آسیب زدن به هویت شهر و بناهای ارزشمند معاصر در تهران به یک امر عادی تبدیل شده و در جدیدترین نمونه آن شاهد تخریب نمای شعبه معروف دانشگاه بانک ملی و جایگزینی آن با کامپوزیت هستیم.
این روزها متاسفانه شاهد تصرف در نمای بانک ملی شعبه دانشگاه هستیم که از بناهای ارزشمند معاصر به حساب می‌آید. این ساختمان توسط «یورن اوتزن» معمار شهیر دانمارکی و طراح بنای معروف «اپرای سیدنی» طراحی شده است.
به گزارش خبرنگار معماری نیوز، طی چند روز گذشته و همزمان با مراسم تاسوعا و عاشورای حسینی، برای نصب گارد فلزی بخشی از سنگهای نما را شکستند تا نمای کامپوزیت را روی این بنا اجرا کنند.
این در حالی است که مداخله اشتباه در بناهای تاریخی شهر یک فاجعه فرهنگی است و تمام هویت و تاریخچه آن را زیر سوال می‌برد. با این مرمت غلط و دخالت نادرست دیگر چه فرقی بین ساختمان این بانک با یک شعبه تازه تأسیس وجود خواهد داشت؟
بانک ملی شعبه دانشگاه با همکاری «یورن اوتزن» و «هانس مونک هانسن» بین سال‌های ۱۹۵۹ تا ۱۹۶۲ ساخته شده است. ایده طراحی این بنا، ایجاد یک فضای مدرن ولی با الهام از اصول سنتی معماری ایران است. نورپردازی غیر مستقیم، تنوع ارتفاعی و ایجاد یک فضای خوشایند برای کارمندان و مشتریان برخی از شاخصه‌های طراحی این بنا است.
این بانک که در اوایل دهه ۱۹۶۰ طراحی و ساخته شده است یک ساختمان راست گوشه سه طبقه است که ورودی آن چند پله بالاتر از سطح زمین و روی یک سکو قرار گرفته و نیز نسبت به خط پیوسته ساختمان‌های مجاور کمی عقب نشسته و دو دیوار جانبی با کیفیت ویژه ایجاد کرده است.
یکی از ویژگی‌های بی‌نظیر معماری این بانک، نوع پوشش سقف سالن است که با الهام از نورگیرهای سقفی بازارهای سنتی طراحی شده است.
اگر مدیران شهری توان به روز کردن میراث فرهنگی را ندارند (که به نظر می‌رسد بیشتر از آنکه مشکل به ناتوانی بازگردد به کج سلیقگی، بی اطلاعی و بی مبالاتی مربوط است) نباید دخالت اشتباهی در آن صورت گیرد و باید این آثار حداقل به همان صورت حفظ شود.
برای نوسازی و احیای آثار معماری معاصر را‌ه‌هایی اصولی وجود دارد و تغییر این نما به کامپوزیت یک فاجعه معماری است.
چند سالی است که شورای شهر استفاده از کامپوزیت در ساختمان های مسکونی را ممنوع کرده و ساختمان های اداری نیز با لحاظ شدن شرایط ویژه می‌توانند از کامپوزیت استفاده کنند، چرا که این معماری را مطابق با معماری ایرانی و اسلامی کشورمان نمی‌دانند.
به هر حال اگر در سال‌های گذشته ورود بانک‌های غیر تخصصی به عرصه ساخت و ساز مسکن عامل مهمی در رشد افسار گسیخته قیمت مسکن بوده است اکنون هم ورود غیرتخصصی آن‌ها به عرصه مرمت ساختمان‌های ارزشمند معاصر خود می‌تواند زمینه ساز آسیب زدن به هویت یک شهر باشد.
گفتنی است این بانک در گذشته نیز سابقه درخشانی در حفظ میراث فرهنگی از خود برجای نگذاشته است. دی ماه سال ۹۳ بود که اقدام به فروش یک اثر ثبت شده و ملی توسط این بانک «ملی» موجب حیرت شد!
بانک ملی قصد داشت از طریق فروش کارخانه ریسباف اصفهان برای خود کسب درآمد کند.
احداث و راه‌اندازی کارخانه ریسباف اصفهان مربوط به دوره پهلوی بوده و در سال ۱۳۸۱ به شماره ثبت ۶۰۱۸ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
ریسباف بازمانده‌ای از مجموعه کارخانه‌های نساجی اصفهان بوده است که به سبب معماری خاص مورد توجه میراث‌دوستان قرار گرفته است.
رئیس اداره عمران و بهسازی استان در رابطه با تصمیم بانک ملی گفته بود: این کارخانه در واقع به نفع جریان بازآفرینی شهری و منافع عمومی شهری است در حالیکه با این اقدام بانک ملی به نظر می رسد پای منافع شخصی در میان است نه منابع عمومی که خطر مهمی برای این بنای فرهنگی به شمار می‌آید.
آمادگی خود را جهت انتشار اظهارات مسئولین بانک ملی، مسئولین شهرداری منطقه و سازمان زیباسازی اعلام میدارد.
این روزها متاسفانه شاهد تصرف در نمای بانک ملی شعبه دانشگاه هستیم که از بناهای ارزشمند معاصر به حساب می‌آید. این ساختمان توسط «یورن اوتزن» معمار شهیر دانمارکی و طراح بنای معروف «اپرای سیدنی» طراحی شده است.
به گزارش خبرنگار معماری نیوز، طی چند روز گذشته و همزمان با مراسم تاسوعا و عاشورای حسینی، برای نصب گارد فلزی بخشی از سنگهای نما را شکستند تا نمای کامپوزیت را روی این بنا اجرا کنند.
این در حالی است که مداخله اشتباه در بناهای تاریخی شهر یک فاجعه فرهنگی است و تمام هویت و تاریخچه آن را زیر سوال می‌برد. با این مرمت غلط و دخالت نادرست دیگر چه فرقی بین ساختمان این بانک با یک شعبه تازه تأسیس وجود خواهد داشت؟
این بانک که در اوایل دهه ۱۹۶۰ طراحی و ساخته شده است یک ساختمان راست گوشه سه طبقه است که ورودی آن چند پله بالاتر از سطح زمین و روی یک سکو قرار گرفته و نیز نسبت به خط پیوسته ساختمان‌های مجاور کمی عقب نشسته و دو دیوار جانبی با کیفیت ویژه ایجاد کرده است.
یکی از ویژگی‌های بی‌نظیر معماری این بانک، نوع پوشش سقف سالن است که با الهام از نورگیرهای سقفی بازارهای سنتی طراحی شده است.
برای نوسازی و احیای آثار معماری معاصر را‌ه‌هایی اصولی وجود دارد و تغییر این نما به کامپوزیت یک فاجعه معماری است.
چند سالی است که شورای شهر استفاده از کامپوزیت در ساختمان های مسکونی را ممنوع کرده و ساختمان های اداری نیز با لحاظ شدن شرایط ویژه می‌توانند از کامپوزیت استفاده کنند، چرا که این معماری را مطابق با معماری ایرانی و اسلامی کشورمان نمی‌دانند.
به هر حال اگر در سال‌های گذشته ورود بانک‌های غیر تخصصی به عرصه ساخت و ساز مسکن عامل مهمی در رشد افسار گسیخته قیمت مسکن بوده است اکنون هم ورود غیرتخصصی آن‌ها به عرصه مرمت ساختمان‌های ارزشمند معاصر خود می‌تواند زمینه ساز آسیب زدن به هویت یک شهر باشد.
گفتنی است این بانک در گذشته نیز سابقه درخشانی در حفظ میراث فرهنگی از خود برجای نگذاشته است. دی ماه سال ۹۳ بود که اقدام به فروش یک اثر ثبت شده و ملی توسط این بانک «ملی» موجب حیرت شد!
بانک ملی قصد داشت از طریق فروش کارخانه ریسباف اصفهان برای خود کسب درآمد کند.
احداث و راه‌اندازی کارخانه ریسباف اصفهان مربوط به دوره پهلوی بوده و در سال ۱۳۸۱ به شماره ثبت ۶۰۱۸ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
ریسباف بازمانده‌ای از مجموعه کارخانه‌های نساجی اصفهان بوده است که به سبب معماری خاص مورد توجه میراث‌دوستان قرار گرفته است.
رئیس اداره عمران و بهسازی استان در رابطه با تصمیم بانک ملی گفته بود: این کارخانه در واقع به نفع جریان بازآفرینی شهری و منافع عمومی شهری است در حالیکه با این اقدام بانک ملی به نظر می رسد پای منافع شخصی در میان است نه منابع عمومی که خطر مهمی برای این بنای فرهنگی به شمار می‌آید.
آمادگی خود را جهت انتشار اظهارات مسئولین بانک ملی، مسئولین شهرداری منطقه و سازمان زیباسازی اعلام میدارد.
/معماری نیوز
ادامه مطلب ....
http://ift.tt/1k2IpWh
منبع:انجمن هاي سياسي مذهبي فرهنگي نورآسمان
تبادل لينك
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر