مخالفان توافق هسته ای در حالی هنوز به برجام می تازند که دستاوردهای این سند ملی در حوزه های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و ... یکی پس از دیگری آشکار می شود. از منظر منطق و بر مبنای انصاف، مخالفان باید به این واقعیت بیاندیشند که اگر برجام نبود کشور امروز در چه وضعیتی به سر می بُرد.
اغراق نیست اگر نام ایران را در زمره پرتکرارترین نام دولت ها طی سال های گذشته بدانیم؛ نامی که به واسطه دسیسه های دشمنان، طی یک دهه همپیوند با تهدید امنیتی، سلاح هسته ای، بر هم خوردن ثبات منطقه و جهان و ... در محافل سیاسی و رسانه های خارجی بارها و بارها مطرح شد.
امروز هم جمهوری اسلامی ایران یکی از خبرسازترین کشورها در عرصه جهانی است، با این تفاوت که این بار خبرها حاکی از گسترش دامنه کنشگری و ارتباط های سیاسی و اقتصادی ایران و با جهان و ارتقای منزلت بین المللی کشورمان است.
در این میان، «برنامه جامع اقدام مشترک» نقطه عطف مهمی در فروریزی نگاه ایران هراسانه و تغییر ماهیت اغلب خبرهای مرتبط با کشورمان در رسانه های جهانی بود و راستی رویکرد «تعامل سازنده» با جهان را نمایاند. مخالفان داخلی توافق هسته ای اما با نادیده گرفتن دستاوردهای برنامه جامع اقدام مشترک، در رسانه های و پشت تریبون های خود به برجام می تازند و چنین القا می کنند که برجام هیچ حاصلی برای کشور به همراه نداشته است. این در حالی است که شواهد و مستندات عینی بی پایه بودن ادعای مخالفان را اثبات می کند.
باید از منتقدانی که چشم خود را روی واقعیت ها بسته اند و با هدف تخریب دولت، منکر دستاوردهای عینی توافق هسته ای می شوند پرسید که اگر برجام نبود، کشور در زمان حاضر در چه شرایط سیاسی و اقتصادی و در چه وضعیتی نسبت به نظام بین الملل قرار داشت.
در پاسخ به این پرسش باید چند نکته را در نظر گرفت:
1-کنش غیرمنعطف، قاعده گریز و چالش زای دولت پیشین در سیاست خارجی به ویژه در مورد برنامه صلح آمیز هسته ای، جز ایجاد تنش بی حاصل با قدرت های جهانی هوده ای در بر نداشت و حتی سایه تهدید نظامی سال ها بر سر تاسیسات هسته ای کشورمان سنگینی می کرد. در نتیجه این رویکردِ سکانداران سیاست خارجی دولت پیشین، روابط جمهوری اسلامی ایران با کشورهای دیگر به شدت محدود شد و کشورمان در سراشیبی انزوا قرار گرفت.
شیوه تعاملی دولت یازدهم در سیاست خارجی اما گره از کار برنامه صلح آمیز هسته ای باز کرد و با رفع سایه سنگین تهدیدهای سخت افزاری، توقف فرایند ایران هراسی و فروپاشیدن دیوار تحریم های سخت، جمهوری اسلامی ایران را به جایگاه و نقش بایسته اش در منطقه و جهان نزدیک تر کرد، تا جایی که دیگر از سایه انزوا خبری نیست و کشورمان امروز به یکی از مقصدهای اصلی مقام های دولت های مطرح جهان تبدیل شده است.
سخنان روز شنبه (بیست و پنجم اردیبهشت) «محمدباقر نوبخت» سخنگوی دولت در همایش «برجام و اقتصاد مقاومتی، فرصت ها و ظرفیت ها» در مورد حضور هشت رییس جمهوری، پنج نخست وزیر، سه رییس مجلس و 28 وزیر امور خارجه در ایران پس از برجام تاییدی بر وضعیت کانونی تهران در دیپلماسی جهانی دارد.
2-تنگناهای اقتصادی ناشی از تحریم های هسته ای تا پیش از گشایشگری برجام به اندازه ای گسترش یافت که اقتصاد کشور برای 2 سال متوالی 1391 و 1392 رشدی منفی را تجربه کرد. تحریم های اقتصادی، خروج سرمایه گذاران خارجی از کشور، تعطیلی بسیاری از کارخانه ها و واحدهای تولیدی، افت فاحش ارزش پول ملی و ... موجب شد مردم فشار اقتصادی را به صورت کم سابقه ای تحمل کنند.
این در حالی بود که افزایش قیمت نفت در دولت های نهم و دهم درآمد ارزی ایران را به شدت افزایش داده بود. اگر چه اعمال محدودیت های بین المللی بر فروش نفت در این دوره موجب شد کشور نتواند به اندازه ای که باید، از مزیت های افزایش قیمت نفت بهره ببرد، اما فروش باواسطه نفت در بازارهای سیاه با قیمتی پایین تر از بازار رسمی و معامله نفت در برابر کالا موجب شد بخشی از خلاء های اقتصادی کشور به چشم نیاید.
رفع تحریم های بین المللی و افزایش فروش نفت در دولت یازدهم اما با کاهش شدید قیمت نفت همراه شد. با توجه به کاهش قابل توجه قیمت نفت در 2 سال گذشته، حال باید از مخالفان برجام پرسید که اگر قرار بود تحریم های بین المللی علیه کشورمان ادامه یابد، اکنون اقتصاد کشور در چه وضعیتی قرار داشت؟
این در حالی است که پسابرجام و رفع تحریم های بین المللی تنگناهای صادرات نفت را برطرف کرده است. به گفته نوبخت میزان صادرات نفت ایران پس از فضای پسابرجام به بیش از 2 برابر افزایش یافته است.
همچنین به گفته «بیژن نامدار زنگنه» وزیر نفت در همایش برجام و اقتصاد مقاومتی، اکنون بازار جهانی نیز ظرفیت برگشت پذیری را به عنوان حق طبیعی ایران در برخورداری از سهمیه خود پذیرفته و تثبیت ساخته است. به روشنی نتایج برجام را در حذف هزینه های زاید بر دوش پروژه های مختلف وزارت نفت احساس می کنیم.
زنگنه در ادامه گفت: بیش از 40 درصد افت قیمت در حذف هزینه های زاید به جیب دلالان و سودجویان می رفت که در نتیجه برجام ، این هزینه در خزانه مملکت درخدمت پیشرفت و آبادانی کشور قرار می گیرد.
همچنین رفع تحریم ها با فراهم کردن امکان جذب سرمایه خارجی، فرصت های قابل توجهی را پیش روی کشور قرار داده است. به گفته نوبخت، پس از امضای برجام تاکنون بیش از سه میلیارد دلار سرمایه‌گذاری خارجی مستقیم را عملی ساخته‌ایم. افزون بر این، امکان گسترش صادرات کالاهای غیرنفتی در راستای تحقق اهداف اقتصاد مقاومتی فراهم شده است.
3- مشکلات فزاینده اقتصادی، متغییری غیرقابل انکار در شکل گیری آسیب های اجتماعی است. در این پیوند، بسیاری از ناظران، آسیب های جامعه نظیر فقر، اعتیاد، ناامنی، گسترش بی تفاوتی مدنی و در مجموع وضعیت نه چندان مطلوب سرمایه های اجتماعی طی سال های اخیر را تا حد زیادی متاثر از تحریم های سهمگین بین المللی می دانند.
نبود تعامل بین المللی مناسب با کشورهای دیگر و همچنین فراهم نشدن فضای سیاسی و اجتماعی مناسب، عرصه های شکوفایی فرهنگ از مسیر ارتباطات جهانی را تنگ ساخت. برجام با گسترش فرصت های تعامل با نظام بین الملل، امکان رشد و باروری فرهنگ را فراهم آورده است.
با توجه به آنچه گفته شد ادامه روند تقابلی سال های گذشته می توانست به واسطه افزایش تهدیدهای امنیتی، در هم شکستن پل های ارتباط ایران و جهان و نیز ایجاد تنگناهای جدی در عرصه های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی- فرهنگی وضعیت ناگواری را برای کشور ایجاد کند؛ وضعیتی که واقعیت های آن از چشم منتقدان برجام دورمانده و سبب رویکردی سیاست زده و غیرمنصفانه در قبال این سند ملی شده است.
منبع: ایرنا
امروز هم جمهوری اسلامی ایران یکی از خبرسازترین کشورها در عرصه جهانی است، با این تفاوت که این بار خبرها حاکی از گسترش دامنه کنشگری و ارتباط های سیاسی و اقتصادی ایران و با جهان و ارتقای منزلت بین المللی کشورمان است.
در این میان، «برنامه جامع اقدام مشترک» نقطه عطف مهمی در فروریزی نگاه ایران هراسانه و تغییر ماهیت اغلب خبرهای مرتبط با کشورمان در رسانه های جهانی بود و راستی رویکرد «تعامل سازنده» با جهان را نمایاند. مخالفان داخلی توافق هسته ای اما با نادیده گرفتن دستاوردهای برنامه جامع اقدام مشترک، در رسانه های و پشت تریبون های خود به برجام می تازند و چنین القا می کنند که برجام هیچ حاصلی برای کشور به همراه نداشته است. این در حالی است که شواهد و مستندات عینی بی پایه بودن ادعای مخالفان را اثبات می کند.
باید از منتقدانی که چشم خود را روی واقعیت ها بسته اند و با هدف تخریب دولت، منکر دستاوردهای عینی توافق هسته ای می شوند پرسید که اگر برجام نبود، کشور در زمان حاضر در چه شرایط سیاسی و اقتصادی و در چه وضعیتی نسبت به نظام بین الملل قرار داشت.
در پاسخ به این پرسش باید چند نکته را در نظر گرفت:
1-کنش غیرمنعطف، قاعده گریز و چالش زای دولت پیشین در سیاست خارجی به ویژه در مورد برنامه صلح آمیز هسته ای، جز ایجاد تنش بی حاصل با قدرت های جهانی هوده ای در بر نداشت و حتی سایه تهدید نظامی سال ها بر سر تاسیسات هسته ای کشورمان سنگینی می کرد. در نتیجه این رویکردِ سکانداران سیاست خارجی دولت پیشین، روابط جمهوری اسلامی ایران با کشورهای دیگر به شدت محدود شد و کشورمان در سراشیبی انزوا قرار گرفت.
شیوه تعاملی دولت یازدهم در سیاست خارجی اما گره از کار برنامه صلح آمیز هسته ای باز کرد و با رفع سایه سنگین تهدیدهای سخت افزاری، توقف فرایند ایران هراسی و فروپاشیدن دیوار تحریم های سخت، جمهوری اسلامی ایران را به جایگاه و نقش بایسته اش در منطقه و جهان نزدیک تر کرد، تا جایی که دیگر از سایه انزوا خبری نیست و کشورمان امروز به یکی از مقصدهای اصلی مقام های دولت های مطرح جهان تبدیل شده است.
سخنان روز شنبه (بیست و پنجم اردیبهشت) «محمدباقر نوبخت» سخنگوی دولت در همایش «برجام و اقتصاد مقاومتی، فرصت ها و ظرفیت ها» در مورد حضور هشت رییس جمهوری، پنج نخست وزیر، سه رییس مجلس و 28 وزیر امور خارجه در ایران پس از برجام تاییدی بر وضعیت کانونی تهران در دیپلماسی جهانی دارد.
2-تنگناهای اقتصادی ناشی از تحریم های هسته ای تا پیش از گشایشگری برجام به اندازه ای گسترش یافت که اقتصاد کشور برای 2 سال متوالی 1391 و 1392 رشدی منفی را تجربه کرد. تحریم های اقتصادی، خروج سرمایه گذاران خارجی از کشور، تعطیلی بسیاری از کارخانه ها و واحدهای تولیدی، افت فاحش ارزش پول ملی و ... موجب شد مردم فشار اقتصادی را به صورت کم سابقه ای تحمل کنند.
این در حالی بود که افزایش قیمت نفت در دولت های نهم و دهم درآمد ارزی ایران را به شدت افزایش داده بود. اگر چه اعمال محدودیت های بین المللی بر فروش نفت در این دوره موجب شد کشور نتواند به اندازه ای که باید، از مزیت های افزایش قیمت نفت بهره ببرد، اما فروش باواسطه نفت در بازارهای سیاه با قیمتی پایین تر از بازار رسمی و معامله نفت در برابر کالا موجب شد بخشی از خلاء های اقتصادی کشور به چشم نیاید.
رفع تحریم های بین المللی و افزایش فروش نفت در دولت یازدهم اما با کاهش شدید قیمت نفت همراه شد. با توجه به کاهش قابل توجه قیمت نفت در 2 سال گذشته، حال باید از مخالفان برجام پرسید که اگر قرار بود تحریم های بین المللی علیه کشورمان ادامه یابد، اکنون اقتصاد کشور در چه وضعیتی قرار داشت؟
این در حالی است که پسابرجام و رفع تحریم های بین المللی تنگناهای صادرات نفت را برطرف کرده است. به گفته نوبخت میزان صادرات نفت ایران پس از فضای پسابرجام به بیش از 2 برابر افزایش یافته است.
همچنین به گفته «بیژن نامدار زنگنه» وزیر نفت در همایش برجام و اقتصاد مقاومتی، اکنون بازار جهانی نیز ظرفیت برگشت پذیری را به عنوان حق طبیعی ایران در برخورداری از سهمیه خود پذیرفته و تثبیت ساخته است. به روشنی نتایج برجام را در حذف هزینه های زاید بر دوش پروژه های مختلف وزارت نفت احساس می کنیم.
زنگنه در ادامه گفت: بیش از 40 درصد افت قیمت در حذف هزینه های زاید به جیب دلالان و سودجویان می رفت که در نتیجه برجام ، این هزینه در خزانه مملکت درخدمت پیشرفت و آبادانی کشور قرار می گیرد.
همچنین رفع تحریم ها با فراهم کردن امکان جذب سرمایه خارجی، فرصت های قابل توجهی را پیش روی کشور قرار داده است. به گفته نوبخت، پس از امضای برجام تاکنون بیش از سه میلیارد دلار سرمایه‌گذاری خارجی مستقیم را عملی ساخته‌ایم. افزون بر این، امکان گسترش صادرات کالاهای غیرنفتی در راستای تحقق اهداف اقتصاد مقاومتی فراهم شده است.
3- مشکلات فزاینده اقتصادی، متغییری غیرقابل انکار در شکل گیری آسیب های اجتماعی است. در این پیوند، بسیاری از ناظران، آسیب های جامعه نظیر فقر، اعتیاد، ناامنی، گسترش بی تفاوتی مدنی و در مجموع وضعیت نه چندان مطلوب سرمایه های اجتماعی طی سال های اخیر را تا حد زیادی متاثر از تحریم های سهمگین بین المللی می دانند.
نبود تعامل بین المللی مناسب با کشورهای دیگر و همچنین فراهم نشدن فضای سیاسی و اجتماعی مناسب، عرصه های شکوفایی فرهنگ از مسیر ارتباطات جهانی را تنگ ساخت. برجام با گسترش فرصت های تعامل با نظام بین الملل، امکان رشد و باروری فرهنگ را فراهم آورده است.
با توجه به آنچه گفته شد ادامه روند تقابلی سال های گذشته می توانست به واسطه افزایش تهدیدهای امنیتی، در هم شکستن پل های ارتباط ایران و جهان و نیز ایجاد تنگناهای جدی در عرصه های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی- فرهنگی وضعیت ناگواری را برای کشور ایجاد کند؛ وضعیتی که واقعیت های آن از چشم منتقدان برجام دورمانده و سبب رویکردی سیاست زده و غیرمنصفانه در قبال این سند ملی شده است.
منبع: ایرنا
ادامه مطلب ....
http://ift.tt/1ThGJDi
منبع:انجمن هاي سياسي مذهبي فرهنگي نورآسمان
تبادل لينك
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر