من دماء الشهداء صحيح است؟»
آقاي بروجردي مي فرمايند: «بله» آن گاه آقاي گلپايگاني مي گويد: «اين کتاب جامع الاحاديث شما مصداق همين روايت است.» آقاي بروجردي پس از شنيدن اين سخن، اندکي تسکين مي يابد و آرام مي شود.
1- بحارالانوار، ج 3، ص 431؛ عمل خود را خالص کنيد که آنکس که محاسب و نقاد است، بسيار آگاه و بصير است.
از جمله مسائلي که در جامعه مطرح است و شايد بتوان گفت: در بين جوانان بيشتر شايع مي باشد، موضوع اميد و رجاء به رحمت خداوند در وقت توجه به اعمال و رفتار شخص است. آنچه از روايات اسلامي برداشت مي شود اين است که در اين گونه موارد بايد نفس خود را سرزنش کرده و حتي به اعمال نيک و شايسته خود هم چندان تکيه نکنيم تا چه رسد به رفتاري که به صورت خطاء و خداي ناخواسته با عنوان گناه مرتکب شده ايم.
يک روز که در محضر آيت الله علوي بروجردي بوديم، ايشان نقل کردند: در جلسه اي که استادان و بزرگان حوزه علميه در خدمت آيت الله العظمي بروجردي (ره) بوده اند، ايشان حديث نفس کرده، مي گفتند: «زماني که رضاخان کشف حجاب مي کرد، من تصميم گرفتم ضد اين عمل غيراسلامي قيام کنم و کشته شوم اما عده اي از دوستان مانع شدند و گفتند: حضور شما براي اسلام مهم تر است و با اين سخنان اجازه ندادند قيام کنم، اما حال از انجام ندادن آن کار، بسيار متأسفم.»
در اين زمان، يکي از آقايان سکوت مجلس را مي شکند و مي گويد: من اگر جاي شما بودم ناراحت نمي شدم زيرا شما اين خدمات را به اسلام کرده ايد و حدود ده دقيقه برخي از خدمات ايشان را نام مي برد. آقاي بروجردي در پاسخ مي فرمايند: «آري، اگر حساب با شما باشد، من خدماتي دارم، اما محاسب و نقاد کس ديگري است.» سپس مي فرمايند: «اخلص العمل فان الناقد بصير»(1) در اين حال اشک از چشمان آيت الله جاري مي شود و جلسه را منقلب مي کند. چند دقيقه بعد آقاي گلپايگاني (ره) مي فرمايند: «آقا! حديث: مداد العلماء افضل من دماء الشهداء صحيح است؟»
آقاي بروجردي مي فرمايند: «بله» آن گاه آقاي گلپايگاني مي گويد: «اين کتاب جامع الاحاديث شما مصداق همين روايت است.» آقاي بروجردي پس از شنيدن اين سخن، اندکي تسکين مي يابد و آرام مي شود.
1- بحارالانوار، ج 3، ص 431؛ عمل خود را خالص کنيد که آنکس که محاسب و نقاد است، بسيار آگاه و بصير است.
ادامه مطلب ....
http://ift.tt/1hrIQY9
منبع:انجمن هاي سياسي مذهبي فرهنگي نورآسمان
تبادل لينك
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر